Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ ἕτερον πένθοσ ἦν ὁρωμένων ἀνὰ τὸ ῥεῦμα, καὶ περιδυόντων αὐτὰ τῶν στρατιωτῶν καὶ ὅσοι μετ’ αὐτῶν κακοῦργοι τὰ εὐσχήμονα μάλιστα ὡσ οἰκεῖα ἔφερον.
(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 8 2:10)
ἀλλ’ Ἐρέννιοσ μὲν ἐψεύσατο τοῖσ ἐπιτρίβουσιν ἐσ τὸν πόλεμον ὑμᾶσ πρόφασιν εὐσχήμονα διδούσ, Εὐμένησ δ’ ὑπ’ ἔχθρασ τε καὶ φθόνου καὶ δέουσ οὐδὲ ταῦτ’ ὤκνησεν ἐγκαλέσαι Περσεῖ, ὅτι πολλοῖσ ἔθνεσι κεχαρισμένοσ καὶ φιλέλλην, καὶ σωφρόνωσ ἀντὶ μέθησ καὶ τρυφῆσ ἄρχει.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 15:5)
καὶ μὴν καὶ τοὺσ νόμουσ γε τιθεὶσ τῶν Μηδικῶν ἄλλα τε δὴ περὶ τῆσ πολιτείασ τῆσ κατ’ ἐκείνουσ τοὺσ ῥήτορασ ἥκιστα τοῖσ τῆσ κολακείασ ἐγκλήμασι συμβαίνοντα καὶ ὅτι εἰ μὴ τὸ Ἀθηναίων καὶ Λακεδαιμονίων διανόημα ἔσωσε τοὺσ Ἕλληνασ, τῆσ γε ἄλλησ Ἑλλάδοσ οὐδαμῶσ ἄν τισ εὐσχήμονα κατηγοροίη, δίκαια λέγων καὶ τὰ ὄντα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 166:9)
οἱ μὲν οὖν τῷ γελοίῳ ὑπερβάλλοντεσ βωμολόχοι δοκοῦσιν εἶναι καὶ φορτικοί, γλιχόμενοι πάντωσ τοῦ γελοίου, καὶ μᾶλλον στοχαζόμενοι τοῦ γέλωτα ποιῆσαι ἢ τοῦ λέγειν εὐσχήμονα καὶ μὴ λυπεῖν τὸν σκωπτόμενον·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 4 142:3)
ἐπεὶ οὐδὲ ἐπαύοντο Ἀλεξάνδρῳ γράφοντεσ ὁ μὲν τὴν αὐθάδειάν τε τῆσ Ὀλυμπιάδοσ καὶ ὀξύτητα καὶ πολυπραγμοσύνην, ἥκιστα δὴ τῇ Ἀλεξάνδρου μητρὶ εὐσχήμονα, ὥστε καὶ λόγοσ τισ τοιόσδε ἐφέρετο Ἀλεξάνδρου ἐφ̓ οἷσ ὑπὲρ τῆσ μητρὸσ αὐτῷ ἐξηγγέλλετο, βαρὺ δὴ τὸ ἐνοίκιον τῶν δέκα μηνῶν εἰσπράττεσθαι αὑτοῦ τὴν μητέρα·
(아리아노스, Anabasis, book 7, chapter 12 6:2)
οὐ γὰρ ἔγωγὲ τί φημι τέλοσ χαριέστερον εἶναι ἢ ὅταν εὐφροσύνη μὲν ἔχῃ κατὰ δῆμον ἅπαντα, δαιτυμόνεσ δ’ ἀνὰ δώματ’ ἀκουάζωνται ἀοιδοῦ, ξένου ὑποδοχὴν ἔχει, ὄντων καὶ αὐτῶν τῶν Φαιάκων τρυφερῶν, ὅπερ συμβάλλων τισ πρὸσ τὰ τῶν φιλοσόφων συμπόσια κοσμιώτερον ἂν εὑρ́οι, καίτοι τοῦτο περιέχον καὶ ἱλαρότητα καὶ παιδιὰν εὐσχήμονα.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 19 1:5)
διόπερ ἀναγκαῖον ἡγησάμενοσ ὑπάρχειν ὁ βασιλεὺσ τὸ πείθεσθαι τῷ πατρί, πρὸσ μὲν Κάσανδρον διαλύσεισ ἐποιήσατο, συνθέμενοσ εἶναι κυρίασ τὰσ συνθήκασ, ἐὰν ὦσιν εὐάρεστοι τῷ πατρί, ἀκριβῶσ μὲν εἰδὼσ οὐ προσδεξόμενον αὐτὸν διὰ τὸ κεκρικέναι πάντωσ διὰ τῶν ὅπλων ἐπιθεῖναι τέλοσ τῷ συμβάντι πολέμῳ, βουλόμενοσ δὲ τὴν ἐκ τῆσ Ἑλλάδοσ ἀποχώρησιν εὐσχήμονα ποιήσασθαι καὶ μὴ φυγῇ παραπλησίαν·
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 20, chapter 111 2:1)
ὑμεῖσ δέ, ὦ ἄνδρεσ Συρακόσιοι, τούτουσ ἀφέντεσ, ἐὰν ἀποβῇ τι δυσχερέσ, οὐδ’ ἀπολογίαν ἑαυτοῖσ εὐσχήμονα καταλείψετε.
(디오도로스 시켈로스, Library, book xiii, chapter 29 28:2)
δότωσαν δ’ αὐτῷ καὶ οἱ ἐπιμεληταὶ ἀργυρίου δραχμὰσ πεντακοσίασ καὶ τῶν παίδων ἕνα ὃν ἂν δοκιμάζῃ Ἀρκεσίλαοσ, ὅπωσ ἂν πολλὰ συμπεπονηκὼσ ἡμῖν καὶ παρεσχημένοσ χρείασ ἔχῃ βίον ἱκανὸν καὶ εὐσχήμονα.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, E, Kef. g'. STRATWN 6:3)
Δημητρίῳ μὲν ἐλευθέρῳ πάλαι ὄντι ἀφίημι τὰ λύτρα καὶ διδωμι πέντε μνᾶσ καὶ ἱμάτιον καὶ χιτῶνα, ἵνα πολλὰ πεπονηκὼσ μετ’ ἐμοῦ βίον εὐσχήμονα ἔχῃ.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, E, Kef. d'. LUKWN 8:5)
ἐλευθέραν σε καὶ εὐσχήμονα, τέκνον, ἀποστέλλω τοῖσ κατὰ γῆσ προγόνοισ·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 11, chapter 37 8:1)
κρείττονα δὲ ἡγοῦντο τὸν εὐσχήμονα θάνατον ἢ τὸν ἀκλεῆ βίον, ἐσκόπουν δὲ οὐχ ὅπωσ οἱ νόμοι καλῶσ καὶ ἀκριβῶσ αὐτοῖσ ἕξουσιν, ἀλλ’ ὡσ ἡ τῶν καθ’ ἡμέραν ἐπιτηδευμάτων μετριότησ μηθὲν ἐκβήσεται τῶν πατρίων·
(디오니시오스, De Isocrate, chapter 53)
ἔπειτα εὐσχήμονα πρόθεσιν ὑποθέμενοσ ἡ μέντοι ξύνοδοσ καὶ περὶ σωτηρίασ ἤδη πάρεστι, καὶ ὁ λόγοσ, ᾧ προκαλεῖσθε τρόπῳ, εἰ δοκεῖ, γιγνέσθω πρῶτον μὲν εἴρηκεν ἐνθύμημα οὔτε τῆσ Ἀθηναίων πόλεωσ ἄξιον οὔτ’ ἐπὶ τοιούτοισ πράγμασιν ἁρμόττον λέγεσθαι ἡμεῖσ τοίνυν οὔτε αὐτοὶ μετ’ ὀνομάτων καλῶν, ὡσ ἢ δικαίωσ τὸν Μῆδον καταλύσαντεσ ἄρχομεν, ἢ ἀδικούμενοι νῦν ἐπεξερχόμεθα, λόγων μῆκοσ ἄπιστον παρέξομεν·
(디오니시오스, Δε Τηυξψδιδισ ιδιοματιβυσ ̔επιστυλα αδ Αμμαευμ̓, chapter 38 1:2)
"ἀφεὶσ δὲ αὖ τοὺσ τηλικούτουσ καὶ τοιούτουσ ἄνδρασ καὶ πράξεισ λαμπρὰσ καὶ λόγουσ σεμνοὺσ καὶ σχῆμα εὐπρεπὲσ καὶ τιμὴν καὶ δόξαν καὶ ἔπαινον καὶ προεδρίασ καὶ δύναμιν καὶ ἀρχὰσ καὶ τὸ ἐπὶ λόγοισ εὐδοκιμεῖν καὶ τὸ ἐπὶ συνέσει εὐδαιμονίζεσθαι, χιτώνιόν τι πιναρὸν ἐνδύσῃ καὶ σχῆμα δουλοπρεπὲσ ἀναλήψῃ καὶ μοχλία καὶ γλυφεῖα καὶ κοπέασ καὶ κολαπτῆρασ ἐν ταῖν χεροῖν ἕξεισ κάτω νενευκὼσ εἰσ τὸ ἔργον, χαμαιπετὴσ καὶ χαμαίζηλοσ καὶ πάντα τρόπον ταπεινόσ, ἀνακύπτων δὲ οὐδέποτε οὐδὲ ἀνδρῶδεσ οὐδὲ ἐλεύθερον οὐδὲν ἐπινοῶν, ἀλλὰ τὰ μὲν ἔργα ὅπωσ εὔρυθμα καὶ εὐσχήμονα ἔσται σοι προνοῶν, ὅπωσ δὲ αὐτὸσ εὔρυθμόσ τε καὶ κόσμιοσ ἔσῃ, ἥκιστα πεφροντικώσ, ἀλλ’ ἀτιμότερον ποιῶν σεαυτὸν λίθων.
(루키아노스, Somnium sive vita Luciani, (no name) 8:13)
καὶ ἃ δοκοῦμεν ἀτιμότερα εἶναι τοῦ σώματοσ, τούτοισ τιμὴν περισσοτέραν περιτίθεμεν, καὶ τὰ ἀσχήμονα ἡμῶν εὐσχημοσύνην περισσοτέραν ἔχει, τὰ δὲ εὐσχήμονα ἡμῶν οὐ χρείαν ἔχει.
(PROS KORINQIOUS A, chapter 8 141:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION