Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἵνα δὲ μὴ ἀποπλανῶ ὑμᾶσ ἀπὸ τῆσ ὑποθέσεωσ, ἐκεῖνο μέμνησθε, ὅταν φῇ δημοτικὸσ εἶναι·
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 176 1:1)
μὴ οὖν ὡσ ὑπὲρ ἀλλοτρίασ, ἀλλ’ ὡσ ὑπὲρ οἰκείασ τῆσ πόλεωσ βουλεύεσθε, καὶ τὰσ φιλοτιμίασ μὴ νέμετε, ἀλλὰ κρίνετε, καὶ τὰσ δωρεὰσ εἰσ βελτίω σώματα καὶ ἄνδρασ ἀξιολογωτέρουσ ἀπόθεσθε, καὶ μὴ μόνον τοῖσ ὠσίν, ἀλλὰ καὶ τοῖσ ὄμμασι διαβλέψαντεσ εἰσ ὑμᾶσ αὐτοὺσ βουλεύσασθε, τίνεσ ὑμῶν εἰσιν οἱ βοηθήσοντεσ Δημοσθένει, πότερον οἱ συγκυνηγέται, ἢ οἱ συγγυμνασταὶ αὐτοῦ, ὅτ’ ἦν ἐν ἡλικία ‐ ἀλλὰ μὰ τὸν Δία τὸν Ὀλύμπιον οὐχ ὗσ ἀγρίουσ κυνηγετῶν, οὐδὲ τῆσ τοῦ σώματοσ εὐεξίασ ἐπιμελόμενοσ, ἀλλ’ ἐπασκῶν τέχνασ ἐπὶ τοὺσ τὰσ οὐσίασ κεκτημένουσ διαγεγένηται ‐ ἀλλ’ εἰσ τὴν ἀλαζονείαν ἀποβλέψαντεσ, ὅταν φῇ Βυζαντίουσ μὲν ἐκ τῶν χειρῶν πρεσβεύσασ ἐξελέσθαι τῶν Φιλίππου, ἀποστῆσαι δὲ Ἀκαρνᾶνασ, ἐκπλῆξαι δὲ Θηβαίουσ δημηγορήσασ·
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 255 1:1)
φῆ ῥα θεά·
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Δημήτραν 16:1)
φῆ ῥ’ ὁ γέρων·
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Ἑρμῆν 22:1)
ἐν δ’ ὀλίγῳ συνέλασσε κάρη χεῖράσ τε πόδασ τε, φή ῥα νεόλλουτοσ, προκαλεύμενοσ ἥδυμον ὕπνον, ἐγρήσσων ἐτεόν γε·
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Ἑρμῆν 25:7)
" Φῆ·
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 3 3:37)
φῆ δ’ ἐπαλαστήσασ·
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 3 7:4)
" Φῆ ῥα χαλεψάμενοσ·
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 3 7:11)
φῆ δὲ δύω πεδίον τὸ Ἀρήιον ἀμφινέμεσθαι ταύρω χαλκόποδε, στόματι φλόγα φυσιόωντασ.
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 3 9:17)
" Φῆ ῥα, κασιγνήτησ πειρωμένη, εἴ κέ μιν αὐτὴ ἀντιάσειε πάροιθεν ἑοῖσ τεκέεσσιν ἀμύνειν.
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 3 12:16)
" Φῆ ἄρα·
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 3 12:31)
φῆ δέ οἱ ἄλλοτε μὲν θελκτήρια φάρμακα ταύρων δωσέμεν, ἄλλοτε δ’ οὔτι·
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 3 13:23)
εἰ δὲ ἕξομεν συμμάχουσ, βελτίουσ οἱ νῦν παρόντεσ ὧν ἄν τισ φῇ τότε εὑρήσειν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ α# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων πρῶτος 16:2)
ἐπὶ τί γὰρ καὶ φῇ τισ ἕτερον, ὅπου περὶ τῆσ πόλεωσ αὐτῆσ ὁ λόγοσ γέγονε;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ γ# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων δεύτερος 7:2)
ὁπόταν γὰρ πλείω μὲν ἕκαστοι θεραπεύειν αὐτοὺσ ἀξιῶσιν ἢ ’κεῖνοι δέονται, χρόνον δὲ τάττωσιν ὅσον χρὴ μένειν παρ’ ἑαυτοῖσ, ἀπειλοῦντεσ ὡσ, εἰ μὴ πείθοιντο, οὐκ ἀνέξοιντο, πάντα δ’ ὑπισχνῶνται καὶ ἑκοῦσι καὶ ἄκουσιν ὑπηρετήσειν, χρῆσθαι δ’ αὐτοῖσ μόνοισ ἢ μάλιστά γε προστάττωσι, κυρίουσ δὲ μὴ δεῖν οἰώνται ποιεῖν ὅ τι γιγνώσκοιεν, τί τισ εἶναι φῇ τὸ τοιοῦτον ἢ δυοῖν πραγμάτων ἀνομοίων κρᾶσιν, ἧσ οὐκ ἄρξασθαι θαυμαστότερον ἢ μὴ βουλομένουσ παύσασθαι φανεροὺσ γενέσθαι;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ ὁμονοίασ ταῖσ πόλεσιν 17:11)

SEARCH

MENU NAVIGATION