Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

λαβόντεσ δὲ τὸν χρησμὸν τοῦτον οἱ Ἀμφικτύονεσ ἐψηφίσαντο Σόλωνοσ εἰπόντοσ Ἀθηναίου τὴν γνώμην, ἀνδρὸσ καὶ νομοθετῆσαι δυνατοῦ καὶ περὶ ποίησιν καὶ φιλοσοφίαν διατετριφότοσ, ἐπιστρατεύειν ἐπὶ τοὺσ ἐναγεῖσ κατὰ τὴν μαντείαν τοῦ θεοῦ·
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 108 1:1)
καὶ διὰ πάντων δὴ τῶν εἰρημένων, εἴ τισ οὕτωσ ἅπαντα τἄλλα κατὰ χώραν ἐῶν τὴν ῥητορικὴν εἰσ τὴν φιλοσοφίαν μεταλαμβάνοι, συμβαίνει δή που μηδὲν ἐμποδίζεσθαι τά γε ῥήματα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 8:9)
ἐπεὶ καὶ τὴν ὑφ’ ἡμῶν ταύτην κληθεῖσαν φιλοσοφίαν, εἴ τισ βούλοιτο κακίζειν, πόλλ’ ἂν ἔχοι παράγειν ἐν τοῖσ λόγοισ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 59:10)
ἀλλὰ μὴ οὕτω βέλτιον ᾖ λέγειν, ὅτι οὐκ, εἴ τινεσ φιλοσοφίασ προβλήματι χρώμενοι φαῦλοι καὶ μηδὲν βελτίουσ τῶν πολλῶν γεγόνασιν, ἢ νὴ Δία καὶ δεινότεροι κακουργεῖν, οὐ διὰ ταῦτα ἀτιμαστέον φιλοσοφίαν, ἑώσ ἂν φιλοσοφία μὴ τὸ τὰ τοιαῦτα ποιεῖν ᾖ, ἀλλ’ αὐτοῖσ τούτοισ τεκμηρίοισ χρηστέον κατ’ ἐκείνων, ὅτι διημαρτήκασι φιλοσοφίασ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 59:13)
ἀλλ’ οὐδὲν κωλύει κατὰ τοὺσ τυγχάνοντασ τῆσ ἀληθείασ φιλοσοφίαν εἶναι καλὸν, οὐ δή που διπλοῦν ἐστιν οὐδ’ ἐναντίον αὐτὸ ἑαυτῷ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 76:5)
οὐκοῦν χρὴ, ὦ Πλάτων, οὐδὲ τὴν ῥητορικὴν ἀπὸ τῶν φαύλωσ μεταχειριζομένων κρίνειν, ἀλλ’ ἀπὸ τῶν ὡσ ἄριστα προϊσταμένων, ἢ γελοῖόν γε ἂν εἰή, μᾶλλον δὲ ὑπερφυὲσ, εἰ δι’ ὧν παραδειγμάτων οὐκ ἀξιοῖσ φιλοσοφίαν φαῦλον ἡγεῖσθαι, ταῦτα οὐκ ἀρκέσει ῥητορικῇ, καὶ ταῦτα ἐν αὐτοῖσ οὔσῃ τοῖσ παραδείγμασιν, ἃ μηδὲ κρίνειν πονηρὰ ὁμολογεῖσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 112:16)
ἀλλὰ καὶ τὴν Σωκράτουσ εἴτε χρὴ σοφίαν εἴτε φιλοσοφίαν λέγειν, ἢ καί τι ἄλλο, καὶ τοῦτ’ ἄγαμαι, τὸ μὴ καπηλεύειν μηδ’ ἐπὶ τοῖσ βουλομένοισ ὠνεῖσθαι ποιεῖν ἑαυτὸν, μηδ’ οὕτω σφόδρα φάσκειν ἑαυτὸν πεπαιδεῦσθαι ὥστε δουλείαν αὑτοῦ καταψηφίζεσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 29:3)
καὶ εἰ μὴ ἐκεῖνοι βελτίουσ ἐγένοντο τοῦ τυράννου καὶ τοῦ διακόνου, ‐ καὶ οὗτοί γε καλῶσ ποιοῦντεσ τὴν Πλάτωνοσ φιλοσοφίαν καὶ δόξαν ᾐσχύνθησαν, ‐ ἐτεθνήκεισ ἂν αὐτόθι νῆσον ἀντὶ νήσου μεταλαβὼν, ἐν προθύροισ τῆσ πατρίδοσ, οὐκ ἐν Σικελίᾳ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 119:1)
οὕτω τοίνυν καὶ περὶ τῆσ ἐκείνων πολιτείασ, ἑώσ ἂν μὴ δείξῃσ ὅτι βασιλευόντων τῶν φιλοσόφων καὶ μόνων ἐφεστηκότων τοῖσ πράγμασι ταῦθ’ ἡμαρτήθη ‐ λέγω τοῦ Μιλτιάδου, τοῦ Θεμιστοκλέουσ, τοῦ Περικλέουσ, τοῦ Κίμωνοσ ‐ μηδαμῶσ τήν γε φιλοσοφίαν αὐτὴν αἰτιῶ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 125:9)
ἐγὼ δ’ εἰ μέν ἐστι διπλοῦν ἡ ῥητορικὴ ἢ μὴ τότε δεῖν οἰήσομαι ζητεῖν, ὅταν καὶ τὴν φιλοσοφίαν εἰ διπλοῦν ἐστιν ἐπισκοπώμεθα καὶ τήν γε ἰατρικὴν καὶ τὴν κυβερνητικὴν, διὰ τοὺσ ἐφ’ ἑκάστῃ τῶν ἐπιστημῶν τοῦ δέοντοσ ἁμαρτάνοντασ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 160:6)
εἶτα τὸ κάλλιστον τῶν ὀνομάτων αὑτοῖσ τέθεινται φιλοσοφίαν, ὥσπερ θέαν προκατειληφότεσ καὶ τοὺσ ἄλλουσ εὐθὺσ συγχωρεῖν δέον, ἢ τῇ μεταθέσει τῶν ὀνομάτων τὰ τοιαῦτα κρινόμεν’, ἀλλ’ οὐ τοῖσ πράγμασιν, ὥσπερ ἂν εἰ ὁ Φρυνώνδασ ἐκεῖνοσ Αἰακὸν αὑτὸν μετέθετο, ὡσ δὴ δίδυμοσ εὐθὺσ εἶναι δόξων καὶ κρείττων ἁπάσησ αἰτίασ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 195:5)
αὐτὸσ τοίνυν Πλάτων ὁ μάλιστ’ ἀνθαψάμενοσ τούτου τοῦ προσρήματοσ καὶ φιλοσοφίαν τοῦτ’ εἰπὼν, τό θ’ αὑτοῦ καὶ Σωκράτουσ καὶ πρᾶγμα καὶ γράμμα, ὅμωσ κατ’ ἀμφότερα πεποίηται τοὺσ τρόπουσ αὐτῶν, τούσ τε γὰρ φιλοκάλουσ καὶ φιλομαθεῖσ ἐπιεικῶσ εὑρ́οι τισ ἂν αὐτὸν φιλοσόφουσ ὀνομάζοντα, ἐγγύσ τι τῆσ τῶν πολλῶν κλήσεωσ, καὶ πάλιν που διαιρούμενοσ τούτουσ ἰδίᾳ προσείρηκε φιλοσόφουσ, τοὺσ περὶ τὰσ ἰδέασ πραγματευομένουσ καὶ τῶν σωμάτων ὑπερορῶντασ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 196:11)
καὶ ταῦτα μηδεὶσ οἰέσθω βλασφημίαν εἰσ φιλοσοφίαν ἔχειν μηδ’ ἀηδίᾳ μηδεμιᾷ λέγεσθαι, ἀλλὰ πολλῷ μᾶλλον ὑπὲρ φιλοσοφίασ εἶναι καὶ πρὸσ τοὺσ ὑβρίζοντασ ταύτην εἰρῆσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 198:2)
τοῦτον οὐκ ἀτιμάζων δή που φιλοσοφίαν ἐποίησε Πλάτων, ἀλλά τινασ ὑπὲρ αὐτῆσ κάλλιστ’ ἀνθρώπων εἰκάζων ἐνισταμένουσ, καὶ ῥᾳδίωσ αὐτοὺσ ἀξιοῦντασ τῶν μειζόνων ἢ κατ’ αὐτούσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 198:5)
οὕτω τοίνυν καὶ ἡμεῖσ οὐ φιλοσοφίαν ἀτιμάζομεν, ἀλλ’ ὑπὲρ φιλοσοφίασ ἀμυνόμεθα, ὡσ εἰκὸσ ἦν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 198:8)

SEARCH

MENU NAVIGATION