Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ φατὲ μὲν εὐτυχεῖσ εἶναι, ὡσ καὶ ἐστὲ καλῶσ ποιοῦντεσ, ψηφιεῖσθε δ’ ὑπὸ μὲν τῆσ τύχησ ἐγκαταλελεῖφθαι, ὑπὸ Δημοσθένουσ δὲ εὖ πεπονθέναι;
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 2321)
ἐπεὶ δ’ οὐ μόνον ἡ φρόνησισ ποιεῖ τὴν εὐπραγίαν καὶ ἀρετή, ἀλλὰ φαμὲν καὶ τοὺσ εὐτυχεῖσ εὖ πράττειν ὡσ καὶ τῆσ εὐτυχίασ εὖ ποιούσησ εὐπραγίαν καὶ τὰ αὐτὰ τῆσ ἐπιστήμησ, σκεπτέον ἆρ’ ἐστι φύσει ὃ μὲν εὐτυχὴσ ὃ δ’ ἀτυχήσ, ἢ οὔ, καὶ πῶσ ἔχει περὶ τούτων.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 8 15:1)
ὅτι μὲν γάρ εἰσί τινεσ εὐτυχεῖσ ὁρῶμεν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 8 17:1)
ἡ δὲ φύσισ ποιούσ τινασ ποιεῖ, καὶ εὐθὺσ ἐκ γενετῆσ διαφέρουσιν, ὥσπερ οἳ μὲν γλαυκοὶ οἳ δὲ μελανόμματοι τῷ τὸ δεῖν τοιονδὶ <κατὰ τὸ εἶναι τοιονδὶ> ἔχειν, οὕτω καὶ οἱ εὐτυχεῖσ καὶ ἀτυχεῖσ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 8 18:4)
περὶ γὰρ ναυκληρίαν οὐχ οἱ δεινότατοι εὐτυχεῖσ, ἀλλ’ ὥσπερ ἐν κύβων πτώσει ὃ μὲν οὐδέν, ἄλλοσ δὲ βάλλει <πολὺ> καθ’ ἣν φύσει ἐστὶν εὐτυχήσ, ἢ τῷ φιλεῖσθαι, ὥσπερ φασίν, ὑπὸ θεοῦ, καὶ ἔξωθέν τι εἶναι τὸ κατορθοῦν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 8 21:1)
εἰ δὴ ἀνάγκη ἢ φύσει ἢ νόῳ ἢ ἐπιτροπίᾳ τινὶ κατορθοῦν, τὰ δὲ δύο μὴ ἐστί, φύσει ἂν εἰε͂ν οἱ εὐτυχεῖσ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 8 22:3)
ὥστε τοῦτ’ ἂν εἰή λεκτέον, ὅτι οὓσ λέγομεν εὐτυχεῖσ, οὐ διὰ τύχην εἰσίν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 8 24:2)
οὐκ ἄρα εἰσὶν εὐτυχεῖσ·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 8 24:3)
οἱ δέ γε τοιοῦτοι εὐτυχεῖσ, ὅσοι ἄνευ λόγου κατορθοῦσιν ὡσ ἐπὶ τὸ πολύ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 8 32:1)
φύσει ἄρα οἱ εὐτυχεῖσ εἰε͂ν ἄν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 8 32:2)
καὶ διὰ τοῦτο, ὃ οἱ πάλαι ἔλεγον, εὐτυχεῖσ καλοῦνται οἳ ἂν ὁρμήσωσι, κατορθοῦσιν ἄλογοι ὄντεσ, καὶ βουλεύεσθαι οὐ συμφέρει αὐτοῖσ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 8 42:4)
"ἔναττον οὖν οἱ παῖδεσ εἰσ τὰσ εὐτυχεῖσ σπυρίδασ, ἑώσ ἐσάλπισε τὸ εἰωθὸσ τοῦ τελευταίου δείπνου σημεῖον οὕτω γὰρ τὸ Μακεδονικὸν οἶσθα ἔθοσ ἐν ταῖσ πολυανθρώποισ εὐωχίαισ γινόμενον.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 2 3:22)
μάλιστα δὲ θαυμάζω πολλάκισ ἐννοῶν ὅτι Μῆδοι μὲν τὰ Σύρων λαβόντεσ ἠγάπων καὶ ἔχαιρον, Πέρσαι δὲ τὰ Μήδων, Μακεδόνεσ δὲ τὰ Περσῶν, καὶ τότε ᾤοντο εὐτυχεῖσ γεγονέναι καὶ πράττειν ἄμεινον, ὅτε εἶχον τὰ τῶν ἀθλίων καὶ δυστυχούντων κτήματα.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΠΛΟΥΤΟΥ. 11:2)
καὶ ἐποίησάν τινεσ τοῦτο πάνυ ὀλίγαι, αἷσ ἄζηλοι συνέβησαν αἱ τελευταὶ τῶν βίων καὶ οὐ πάνυ εὐτυχεῖσ, ὥστε δι’ οἰωνοῦ λαμβάνουσαι τὰσ ἐκείνων συμφορὰσ αἱ λοιπαὶ παρθένοι μένουσι παρὰ τῇ θεῷ μέχρι θανάτου, τότε δὲ εἰσ τὸν τῆσ ἐκλιπούσησ ἀριθμὸν ἑτέρα πάλιν ὑπὸ τῶν ἱεροφαντῶν ἀποδείκνυται.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 2, chapter 67 3:3)
τοὺσ δ’ αὐθαδείᾳ χρησαμένουσ καὶ λιτὰσ ἱκετῶν ὑβρίσαντασ, ἅπαντασ νεμεσωμένουσ ὑπὸ θεῶν καὶ εἰσ συμφορὰσ καταστρέφοντασ οὐκ εὐτυχεῖσ.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 8, chapter 50 5:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION