Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἄνευ δὲ τῆσ τοιαύτησ χρείασ εἰσ τὴν συνεχῆ παρὰ πάντων εὐμένειαν καὶ τὸ ταῖσ γνώμαισ συγκεκρᾶσθαι τῇ πόλει, πόσον τι δοκεῖν χρὴ συντελεῖν τὴν τῶν ἀνδρῶν τούτων μνήμην φυλαττομένην ἐφ’ οἷσπερ καὶ παρεδόθη τὸ ἐξ ἀρχῆσ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 190:5)
καὶ ὑπὸ μὲν τὴν βούλησιν εὔνοιαν, εὐμένειαν, ἀσπασμόν, ἀγάπησιν·
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ISTORIWN Z, Kef. a'. ZHNWN 116:7)
Ἑλλήνων κλαίω ἀμάχητον καὶ ἀναυμάχητον ὄλεθρον ἱκέται μὲν αὐτοὶ τῶν θεῶν καθίζοντεσ, προδότασ δὲ τῶν ὁρ́κων ὑμᾶσ ἀποφαίνοντεσ ἀνακαλοῦντέσ τε συγγένειαν, εὐμένειαν.
(디오니시오스, chapter 15 1:9)
οἱ δὲ οὐ κατὰ τὴν εὐμένειαν τὴν ἐκείνου νομίζοντεσ ἔχειν τὰ ἀγαθά, τὴν δ’ ἰσχὺν αὐτοῖσ τὴν οἰκείαν αἰτίαν τῆσ εὐπορίασ ὑπολαμβάνοντεσ οὐκ ἐπείθοντο.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 1 137:2)
καὶ παραγενόμενοσ πρὸσ τὸν βασιλέα ἔπειθεν αὐτὸν ἀπολύειν τοὺσ Ἑβραίουσ ἐπὶ τὸ Σιναῖον ὄροσ ἐκεῖ θύσοντασ τῷ θεῷ, τοῦτο γὰρ αὐτὸν κεκελευκέναι, καὶ μηδὲν ἀντιπράττειν οἷσ ἐκεῖνοσ βούλεται, τὴν δ’ εὐμένειαν αὐτοῦ περὶ παντὸσ ποιούμενον συγχωρεῖν αὐτοῖσ τὴν ἔξοδον, μὴ καὶ λάθῃ τούτων κωλυτὴσ γενόμενοσ αὑτὸν αἰτιάσασθαι πάσχων ὅσα παθεῖν εἰκὸσ τὸν ἀντιπράττοντα θεοῦ προστάγμασι·
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 2 363:1)
τοῦτον μὲν γὰρ εἶναι πρὸσ ἀνθρώπουσ, ἃ δ’ ἦν αὐτοῖσ πρὸσ λιμὸν καὶ δίψοσ ἄπορα καὶ πρὸσ ὄρη καὶ θάλασσαν ὁδὸν οὐκ ἔχουσι φυγῆσ, ταῦτ’ αὐτοῖσ διὰ τὴν εὐμένειαν τὴν παρὰ τοῦ θεοῦ νενικῆσθαι.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 3 57:2)
ἐπανῄει δὲ πάλιν εἰσ τὴν Ιοὐδαίαν πλείονί τε τιμῇ καὶ παρρησίᾳ καὶ τοῖσ τὰ ἐναντία προσδοκήσασιν ἔκπληξιν παρέσχεν ὡσ ἀεὶ τὸ λαμπρότερον ἐκ τῶν κινδύνων κατ’ εὐμένειαν τοῦ θεοῦ προσεπικτώμενοσ.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 15 238:1)
Ἐπεὶ δὲ συνεῖδον εὐμένειάν τινα καὶ παρ’ ἐκείνου καὶ παρὰ τοῦ Καίσαροσ, καὶ τῶν ἄλλων δὲ ἕκαστον τοὺσ μὲν συνδακρύοντασ, ἅπαντασ δὲ συναλγοῦντασ, ἅτεροσ αὐτῶν Ἀλέξανδροσ ἐπικαλεσάμενοσ αὐτὸν ἐπεχείρει διαλύειν τὰσ αἰτίασ καί, "πάτερ, εἶπεν, ἡ μὲν σὴ πρὸσ ἡμᾶσ εὔνοια δήλη καὶ παρ’ αὐτὴν τὴν κρίσιν·
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 16 121:1)
καὶ νὴ Δία πολλὴν τὴν εὐμένειαν ἐπιφαίνει τῷ προσώπῳ·
(루키아노스, Pro imaginibus, (no name) 16:14)
οὐδεὶσ γοῦν πρὸ σοῦ ἂν εἰσῆλθεν εἰσ τὸ θέατρον οὐδ’ ἂν ἐμήνυσεν ὅ τι τοὔνομα τῷ δράματι, ἀλλὰ σὺ κοσμίωσ πάνυ, χρυσᾶσ ἐμβάδασ ἔχων καὶ ἐσθῆτα τυραννικήν, προεισεπέμπου εὐμένειαν αἰτήσων παρὰ τοῦ θεάτρου, στεφάνουσ κομίζων καὶ κρότῳ ἀπιών, ἤδη τιμώμενοσ πρὸσ αὐτῶν.
(루키아노스, Pseudologista, (no name) 16:2)
ἵνα γὰρ εὐμενῶσ, καὶ διὰ τὴν εὐμένειαν εὐμαθέστερον, τὴν ἐπίταξιν, ὃ δή ἐστιν ὁ νόμοσ, δέξηται ᾧ τὸν νόμον ὁ νομοθέτησ λέγει, τούτου χάριν εἰρῆσθαί μοι κατεφάνη πᾶσ ὁ λόγοσ οὗτοσ, ὃν πείθων εἶπεν ὁ λέγων·
(플라톤, Laws, book 4 119:1)
ὥστε θαυμαστὴν καὶ θεατρικὴν τὴν ὄψιν εἶναι, τοῦ μὲν ἀν ἀναγινώσκοντοσ, τοῦ δὲ πίνοντοσ, εἶτα ἅμα πρὸσ ἀλλήλουσ ἀποβλεπόντων οὐχ ὁμοίωσ, ἀλλὰ τοῦ μὲν Ἀλεξάνδρου φαιδρῷ τῷ προσώπῳ καὶ διακεχυμένῳ τὴν πρὸσ τὸν Φίλιππον εὐμένειαν καὶ πίστιν ἀποφαίνοντοσ, ἐκείνου δὲ πρὸσ τὴν διαβολὴν ἐξισταμένου καὶ ποτὲ μὲν θεοκλυτοῦντοσ καὶ πρὸσ τὸν οὐρανὸν ἀνατείνοντοσ τὰσ χεῖρασ, ποτὲ δὲ τῇ κλίνῃ περιπίπτοντοσ καὶ παρακαλοῦντοσ τὸν Ἀλέξανδρον εὐθυμεῖν καὶ προσέχειν αὐτῷ.
(플루타르코스, Alexander, chapter 19 4:1)
διὸ ταῦτα μὲν ἐῶμεν, μετὰ δὲ τὴν ἰσχὺν τοῦ Ἔρωτοσ οὖσαν τοσαύτην ἢδη τὴν πρὸσ ἀνθρώπουσ εὐμένειαν καὶ χάριν ἐπισκοπῶμεν, οὐκ εἰ πολλὰ τοῖσ χρωμένοισ ἀγαθὰ περιποιεῖ δῆλα γάρ ἐστι ταῦτά γε πᾶσιν ἀλλ’ εἰ πλείονα καὶ μείζονα τοὺσ ἐρῶντασ αὐτοὺσ ὀνίνησιν·
(플루타르코스, Amatorius, section 17 28:1)
τὰ γὰρ ὕστερον μᾶλλον ὄντα δῆλα καὶ καταφανῆ δεικνύει τὴν τῆσ Τύχησ εὐμένειαν, ᾗ ἔγωγε τίθεμαι καὶ τὴν Ἀλεξάνδρου τελευτήν, ἀνδρὸσ εὐτυχήμασι μεγάλοισ καὶ κατορθώμασι λαμπροῖσ ὑπὸ θάρσουσ ἀμάχου καὶ φρονήματοσ ὥσπερ ἄστρου φερομένου καὶ διᾴττοντοσ ἐπὶ δυσμὰσ ἐξ ἀνατολῶν καὶ βάλλοντοσ ἤδη τὰσ τῶν ὅπλων αὐγὰσ εἰσ τὴν Ἰταλίαν, ὡσ πρόφασισ μὲν ἦν αὐτῷ τῆσ στρατείασ ὁ Μολοττὸσ Ἀλέξανδροσ ὑπὸ Βρεττίων καὶ Λευκανῶν περὶ Πανδοσίαν κατακεκομμένοσ·
(플루타르코스, De fortuna Romanorum, section 132)
τὰ γὰρ ὕστερον μᾶλλον ὄντα δῆλα καὶ καταφανῆ δεικνύει τὴν τῆσ Τύχησ εὐμένειαν.
(플루타르코스, De fortuna Romanorum, section 132)

SEARCH

MENU NAVIGATION