Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

πέμπτον, ὅταν καὶ αὐτοῖσ τοῖσ ἀκούουσι προσήκειν φάσκῃ ἀποδέχεσθαι αὐτά·
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ κολάσεωσ λόγου. 12:6)
ἕκτον, ὅταν καὶ τοὺσ ἀντιδίκουσ οἱο͂́σ τε ᾖ τισ ἐπιδεικνύναι τὸ αὐτὸ ποιοῦντασ, καὶ δεινὸν εἶναι φάσκῃ ἐκείνουσ μὲν ποιεῖν ὑπὲρ τῆσ αὑτῶν ὠφελείασ, αὐτὸν δὲ μή.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ κολάσεωσ λόγου. 12:7)
καὶ ὅπωσ γε, ἐπεὶ καὶ δυσχεραίνουσι, κἀκεῖνο ἐπιδείξουσιν ὡσ οὐ τοῖσ αὐτὸσ αὑτοῦ περιπίπτει λόγοισ, ἐπειδάν τι φάσκῃ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Καπίτωνα 6:1)
ὅταν γὰρ ταύτῃ μὲν οὐδ’ ἡντινοῦν μέμψιν ἐπάγῃ, οὐδ’ ἀγορεύειν κακῶσ ἀξιοῖ, ἀναξίουσ δέ τινασ φάσκῃ ταυτησὶ μετασχόντασ τῶν λειτουργιῶν ἀποσχέσθαι, ἄμφω ταυτὶ μαρτυρεῖ, καὶ τὴν ἀτέλειαν ὡσ κάλλιστα ἔχειν καὶ χρῆναι ταύτην εἰσ ἀεὶ παραμένειν τῇ πόλει, καὶ πρόσ γε ἔτι τὸ μηδ’ ἂν αὐτὸσ ἐπὶ τὸ νομοθετεῖν κεκινῆσθαι, εἰ τοὺσ μετέχοντασ ἀξίουσ ἑώρα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 5:6)
ἵνα μὴ φάσκῃ δ’ ἀπορεῖν με, ἀπόκριναί μοι, τίνοσ οὕνεκα χρὴ θαυμάζειν ἄνδρα ποιητήν;
(아리스토파네스, Frogs, Agon, Antepirrheme2)
ἂν δὲ λέγῃ περὶ τῶν δικῶν ἃσ ἀπεδιῄτησέν μου ὁ διαιτητήσ, καὶ φάσκῃ ὑπ’ ἐμοῦ ἀπαράσκευοσ ληφθῆναι, πρῶτον μὲν μέμνησθε ὅτι οὐκ ὀλίγοσ χρόνοσ ἐγένετο, ἐν ᾧ ἔδει παρασκευάσασθαι αὐτόν, ἀλλ’ ἔτη πολλά, ἔπειθ’ ὅτι οὗτοσ ἦν ὁ διώκων, ὥστε πολὺ μᾶλλον ἦν εἰκὸσ ἐμὲ ὑπὸ τούτου ἀπαράσκευον ληφθῆναι ἢ τοῦτον ὑπ’ ἐμοῦ.
(데모스테네스, Speeches 31-40, Πρὸσ Βοιωτὸν περὶ Προικὸσ Μητρῴασ. 36:1)
ὅμωσ δ’ ἂν ἄρα περὶ τῆσ προικὸσ ἀγανακτῇ καὶ φάσκῃ πλεονεκτεῖσθαι ταῖσ χιλίαισ δραχμαῖσ, ψεύσεται·
(데모스테네스, Speeches 41-50, Πρὸσ Σπουδίαν ὑπὲρ Προικός 33:2)
ἵνα δὲ μὴ φάσκῃ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἐπὶ διαβολῇ ταῦτα λέγειν με τοῦ ἀγῶνοσ ἕνεκα τουτουί, μαρτυρίαν ὑμῖν ἀναγνώσεται τῶν τούτου οἰκείων καὶ ἐμῶν.
(데모스테네스, Speeches 41-50, Κατὰ Ὀλυμπιοδώρου Βλάβης 66:3)
τρίτον εἶδοσ τῆσ ῥητορείασ, ὅταν τισ φάσκῃ ἀδικεῖσθαι ὑπό τινοσ καὶ πολλῶν κακῶν αἴτιον ἀποφαίνῃ·
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, G, PLATWN 92:4)
εἴ τίσ σε εἴποι ῥῖψαι τὴν ἀσπίδα ἐν δὲ τῷ νόμῳ εἴρηται, "ἐάν τισ φάσκῃ ἀποβεβληκέναι, ὑπόδικον εἶναι" , οὐκ ἂν ἐδικάζου αὐτῷ ἀλλ’ ἐξήρκει ἄν σοι ἐρριφέναι τὴν ἀσπίδα λέγοντι οὐδέν σοι μέλειν;
(리시아스, Speeches, Κατὰ θεομνήστου, Α 12:2)
ἐὰν μὲν οὖν φάσκῃ Φρύνιχον ἀποκτεῖναι, τούτων μέμνησθε καὶ τοῦτον τιμωρεῖσθε ἀνθ’ ὧν ἐποίησεν·
(리시아스, Speeches, Κατὰ Ἀγοράτου ἐνδείξεως 101:1)
ἐὰν δ’ οὐ φάσκῃ, ἔρεσθε αὐτὸν δι’ ὅ τι φησὶν Ἀθηναῖοσ ποιηθῆναι.
(리시아스, Speeches, Κατὰ Ἀγοράτου ἐνδείξεως 101:2)
θαυμάζω δὲ εἰ μὴ ἐνθυμεῖται, ὅταν ἐμὲ φάσκῃ ἀσεβεῖν λέγοντα ὡσ χρὴ θύειν τὰσ θυσίασ τὰσ ἐκ τῶν κύρβεων καὶ τῶν στηλῶν κατὰ τὰσ συγγραφάσ, ὅτι καὶ τῆσ πόλεωσ κατηγορεῖ·
(리시아스, Speeches, Κατὰ Νικομάχουγραμματέωσ εὐθυνῶν κατηγορία 22:4)
δέχεται δὲ καὶ παρὰ τὸν τρόπον τοῦ ἔργου διήγησισ ἱστορικὴ κακοήθειαν, ἂν χρήμασι φάσκῃ μὴ δι’ ἀρετῆσ κατειργάσθαι τὴν πρᾶξιν, ὡσ Φίλιππον ἔνιοι φάσκουσιν ἂν σὺν οὐδενὶ πόνῳ καὶ ῥᾳδίωσ, ὡσ Ἀλέξανδρον ἂν μὴ φρονίμωσ ἀλλ’ εὐτυχῶσ, ὡσ Τιμόθεον οἱ ἐχθροί, γράφοντεσ ἐν πίναξιν εἰσ κύρτον τινὰ τὰσ πόλεισ αὐτάσ, ἐκείνου καθεύδοντοσ, ὑποδυομένασ.
(플루타르코스, De Herodoti malignitate, section 71)

SEARCH

MENU NAVIGATION