Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

οἱ μὲν γὰρ πατέρεσ ὑμῶν τὰ μὲν ἔνδοξα καὶ λαμπρὰ τῶν πραγμάτων ἀνετίθεσαν τῷ δήμῷ τὰ δὲ ταπεινὰ καὶ καταδεέστερα εἰσ τοὺσ ῥήτορασ τοὺσ φαύλουσ ἔτρεπον·
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 2313)
ἐκείνουσ μὲν γὰρ ὁμοῦ φαύλουσ τε ἡγήσονται καὶ μισήσουσιν ἅπαντεσ, ἡμῖν δὲ μετ’ εὐφημίασ ὅ τι ἂν οἱοῖ́ τ’ ὦσιν ὑπηρετεῖν προθυμήσονται.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ὑπὲρ τῆσ πρὸσ Λακεδαιμονίουσ εἰρήνης 8:7)
οἶμαι δὲ καὶ Θηβαίουσ μὴ μέχρι τοσούτου φαύλουσ μηδ’ ἀναισθήτουσ εἶναι, καίπερ ὄντασ Θηβαίουσ, ὥστε πλείω μέμψιν ποιεῖσθαι νῦν ὑμῖν, ἐὰν κατακωλυθῶσι Λακεδαιμονίουσ ἀνελεῖν, ἢ χάριν τῆσ αὑτῶν σωτηρίασ ἀπομνημονεύειν, ἣ δι’ ὑμῶν ἔμπροσθεν αὐτοῖσ ἐγένετο.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ α# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων πρῶτος 9:5)
τοὺσ μὲν γὰρ δὴ φαύλουσ ἔνι δή που καὶ ἄλλωσ ἀμύνασθαι, τοὺσ δ’ ἐπιεικεῖσ ὅταν τοιαῦθ’ ὑβρίζωμεν, τίν’ ἐροῦμεν λόγον;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Συμβουλευτικὸσ περὶ τοῦ μὴ δεῖν κωμῳδεῖν 7:3)
ἀλλὰ μὴν τοῦτό γε πάντεσ ἂν εἴποιεν, ὡσ οὐδὲ πρὸσ ἓν τῶν πάντων ἐδέησε νόμων ἡμῖν, ἢ τὸ μηδὲν ὑπ’ ἀλλήλων πάσχειν δυσχερὲσ, μηδὲ τοὺσ φαύλουσ καὶ θρασεῖσ τῶν χρηστῶν κρατεῖν, ἀλλὰ τοὺσ χρηστοὺσ τῶν φαύλων περιεῖναι μετὰ τοῦ δικαίου.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 48:5)
τί οὖν ἡμῖν προφέρεισ κολακείαν καὶ διακονίαν, καὶ τοὺσ ἰδίᾳ τροφεῖα μὴ ἐκτίνοντασ φαύλουσ ἂν εἶναι συμφήσασ αὐτὸσ ἡμῖν οὐ καλὴν χάριν ἐκτίνεισ τῆσ κοινῆσ τῶν Ἑλλήνων σωτηρίασ καὶ τροφῆσ, ἣν σύ τε καὶ οἱ ἄλλοι δι’ ἡμᾶσ ἐν ἐλευθερίᾳ τέθραφθε;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 78:3)
σχεδὸν γὰρ ἐν ὀλίγοισ τῶν πάντων, ὥσ γέ μοι φαίνεται, καὶ τῶν πρότερον καὶ τῶν ὕστερον ἀντέχει τῷ λόγῳ τούτῳ καὶ οὐ συναγωνίζεται οὐδὲ δίδωσι χώραν τῇ βλασφημίᾳ, ὡσ ἄρα τῶν καλῶν καὶ ἀγαθῶν ἀνδρῶν ὥσπερ εἱμαρμένον εἰή τοὺσ υἱεῖσ φαύλουσ ἀποβαίνειν καὶ ὀλίγου τινὸσ ἀξίουσ τῆσ πατρῴασ ἀρετῆσ, ὅστισ υἱὸσ ὢν Μιλτιάδου καὶ κληρονομῶν τοσούτου κινδύνου τῆσ ἐκείνου δόξησ οὐ κατῄσχυνεν οὐδὲν τῶν ὑπαρχόντων οὐδ’ ἀποχρῆν ἡγήσατο ἐπιγράφεσθαι τοὔνομα τοῦ πατρὸσ, ὥσπερ τισ Ὀλυμπίασιν ἀξιῶν νικᾶν ὅτι ἐστὶν Ὀλυμπιονίκου πατρόσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 44:11)
ἀλλ’ ὑπὲρ τῆσ ἀνδρείασ τῆσ ἐκείνου δείσομεν, ἢ μικρούσ τινασ καὶ φαύλουσ καιροὺσ τοὺσ δείξαντασ αὐτὴν εἶναι φήσομεν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 53:7)
εἰ μὲν οὖν τι χεῖρον Ἀθηναίουσ ἐκεῖνοι προὐδίδαξαν, λεγέσθω τοῦτο κατ’ αὐτῶν, οὐδεὶσ λόγοσ αὐτοὺσ παραιτήσεται τὸ μὴ οὐ φαύλουσ εἶναι·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 111:2)
τί γὰρ μᾶλλον κόλακασ καὶ φαύλουσ ὑποληπτέον αὐτοὺσ, εἰ μὴ τῇ ἀληθινῇ ῥητορικῇ ἐχρῶντο, ἢ σπουδαίουσ τε καὶ χρηστοὺσ, ὅτι οὐκ ἐχρῶντο τῇ κολακικῇ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 156:13)
καὶ λέγεισ μὲν ὡσ οὐ χρὴ μιμεῖσθαι τοὺσ φαύλουσ οὐδ’ ἀφομοιοῦν αὑτὸν τοῖσ χείροσιν, αὐτὸσ δ’ οὐ πάνυ χρῇ τούτῳ διὰ τέλουσ, ἀλλὰ μιμεῖ σοφιστὰσ, μιμεῖ συκοφάντασ, μιμεῖ Θρασύμαχον τὸν οὐδεπώποτε ἐρυθριάσαντα, θυρωροὺσ, παιδία, μυρίουσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 179:12)
εἰ δὲ τῆσ ἑτέρασ ἦσαν μερίδοσ καὶ τὸ βέλτιστον ἀντὶ τοῦ πρὸσ ἡδονὴν ᾑροῦντο, καὶ οὗτοι κατηγοροῦσιν, ὡσ ἐοίκε, φαύλουσ εἶναι περὶ ὧν διειλέγμεθα, καὶ οὐδὲν βελτίων ἡ ῥητορικὴ διὰ τούτουσ, ἣν σὺ μέχρι τούτου ἐπῄνεσασ καὶ ἣν ἐμοὶ προξενεῖσ, ἀλλὰ καὶ παρὰ τούτοισ κριταῖσ αἰσχρὸν, καὶ φαίνει δὴ τούτοισ κατ’ ἐμοῦ μάρτυσι χρώμενοσ, οἷσ ταὐτὰ δοκοῦντα ἅπερ κἀμοὶ φαίνεται.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 184:6)
ἢ πολλῆσ γ’ ἂν εἰή τῆσ ἀλογίασ τῶν μὲν φίλων τοὺσ οὐκ ἐθέλοντασ ἀντευποιεῖν φαύλουσ ἡγεῖσθαι, αὐτὸν δὲ τοσαύτην ὑπερβολὴν ποιήσασθαι ὥστε πρότερον αὑτῷ τὰ χείριστα χρήσασθαι, πρὶν εὖ τι ποιῆσαι τοὺσ χρωμένουσ, καὶ πρὶν εἶναι δῆλον ἥντινα τῆσ προθυμίασ κομιεῖται χάριν, αὑτὸν τῶν ὄντων τὰ βέλτιστ’ ἀφαιρεῖσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Κατὰ τῶν ἐξορχουμένων 4:11)
εἰκὸσ γὰρ, εἰκὸσ, μᾶλλον δὲ πᾶσα ἀνάγκη τὸν ἀεὶ χρόνον καὶ χρηστοὺσ καὶ φαύλουσ ἐνεῖναι τῇ πόλει.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 33:6)
εἰ δ’ ἡμετέραν ἀπάτην νομίζεισ ἅ γ’ ἐπὶ τῶν ψηφισμάτων τε καὶ ξυμμάχων καὶ ὅλωσ ὑπὲρ ὧν πρόκειται σκέψισ, ἔστιν ὅτε παρὰ τὸ εἰκὸσ ἡμῖν ἀπαντᾷ, ὡσ τοὺσ μὲν ἀντ’ ἀγαθῶν φαύλουσ ποιεῖσθαι, τοῖσ δ’ ἑτέρωσ ἢ προὐθέμεθα χρῆσθαι, τὰ οὐκ ὄντα δοξάζεισ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 16:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION