Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

φῂσ γάρ με ἐν μὲν τῇ προτέρᾳ πρεσβείᾳ λαθεῖν σαυτὸν συνεστηκότα ἐπὶ τὴν πόλιν, ἐν δὲ τῇ ὑστέρᾳ αἰσθέσθαι, ἐν ᾗ συναγορεύων μοι φαίνῃ.
(아이스키네스, 연설, περὶ τῆσ Παραπρεσβείας, section 1232)
ὦ λόγων ἐμῶν σιγηλὸν εἴδωλον, οὐ φαίνῃ;
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟΣ. 87:3)
Ἐπεὶ φαίνῃ καὶ τἄλλα Σωκράτουσ ὢν ἐπαινέτησ καὶ τὸν ἄνδρα ἐκπληττόμενοσ ἐν τοῖσ λόγοισ, ἔχεισ μοι εἰπεῖν ὅτου μαθητὴσ γέγονε τῶν σοφῶν·
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΟΜΗΡΟΥ ΚΑΙ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ. 1:1)
"οὐ γὰρ εὑρήσεισ οὕτω σκληρὸν ξύλον ᾧ με ἀπείρξεισ ἑώσ ἄν τι φαίνῃ λέγων.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ΒΙΩΝ ΚΑΙ ΓΝΩΜΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΙ ΕΥΔΟΚΙΜΗΣΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΙΣ ΔΕΚΑ ΤΟ ΕΚΤΟΝ, Kef. b'. DIOGENHS 2:6)
ὅταν δὲ φίλουσ ἔτι καλῇσ, ὦ Μηνύκιε, τοὺσ ἐξελάσαντάσ με καὶ πατρίδα τὴν ἀπαρνησαμένην, φύσεώσ τε νόμουσ ἀνακαλῇ καὶ περὶ τῶν ὁσίων διαλέγῃ, φαίνῃ μοι τὰ κοινότατα καὶ ὑπὸ μηδενὸσ ἀγνοούμενα μόνοσ ἀγνοεῖν·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 8, chapter 34 1:1)
καὶ σύ γε αὐτόσ, ὦ βέλτιστε Γεμῖνε, ὁμοίαν ἐμοὶ γνώμην περὶ τἀνδρὸσ ἔχων φαίνῃ δι’ αὐτῆσ γέ τοι τῆσ ἐπιστολῆσ, ἐν οἷσ κατὰ λέξιν οὕτω γράφεισ·
(디오니시오스, Epistula ad Pompeium Geminum, chapter 2 10:2)
τίσ φαίνῃ σαυτῷ;
(에픽테토스, Works, book 4, Πρὸσ τοὺσ ἐπὶ τῷ ἐλεεῖσθαι ὀδυνωμένουσ. 18:1)
πῶσ προνώπιοσ φαίνῃ πρὸσ οἴκοισ τοῖσ ἐμοῖσ, ἔξω βεβώσ;
(에우리피데스, episode, trochees 2:6)
ὦναξ Βρόμιε, θεὸσ φαίνῃ μέγασ.
(에우리피데스, episode, lyric1)
ἧσ καὶ σὺ φαίνῃ δεκάδοσ, οὐ σοφὸσ γεγώσ, ὅστισ κόρασ μὲν θεσφάτοισ Φοίβου ζυγεὶσ ξένοισιν ὧδ’ ἔδωκασ ὡσ ζώντων θεῶν, λαμπρὸν δὲ θολερῷ δῶμα συμμείξασ τὸ σὸν ἥλκωσασ οἴκουσ·
(에우리피데스, Suppliants, episode 4:1)
κἄπειτα τύμβῳ καὶ πυρᾷ φαίνῃ πέλασ;
(에우리피데스, Suppliants, episode, antistrophe 1 1:21)
πρῶτον Πηλείδησ ἐγένου, μετὰ ταῦτα Μένανδροσ, εἶθ’ ὃσ νῦν φαίνῃ, μετὰ δ’ ἔσσεαι ἡλιὰσ ἀκτίσ, ζήσεισ δ’ ὀγδώκοντ’ ἐπὶ τοῖσ ἑκατὸν λυκάβαντασ.
(루키아노스, Alexander, (no name) 34:2)
φαίνῃ δ’ οὖν ἀμείνω τοῦ χρυσοῦ τὸν σίδηρον ὁμολογῶν.
(루키아노스, Contemplantes, (no name) 12:22)
ταῦτ̓ οὖν σκοπουμένῳ μοι φαίνῃ οὐκ ἐσ μακρὰν ἐπιλήψεσθαι τῆσ εὐδαιμονίασ, εἴ γε μὴ λέληθασ ἡμᾶσ καὶ πάλαι αὐτῇ συνών.
(루키아노스, Ἑρμότιμοσ, Λυκῖνος 5:4)
πολύ γέ μοι, ὦ Σώκρατεσ, νῦν ἀτοπώτεροσ αὖ φαίνῃ, ἐπειδὴ ἤρξω λέγειν, ἢ ὅτε σιγῶν εἵπου·
(플라톤, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, Ἀλκιβιάδησ α 17:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION