Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

φήσω παραφρονεῖν αὐτόν.
(아리스토파네스, Ecclesiazusae, Prologue 7:8)
κοινωνεῖν γὰρ πάντασ φήσω χρῆναι πάντων μετέχοντασ κἀκ ταὐτοῦ ζῆν, καὶ μὴ τὸν μὲν πλουτεῖν, τὸν δ’ ἄθλιον εἶναι, μηδὲ γεωργεῖν τὸν μὲν πολλήν, τῷ δ’ εἶναι μηδὲ ταφῆναι, μηδ’ ἀνδραπόδοισ τὸν μὲν χρῆσθαι πολλοῖσ, τὸν δ’ οὐδ’ ἀκολούθῳ·
(아리스토파네스, Ecclesiazusae, Agon, epirrheme6)
τῶν ἐδωδίμων κοιλιῶν μνημονεύει Ἀριστοφάνησ ἐν Ἱππεῦσι ’ φήσω σε ἀδεκατεύτουσ κοιλίασ πωλεῖν καὶ ἑξῆσ ·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 474)
ἦτ’ ἄρα φήσω.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 79 2:8)
οὐκοῦν ὁ μὲν ἑαυτόν, ἐγὼ δ’ ἐμαυτὸν φήσω τὸν εἰληχότ’ εἶναι.
(데모스테네스, Speeches 31-40, Πρὸσ Βοιωτὸν περὶ τοῦ Ὀνόματοσ. 13:7)
ἀλλ’ εἴ τι τοιοῦτον συνῄδειν, ἐζήτησ’ ἂν ὧν φήσω γονέων εἶναι.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Ἔφεσισ πρὸσ Εὐβουλίδην 71:3)
εἰ δ’ ἀντιπράττειν ἐπιχειρήσεισ σώζειν βουλομένη τὸ σῶφρον, ἀποκτενῶ σε καὶ τῶν θεραπόντων ἐπικατασφάξασ ἕνα θήσω τὰ σώματα ὑμῶν ἅμα καὶ φήσω κατειληφὼσ ἀσχημονοῦσάν σε μετὰ τοῦ δούλου τετιμωρῆσθαι τὴν τοῦ συγγενοῦσ ὕβριν μετερχόμενοσ, ὥστ’ αἰσχρὰν καὶ ἐπονείδιστόν σου γενέσθαι τὴν τελευτὴν καὶ μηδὲ ταφῆσ τὸ σῶμά σου τυχεῖν μηδ’ ἄλλου τῶν νομίμων μηδενόσ.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 65 4:1)
ταῦτ’ ἐὰν οἱ κατήγοροι λέγωσι, τί φήσω πρὸσ αὐτοὺσ ἀπολογούμενοσ ἢ τίνι βοηθείᾳ χρήσομαι;
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 8, chapter 31 7:3)
τί φήσω πρὸσ δάμαρτα τὴν ἐμήν;
(에우리피데스, Iphigenia in Aulis, episode, dialogue 2:13)
φονέα σε φήσω μητρὸσ ἐξ Ἄργουσ μολεῖν.
(에우리피데스, Iphigenia in Tauris, episode, iambic 5:20)
οὐ γὰρ δὴ συμπεσεῖν γε φήσω τά τε ἐν Αἰγύπτῳ ποιεύμενα τῷ θεῷ καὶ τὰ ἐν τοῖσι Ἕλλησι·
(헤로도토스, The Histories, book 2, chapter 49 3:2)
οὐ μὲν οὐδὲ φήσω ὅκωσ Αἰγύπτιοι παρ’ Ἑλλήνων ἔλαβον ἢ τοῦτο ἢ ἄλλο κού τι νόμαιον.
(헤로도토스, The Histories, book 2, chapter 49 4:1)
ἐγὼ μὲν γὰρ ὡσ ἔχω αὐτομολήσω ἐσ τὸ τεῖχοσ καὶ φήσω πρὸσ αὐτοὺσ ὡσ ὑπὸ σεῦ τάδε ἔπαθον·
(헤로도토스, The Histories, book 3, chapter 155 5:4)
οὐ φήσω οἶμαι τούτῳ γε, τῷ μέντοι ἑτέρῳ.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Θεαίτητος 143:1)
οὐ φήσω ἡμᾶσ ὀρθῶσ ὁμολογῆσαι, ἡνίκα ὡμολογήσαμεν ἅ τισ οἶδεν, ἀδύνατον δοξάσαι ἃ μὴ οἶδεν εἶναι αὐτὰ καὶ ψευσθῆναι·
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Θεαίτητος 297:5)

SEARCH

MENU NAVIGATION