Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ παραχωρήσασ οὐ μόνον τῆσ Ἀττικῆσ, ἀλλὰ καὶ τῆσ γῆσ ἁπάσησ Ξέρξῃ καὶ προλαβεῖν ἐάσασ, καὶ τῆσ θαλάττησ τοσοῦτον ἀπολαβὼν, ὅσον ταῖσ ναυσὶν ἤρκει, περιέτρεψεν ἁπάσασ αὐτῷ τὰσ ἐλπίδασ, καὶ τὴν Ἑλλάδα ἐρρύσατο, οὐ ναύτασ ἀνθ’ ὁπλιτῶν ἐθίζων Ἀθηναίουσ εἶναι, οὐδὲ φυγῆσ ἐφόδιον τὰσ τριήρεισ αὐτοῖσ ἐξευρὼν, οὐδ’ ἵνα τὸν πάντα χρόνον τὴν θάλατταν οἰκῶσιν, ὥσπερ τὸν Γλαῦκόν φασι τὸν Ἀνθηδόνιον, ἢ τὸν Σάρωνα τὸν ἐπώνυμον τοῦ πελάγουσ, ἀλλὰ τοὐναντίον πᾶν, ὦ θαυμάσιε, ὅμωσ μηδὲν πλῆθοσ τῶν πολεμίων φοβῶνται μηδὲ φεύγωσιν, ἀλλὰ κἂν τὴν γῆν ἅπασαν δέῃ προλιπεῖν, κἂν τῶν σωμάτων αὐτῶν ἀποστῆναι, ῥᾳδίωσ ὑπομένωσιν ὑπὲρ τοῦ κρείττονοσ, καὶ μὴ τοῖσ κτήμασι δουλεύωσι μηδ’ ἱκανὴν πρόφασιν μηδεμίαν νομίζωσι τοῦ γενέσθαι χείρουσ, μὴ πλῆθοσ πολεμίων, μὴ ἰσχὺν, μὴ πάντασ ἀνθρώπουσ δουλεύειν συγκεχωρηκότασ, μὴ πάντ’ ἄνω καὶ κάτω γιγνόμενα, ἀλλὰ καὶ θάλατταν οἰκειοτέραν καὶ πάντα κίνδυνον ἀνεκτότερον ἡγῶνται τοῦ ζῆν μετ’ αἰσχύνησ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 92:8)
οἱ μὲν γὰρ Ἀθηναῖοι τοὺσ ἀφισταμένουσ τῆσ μάχησ καὶ τῇ γῇ προσπλέοντασ ἠρώτων, εἰ διὰ τῆσ γῆσ εἰσ Ἀθήνασ πλεῦσαι νομίζουσιν, οἱ δὲ πεζοὶ τῶν Συρακοσίων τοὺσ προσπλέοντασ ἀνέκρινον, διὰ τί βουλομένων αὐτῶν εἰσ τὰσ τριήρεισ ἐμβαίνειν κωλύσαντεσ αὐτοὺσ μάχεσθαι νῦν προδιδόασι τὴν πατρίδα, καὶ εἰ διὰ τοῦτο ἔφραξαν τὸ στόμα τοῦ λιμένοσ, ὅπωσ κωλύσαντεσ τοὺσ πολεμίουσ αὐτοὶ φεύγωσιν ἐπὶ τὸν αἰγιαλόν, καὶ τοῦ τελευτᾶν ὀφειλομένου πᾶσιν ἀνθρώποισ ποῖον ζητοῦσι καλλίω θάνατον ἢ τὸν ὑπὲρ τῆσ πατρίδοσ, ἣν ἔχοντεσ μάρτυρα τῶν ἀγώνων αἰσχρῶσ ἐγκαταλείπουσιν.
(디오도로스 시켈로스, Library, book xiii, chapter 17 1:3)
Ἢν γὰρ τὴν αὐγὴν φεύγωσιν, ἢ δακρύωσιν ἀπροαιρέτωσ, ἢ διαστρέφωνται, ἢ ὁ ἕτεροσ τοῦ ἑτέρου ἐλάσσων γίγνηται, ἢ τὰ λευκὰ ἐρυθρὰ ἴσχωσιν, ἢ πελιὰ, ἢ φλέβια μέλανα ἐν ἑωυτέοισιν ἔχωσιν, ἢ λῆμαι φαίνωνται περὶ τὰσ ὄψιασ, ἢ καὶ ἐναιωρεύμενοι, ἢ ἐξίσχοντεσ, ἢ ἔγκοιλοι ἰσχυρῶσ γιγνόμενοι, ἢ αἱ ὄψιεσ αὐχμῶσαι καὶ ἀλαμπέεσ, ἢ τὸ χρῶμα τοῦ ξύμπαντοσ προσώπου ἠλλοιωμένον ᾖ, ταῦτα πάντα κακὰ νομίζειν καὶ ὀλέθρια εἶναι.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., PROGNWSTIKON, 2.8)
ὥστε κἂν καταναυμαχῶνται τότε, οὐκ ἐκεῖνοσ ὁ καταδύων ἐστί, κἂν φεύγωσιν, οὐκ ἐκεῖνοσ ὁ διώκων, ἐκτὸσ εἰ μή, εὔξασθαι δέον, παρέλειπεν·
(루키아노스, Quomodo historia conscribenda sit, chapter 38 2:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION