Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ὁ τοίνυν οὐδενὸσ ἧττον σοφὸσ τῶν ποιητῶν Εὐριπίδησ, ἕν τι τῶν καλλίστων ὑπολαμβάνων εἶναι τὸ σωφρόνωσ ἐρᾶν, ἐν εὐχῆσ μέρει τὸν ἔρωτα ποιούμενοσ λέγει που·
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 1511)
ὁ δὲ Ἀτρεὺσ εὐξάμενόσ ποτε τῶν αὑτοῦ ποιμνίων, ὅπερ ἂν κάλλιστον γένηται, τοῦτο θῦσαι Ἀρτέμιδι, λέγουσιν ἀρνὸσ φανείσησ χρυσῆσ ὅτι κατημέλησε τῆσ εὐχῆσ·
(아폴로도로스, Library and Epitome, book E, chapter 2 10:3)
Καὶ τόδε μὲν ἀγνοίᾳ τῆσ Καίσαροσ εὐχῆσ οἵ τε φίλοι καὶ ὁ στρατὸσ ἅπασ πυθόμενοι ἥδοντο, καὶ τἆλλα ἀλόγωσ σὺν ὁρμῇ καὶ καταφρονήσει χωροῦντεσ ἐπὶ τὸ ἔργον ὡσ ἐπὶ ἕτοιμον.
(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 10 7:1)
ὡσ δὲ καὶ ἔργῳ συμβῆναι σαφῆ καὶ βέβαια, ὅδε σοὶ λόγοσ ἔσται μικτὸσ εὐχῆσ τε καὶ ὕμνου τὰ νῦν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀθηνᾶ 1:3)
μικρῶν μέν γε ὄντων ἐμέμνητ’ ἄν τισ ἀεὶ τὸ προστυχὸν τῷ λόγῳ σεμνύνων, μεγάλων δ’ ὄντων, οὐ μὲν οὖν ἐχόντων ὑπερβολὴν ὥστ’ ἔργον εἶναι μέρουσ μνησθέντα διελθεῖν ἀξίωσ μὴ σύν τινι λαμπρᾷ τύχῃ τοῦ λόγου, τί ἄν τισ τά γ’ ἐν χερσὶν ἐγκαταλιπὼν, ἃ μηδ’ αὐτὰ μικρὰ, εἰ μὴ καὶ μείζω τῶν ἀρχαίων ἐκείνων ὄντα, εὐχῆσ προσδεῖται, περὶ τοῦ παντὸσ ἔτι πρὸσ τοῖσ προκειμένοισ ἀποκινδυνεύοι;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀπελλᾶ γενεθλιακός 3:2)
καὶ κλῆροσ οἴκου προϊὼν ἀεὶ καὶ πόνοι μετὰ ῥᾳστώνησ καὶ βίου πέρατα μήκιστα, ὡσ δ’ εἰπεῖν, πᾶν εἶδοσ εὐχῆσ συνεληλυθὸσ, καὶ τὸ δίκαιον θεωρούμενον μετὰ τῆσ τύχησ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἐπὶ Ἀλεξάνδρῳ ἐπιτάφιος 7:14)
ὅτε γὰρ τοῖσ Ἕλλησι καὶ βαρβάροισ τὰ πράγματα ἐκρίνετο καὶ μικρὸν πρὸσ πολὺ τῆσ γῆσ μέροσ ἠγωνίζετο, ὁ δ’ ἀγὼν ἦν ὑπὲρ τῆσ σωτηρίασ ἅμα καὶ ἀρετῆσ, τότ’ ἐνίκησεν ἡ πόλισ ἄμφω τὼ γένη κάλλιον εὐχῆσ, ὡσ τὸ μὲν προσθήκην μικρὰν αὐτῆσ ἀποφανθῆναι, τὸ δὲ πλέον χεῖρον ἢ ὅσῳ πλέον ἐδόκει.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 30:5)
τὸ δὲ πάντων μέγιστον ὅτι αὐτῆσ μὲν οὐδεὶσ ἐκράτησεν ‐ οὐδεὶσ γὰρ αὐτῆσ τὴν γνώμην παρεστήσατο, ἀλλὰ στρατιᾶσ γέγονε πάντα τὰ τοιαῦτα ἀτυχήματα ‐ αὐτὴ δὲ τὰσ γνώμασ τῶν ἐναντίων ἅμα τοῖσ ἔργοισ δεδούλωται, Ξέρξῃ μὲν φεύγειν ἀπὸ τῶν πραγμάτων ποιήσασα ἐν εὐχῆσ μέρει, Λακεδαιμονίουσ δὲ ἀνακλίνασα οὐχ ἧττον τοὺσ ἀκούοντασ ἢ τοὺσ ἐν ταῖσ μάχαισ παρόντασ καὶ πταίσαντασ αὐτῶν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 74:4)
κατὰ ἰσομετρήτου μὲν οὖν εὔξασθαι τῇ πόλει λόγου οὐκ ἐνῆν, ἀλλ’ ὡσ ἀληθῶσ εὐχῆσ αὖ προσεδεῖτο ἑτέρασ, ἴσωσ μὲν οὖν καὶ μείζονοσ, δυνηθῆναι τοιοῦτον ἆραι λόγον, ὅστισ παρισώσεται τοσῷδε ὄγκῳ πόλεωσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 1:4)
καὶ ἅμα ἔλεγον περὶ τῆσ τοῦ θεοῦ γοργότητοσ καὶ δυνάμεωσ πόση τισ εἰή καὶ κατὰ φήμασ καὶ κατὰ συμβόλουσ, καὶ ὅτι πολλάκισ ἤδη μοι ἐπὶ τῆσ εὐχῆσ ἦλθεν ἡ ἀπόκρισισ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι γ# 12:9)
νῆεσ μὲν διάβροχοι, ναῦται δὲ ἀτακτοῦσι, χρήματα δ’ ἔρρει, τῶν δὲ ἐμπόρων οἱ πλείουσ μεθεστᾶσιν, οἰκέται δ’ αὐτομολοῦσιν, ἐφορμοῦσι δ’ οἱ πολέμιοι, μάχῃ δ’ ἡττήμεθα, τῶν δὲ ἐπιτηδείων ἡ κομιδὴ παρ’ αὐτὰσ τὰσ χεῖρασ τῶν πολεμίων, ἀφέστηκε δ’ ἡ Σικελία, Γύλιπποσ δ’ οἴχεται δυνάμεισ ἄξων ἑτέρασ, πεπράγαμεν δ’ εὐχῆσ τε ἔξω καὶ πέρα προσδοκίασ, ὑπὸ μὲν γὰρ τῶν καταφρονούμεθα, πρὸσ δὲ τοὺσ διαβεβλήμεθα, οἱ δ’ ἀσθενέστατοι μόνοι λειπόμενοι φίλοι τοῦ μηδενὸσ ἄξιοι τῇ χρείᾳ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸ ἐναντίον 4:5)
ἐὰν οὖν καὶ ὑμεῖσ τούτοισ τοῖσ λογισμοῖσ ἐθελήσητε χρήσασθαι καὶ πρῶτον μὲν αὐτοὶ γνώμησ οὕτωσ ἔχητε ὥστ’ ἀντ’ ἐραστῶν ἀλλήλοισ καταστῆναι, ἐνθυμηθέντεσ ὡσ οὐδ’ ὅστισ κάλλιστοσ ἑαυτοῦ πώποτ’ ἠράσθη, ἀλλ’ ἑτέρου του, ἔπειτα δὲ καὶ τοῖσ προεστηκόσι καὶ πολιτευομένοισ παρ’ ἑκάστοισ ὑμῶν παραστῇ τὸ ἐπ’ ἀδείασ ταῦθ’ ὑμᾶσ κατεπᾴδειν, καὶ τὸν αὐτὸν τρόπον ὅνπερ νῦν τὰ πρὸσ τὴν φιλονεικίαν ἐξάγοντα πάνθ’ εὑρίσκουσι καὶ λέγειν καὶ πράττειν, οὕτω τοῦ λοιποῦ περὶ τῆσ φιλίασ καὶ τῆσ ὁμονοίασ τῆσ πρὸσ ἀλλήλουσ ὑμῶν φιλοτεχνεῖν, ἴσωσ ἂν ὥσπερ ἄλλο τι πρᾶγμα τῆσ προσηκούσησ μελέτησ τυγχάνον καὶ τοῦθ’ ὑμῖν ἀκριβωθείη τε καὶ συμμείνειεν ὡσ εἰπεῖν ἐν τῷ τῆσ εὐχῆσ ῥήματι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ ὁμονοίασ ταῖσ πόλεσιν 20:5)
ὡσ τοίνυν οὔτ’ ἄλογον ἡ ῥητορικὴ οὔθ’ οἱο͂ν, ὡσ οὑτωσὶ φάναι, στοχάζεσθαι, οὐδ’, εἰ μετέχει τέχνησ, εὑρ́ημα ποιεῖσθαι, οὐδὲ μεθ’ ὧν ἀρτίωσ διεξῄειν τεχνῶν εἶναι τῶν πολλῶν, ἀλλὰ καὶ πλεῖστον λόγου μετέχον, μᾶλλον δὲ ἅπαν ἐν λόγοισ, καὶ μέγιστον καὶ πρῶτον τῶν ἐν ἀνθρώποισ καὶ τελεώτατον καὶ πέρασ, εἰ οἱο͂́ν τ’ εἰπεῖν, εὐχῆσ ἄξιον δεῖξαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 46:16)
εἰ δ’ ἔσωζον μὲν οἱ κυβερνῆται πάντεσ ἅπαντασ τοὺσ ἐμπλέοντασ, ἔσωζον δ’ οἱ ἰατροὶ πάντεσ ἅπαντασ τοὺσ κάμνοντασ, ἐνίκων δ’ οἱ κρείττονεσ, ἐνίκων δ’ οἱ μείζονεσ, τὸ δ’ ἀεὶ τούτοισ πᾶσι προσῆν, μηδεὶσ δὲ ἐσφάλλετο τῶν ἀρξαμένων κατορθοῦν, εὐχὴ δὲ καὶ δύναμισ μηδὲν διέφερεν, ἀθάνατ’ ἂν πάντ’ ἦν τὰ τῶν ἀνθρώπων πράγματα καὶ οὐδὲν ἂν εὐχῆσ ἴσωσ προσέδει, οὐδ’ ἂν κακτέκλυζεν ἡμᾶσ τῶν πίθων ἅτεροσ ὥσπερ νῦν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 144:8)
καίτοι τίσ ἂν ἦν τυχὼν τῶν ἐκ τῆσ εὐχῆσ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 15:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION