Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

τούτῳ θανοῦσα ξυγκάθευδ’, ἐπεὶ φιλεῖσ τὸν ἄνδρα τοῦτον, ὃν δ’ ἐχρῆν φιλεῖν στυγεῖσ.
(아이스킬로스, Libation Bearers, episode, anapests 3:6)
εἰ ἤκουσάσ τι τούτου τοῦ πράγματοσ τοῦ γενομένου, εἰπέ, καὶ πρῶτον μὲν σεαυτὸν σῷσον, εἶτα δὲ τὸν πατέρα, ὃν εἰκόσ ἐστί σε μάλιστα φιλεῖν, εἶτα δὲ τὸν κηδεστὴν ὃσ ἔχει σου τὴν ἀδελφὴν ἥπερ σοι μόνη ἐστίν, ἔπειτα δὲ τοὺσ ἄλλουσ συγγενεῖσ καὶ ἀναγκαίουσ τοσούτουσ ὄντασ, ἔτι δὲ ἐμέ, ὃσ ἐν ἅπαντι τῷ βίῳ ἠνίασα μέν σε οὐδὲν πώποτε, προθυμότατοσ δὲ εἰσ σὲ καὶ τὰ σὰ πράγματά εἰμι, ὅ τι ἂν δέῃ ποιεῖν.
(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 89:4)
εὖ γὰρ ποιεῖν, οὐκ εὖ πάσχειν πεφυκότεσ ᾔδεσαν καὶ μισθὸν ὀφείλειν αὐτοὺσ τοῖσ εὖ ποιοῦσι τὸ Ἑλληνικὸν, ἀλλ’ οὐχ αὑτοὺσ δεῖν παρ’ ἑτέρων μισθὸν τῆσ ἀρετῆσ λαμβάνειν, οὐδ’ ἐπὶ κέρδει φιλεῖν τοὺσ δόντασ αὑτοὺσ, οὐδέν γε μᾶλλον ἢ τοὺσ παῖδασ καὶ γονέασ ἐπὶ κέρδει φιλεῖν, ἀλλὰ καὶ μετὰ τῶν ἀναλωμάτων σώζειν, ὥσπερ εἰκὸσ τοὺσ ὡσ ὑπὲρ οἰκείων ταῖσ γνώμαισ διακειμένουσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 55:7)
πρὸσ οὖν τοῖσ ἄλλοισ, ἔφην, καὶ τοῦτο ὁ θεόσ μοι παρήγγειλε μὴ φιλεῖν οὑτωσί·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι α# 7:9)
ὑπερεμπίπλασθαί σε οὐ χρὴ καὶ βαδίζειν ἐν ταῖσ ὁδοῖσ ὅτι χρὴ κοσμίωσ καὶ τοῖσ πρεσβυτέροισ ὑπανίστασθαι καὶ τοὺσ γονέασ φιλεῖν καὶ μὴ θορυβεῖν μηδὲ κυβεύειν μηδ’ ἴσχειν, εἰ βούλει, τὼ πόδ’ ἐπαλλάξ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 94:4)
ἡ μὲν οὖν τοῦ πρωτείου ψῆφοσ, οἶμαι, τοῦ φύσει πᾶσιν ἀνθρώποισ συμβεβηκότοσ ἦν, τοῦτο δ’ ἐστὶ μηδένα ἑαυτοῦ μᾶλλον φιλεῖν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 104:2)
αὖθισ δ’ αὖ τοὺσ Ἀχαιοὺσ οὕτω πολλὰ καὶ μεγάλα ὑπ’ αὐτοῦ πεπονθότασ εὖ, δι’ ἃ καὶ φιλεῖν καὶ θαυμάζειν αὐτὸν προσῆκεν, εἶθ’ οὕτωσ ἀγνώμονα καὶ ἀνόμοιον ἀποδοῦναι τὴν χάριν, ὅσ γε καὶ σπουδαίων καὶ τῶν εἰσ ψυχαγωγίαν ἡγεμὼν αὐτοῖσ ἐγεγόνει σχεδὸν ἁπάντων.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 145:8)
οὐ γὰρ μόνων τῶν Ἀτρειδῶν ἦν τὰσ ἑαυτῶν γυναῖκασ φιλεῖν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρεσβευτικὸσ πρὸσ Ἀχιλλέα 4:10)
ὥσπερ καὶ ἐπὶ τῶν ἀψύχων δι’ ἕκαστον τούτων ἐνδέχεται ἡμᾶσ αἱρεῖσθαί τι καὶ φιλεῖν, οὕτω καὶ ἄνθρωπον.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 36:1)
ἔχει ἐπίστασιν, πότερον γὰρ τὸ αὐτῷ ἀγαθὸν ἢ τὸ ἁπλῶσ ἀγαθὸν φίλον, καὶ πότερον τὸ κατ’ ἐνέργειαν φιλεῖν μεθ’ ἡδονῆσ, ὥστε καὶ τὸ φιλητὸν ἡδύ, ἢ οὔ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 53:4)
ἐνταῦθα γὰρ ἐπιστατέον, καὶ σκεπτέον πότερόν ἐστιν ἄνευ ἡδονῆσ φιλία, καὶ τί διαφέρει, καὶ ἐν ποτέρῳ ποτ’ ἐστὶ τὸ φιλεῖν, καὶ πότερον ὅτι ἀγαθόσ, κἂν εἰ μὴ ἡδύσ, ἀλλ’ οὐ διὰ τοῦτο, διχῶσ δὴ λεγομένου τοῦ φιλεῖν, πότερον ὅτι ἀγαθὸν τὸ κατ’ ἐνέργειαν οὐκ ἄνευ ἡδονῆσ φαίνεται.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 60:5)
εἰ δὲ τὸ κατ’ ἐνέργειαν φιλεῖν μεθ’ ἡδονῆσ ἀντιπροαίρεσισ τῆσ ἀλλήλων γνωρίσεωσ, δῆλον ὅτι καὶ ὅλωσ ἡ φιλία ἡ πρώτη ἀντιπροαίρεσισ τῶν ἁπλῶσ ἀγαθῶν καὶ ἡδέων, ὅτι ἀγαθὰ καὶ ἡδέα.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 63:2)
διὸ τὸ φιλεῖν χαίρειν, ἀλλ’ οὐ τὸ φιλεῖσθαι ἐστίν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 64:2)
ἐπεὶ δὲ τὸ φιλεῖν τὸ κατ’ ἐνέργειαν τὸ φιλούμενον ὅ ἐστὶ χρῆσθαι ᾗ φιλούμενον, ὁ δὲ φίλοσ φιλούμενον τῷ φίλῳ ᾗ φίλοσ, ἀλλὰ μὴ ᾗ μουσικὸσ ἢ ᾗ ἰατρικόσ·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 65:1)
τὸ δὲ πολλοῖσ ἅμα εἶναι φίλον καὶ τὸ φιλεῖν κωλύει·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 79:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION