Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

τὰ δὲ καὶ ὑπ’ αὐτοῦ Μιθριδάτου κατεσκεύαστο καὶ συνείλεκτο, φιλοκάλου καὶ περὶ κατασκευὴν γενομένου.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 17 2:7)
μαρτύρια δὲ τούτων τρόπαια ἐστήσαντο τῶν πολεμίων Διὸσ μὲν ἀγάλματα τούτων δὲ ἀναθήματα, οὐκ ἄπειροι οὔτε ἐμφύτου Ἄρεωσ οὔτε νομίμων ἐρώτων οὔτε ἐνοπλίου ἔριδοσ οὔτε φιλοκάλου εἰρήνησ, σεμνοὶ μὲν πρὸσ τοὺσ θεοὺσ τῷ δικαίῳ, ὅσιοι δὲ πρὸσ τοὺσ τοκέασ τῇ θεραπείᾳ, δίκαιοι δὲ πρὸσ τοὺσ ἀστοὺσ τῷ ἴσῳ, εὐσεβεῖσ δὲ πρὸσ τοὺσ φίλουσ τῇ πίστει.
(디오니시오스, De Demosthene, chapter 17)
διὰ τοῦτο καὶ Πολέμωνοσ ἥψαντο οἱ λόγοι οἱ Ξενοκράτουσ ὡσ φιλοκάλου νεανίσκου·
(에픽테토스, Works, book 4, Περὶ καθαριότητοσ. 30:1)
Τὸ μὲν γύψῳ λευκανθίζουσαν σπουδάζειν θαυμάζεσθαι τὴν οἰκίαν ἀπειροκάλου, τὸ δὲ ἦθοσ χρηστότητι κοινωνίασ λαμπρύνειν φιλοκάλου ἅμα καὶ φιλανθρώπου.
(에픽테토스, Works, gnomologium epicteteum e( stobaei libris 3-4) 43:1)
Ἡράκλεισ, οὐ φιλοκάλου τινὸσ οὐδὲ περὶ τὰ εὐμορφότατα ἐρωτικοῦ τὸ ἔργον, ἀγροικία δὲ πολλὴ καὶ ἀπειροκαλία καὶ προσέτι γε ἀμουσία, τῶν ἡδίστων αὑτὸν ἀπαξιοῦν καὶ τῶν καλλίστων ἀποξενοῦν καὶ μὴ συνιέναι ὡσ οὐχ ὁ αὐτὸσ περὶ τὰ θεάματα νόμοσ ἰδιώταισ τε καὶ πεπαιδευμένοισ ἀνδράσιν, ἀλλὰ τοῖσ μὲν ἀπόχρη τὸ κοινὸν τοῦτο, ἰδεῖν μόνον καὶ περιβλέψαι καὶ τὼ ὀφθαλμὼ περιενεγκεῖν καὶ πρὸσ τὴν ὀροφὴν ἀνακῦψαι καὶ τὴν χεῖρα ἐπισεῖσαι καὶ καθ’ ἡσυχίαν ἡσθῆναι δέει τοῦ μὴ ἂν δυνηθῆναι ἄξιόν τι τῶν βλεπομένων εἰπεῖν, ὅστισ δὲ μετὰ παιδείασ ὁρᾷ τὰ καλά, οὐκ ἄν, οἶμαι, ἀγαπήσειεν ὄψει μόνῃ καρπωσάμενοσ τὸ τερπνὸν οὐδ’ ἂν ὑπομείναι ἄφωνοσ θεατὴσ τοῦ κάλλουσ γενέσθαι, πειράσεται δὲ ὡσ οἱο͂́ν τε καὶ ἐνδιατρῖψαι;
(루키아노스, De Domo, (no name) 2:1)
μὴ φυτεῦσαι εἰσ μηδεμίαν θήρειον φύσιν ἐν τῇ πρώτῃ γενέσει, ἀλλὰ τὴν μὲν πλεῖστα ἰδοῦσαν εἰσ γονὴν ἀνδρὸσ γενησομένου φιλοσόφου ἢ φιλοκάλου ἢ μουσικοῦ τινοσ καὶ ἐρωτικοῦ, τὴν δὲ δευτέραν εἰσ βασιλέωσ ἐννόμου ἢ πολεμικοῦ καὶ ἀρχικοῦ, τρίτην εἰσ πολιτικοῦ ἤ τινοσ οἰκονομικοῦ ἢ χρηματιστικοῦ, τετάρτην εἰσ φιλοπόνου <ἢ> γυμναστικοῦ ἢ περὶ σώματοσ ἰάσίν τινοσ ἐσομένου, πέμπτην μαντικὸν βίον ἤ τινα τελεστικὸν ἕξουσαν·
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 150:1)
ἀλλ’ ὅπωσ οἱ παῖδέσ σου Πολυκράτησ καί Πυθοκλῆσ οἰκείοισ παραδείγμασιν ἐντρέφωνται, τὰ μὲν ἀκούοντεσ, τὰ δὲ ἀναγινώσκοντεσ, ἅπερ αὐτοὺσ μιμεῖσθαι προσήκει, φιλαύτου γὰρ ἀνδρόσ, οὐ φιλοκάλου, παντὸσ ἀεὶ βέλτιστον ἡγεῖσθαι.
(플루타르코스, Aratus, chapter 1 4:1)
διαμάχαι τοῦ φιλοκάλου πρὸσ τὸ ἀκόλαστον ἐνδείκνυνται τὸ μικτὸν ἔκ τε τῆσ θείασ καὶ ἀπαθοῦσ ἔκ τε τῆσ θνητῆσ καὶ περὶ τὰ σώματα παθητῆσ μερίδοσ·
(플루타르코스, De animae procreatione in Timaeo, section 27 11:1)
διὸ καὶ Λεοντίδοσ τῆσ ἀρίστησ ἀποθανούσησ, εὐθύσ τε μετὰ σοῦ τότε πολὺν λόγον εἴχομεν οὐκ ἀμοιροῦντα παραμυθίασ φιλοσόφου, καὶ νῦν, ὡσ ἐβουλήθησ, τὰ ὑπόλοιπα τῶν λεγομένων εἰσ ’τὸ μίαν εἶναι καὶ τὴν αὐτὴν ἀνδρὸσ καὶ γυναικὸσ ἀρετὴν προσανέγραψά σοι, τὸ ἱστορικὸν ἀποδεικτικὸν ἔχοντα καὶ πρὸσ ἡδονὴν μὲν ἀκοῆσ οὐ συντεταγμένα εἰ δὲ τῷ πείθοντι καὶ τὸ τέρπον ἔνεστι φύσει τοῦ παραδείγματοσ, οὐ φεύγει χάριν ἀποδείξεωσ συνεργὸν ὁ λόγοσ οὐδ’ αἰσχύνεται ταῖσ Μούσαισ τὰσ Χάριτασ συγκαταμιγνὺσ καλλίσταν συζυγίαν, ὡσ Εὐριπίδησ φησίν, ἐκ τοῦ φιλοκάλου μάλιστα τῆσ ψυχῆσ ἀναδούμενοσ τὴν πίστιν.
(플루타르코스, Mulierum virtutes, γυναικῶν ἀρετά 1:2)
ὡσ Εὐριπίδησ φησίν, ἐκ τοῦ φιλοκάλου μάλιστα τῆσ ψυχῆσ ἀναδούμενοσ τὴν πίστιν.
(플루타르코스, Mulierum virtutes, chapter 0 7:1)
νομίζεσθαι, καθαραὶ μέν εἰσι τοῦ ἐναντίου καὶ σφυγμὸν οὐδένα κεκραμένον οὐδὲ δηγμὸν οὐδὲ μετάνοιαν ἔχουσιν οἰκεῖον δὲ τῇ ψυχῇ καὶ ψυχικὸν ἀληθῶσ καὶ γνήσιον καὶ οὐκ ἐπείσακτον αὐτῶν τἀγαθόν ἐστιν οὐδ’ ἄλογον, ἀλλ’ εὐλογώτατον ἐκ τοῦ θεωρητικοῦ καὶ φιλομαθοῦσ ἢ πρακτικοῦ καὶ φιλοκάλου τῆσ διανοίασ φυόμενον.
(플루타르코스, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 9 4:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION