Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

σταθμεύουσι δ’ ἐφ’ ἑαυτῶν ἕκαστοι, καὶ ἐσμὲν αὐτοῖσ κατὰ μέροσ ἰσόμαχοι, τόλμῃ δὲ καὶ εὐτυχίᾳ προύχομεν.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 4 1:9)
ὦ πάντασ βασιλέασ παρεληλυθὼσ, σοφίᾳ μὲν τοὺσ σοφοὺσ, ἀνδρείᾳ δὲ τοὺσ ἀνδρείουσ, εὐσεβείᾳ δὲ τοὺσ ἐπὶ ταύτῃ διαφέροντασ, εὐτυχίᾳ δὲ τοὺσ εὐτυχεστάτουσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ βασιλέα [σπ.] 12:7)
οὕτωσ ὁ παλαιὸσ λόγοσ ἔστ’ ἀληθὴσ ὅτι τοῖσ καθ’ ἑκάστουσ ἀτυχοῦσι κοινὴ πᾶσιν ὕπεστιν εὐτυχία τὸ τῆσ πόλεωσ ταύτησ ἦθοσ ὑφ’ οὗ σώζονται.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ α# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων πρῶτος 2:4)
ἡμῖν δὲ ἀποδεικτέον αὖ τοὐναντίον φησὶν, ὡσ ἐπ’ εὐτυχίᾳ τῇ μεγίστῃ παρὰ θεῶν ἡ τοιαύτη μανία δίδοται.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 15:7)
εἰ δ’ ἄρα μηδὲν ἐκεῖνοσ προτιμᾷ, ἀλλ’ ἡμῖν γε ἀποδεικτέον ὡσ ἐπ’ εὐτυχίᾳ τῇ μεγίστῃ καὶ τὸ ἐξ ἀρχῆσ ἡ τῶν λόγων δύναμισ παρὰ θεῶν ἧκεν εἰσ ἀνθρώπουσ, καὶ νῦν ἐν καλοῦ μοίρᾳ τῇ πρώτῃ καὶ εἰσ τὸν ἔπειτα χρόνον καὶ δίδονται καὶ δοθήσονται.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 15:9)
ὅπερ οὖν ἔφην, οὐδ’ αὐτοῖσ τοῖσ ὑπερέχουσι ταῖσ δυνάμεσιν εἰσ τέλοσ λυσιτελήσειν ἔμελλεν ἡ δοκοῦσα κατ’ ἀρχὰσ εὐτυχία, ἀλλ’ ὑφ’ οὗ καὶ κρείττουσ ἦσαν, μᾶλλον δ’ ᾤοντο εἶναι, ὑπὸ τούτου κατελείπετο αὐτοῖσ ἀπολωλέναι, ὥστ’ ἔρρειν κομιδῆ τὰ πάντων ἀνθρώπων.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 47:7)
ἢ πλεοναχῶσ λέγεται ἡ εὐτυχία;
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 8 33:1)
ἐν δὲ δὴ τοῖσ ἑτέροισ πῶσ ἔσται ἡ εὐτυχία κατ’ εὐφυί̈αν ὀρέξεωσ καὶ ἐπιθυμίασ;
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 8 35:2)
ἀλλὰ μὴν ἡ ἐνταῦθα εὐτυχία καὶ τύχη διττή, κἀκεῖ ἡ αὐτή, ἢ πλείουσ αἱ εὐτυχίαι.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 8 37:1)
ἐκείνη δὲ πότερον ἡ εὐτυχία ἢ οὐκ ἔστιν, ἣ ἐπεθύμησεν ὧν ἔδει καὶ ὅτε ἔδει το λογισμὸσ ἀνθρώπινοσ οὐκ ἂν τούτου εἰή.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 8 38:1)
καὶ ἣ μὲν συνεχὴσ εὐτυχία μᾶλλον, αὕτη δὲ οὐ συνεχήσ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 8 48:2)
εὐτυχία δὲ καὶ δυστυχία περὶ μέγεθοσ τούτων.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 11 130:1)
ἐπεὶ δὲ πλεονέκτησ ὁ ἄδικοσ, περὶ τἀγαθὰ ἔσται, οὐ πάντα, ἀλλὰ περὶ ὅσα εὐτυχία καὶ ἀτυχία, ἃ ἐστὶ μὲν ἁπλῶσ ἀεὶ ἀγαθά, τινὶ δ’ οὐκ ἀεί.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 10:1)
διὰ δὲ τὸ προσδεῖσθαι τῆσ τύχησ δοκεῖ τισὶ ταὐτὸν εἶναι ἡ εὐτυχία τῇ εὐδαιμονίᾳ, οὐκ οὖσα, ἐπεὶ καὶ αὐτὴ ὑπερβάλλουσα ἐμπόδιόσ ἐστιν, καὶ ἴσωσ οὐκέτι εὐτυχίαν καλεῖν δίκαιον·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 153:1)
εὐτυχία δέ ἐστιν, ὧν ἡ τύχη ἀγαθῶν αἰτία, ταῦτα γίγνεσθαι καὶ ὑπάρχειν ἢ πάντα ἢ τὰ πλεῖστα ἢ τὰ μέγιστα.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 5 17:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION