Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

τὴν γὰρ στέγην τήνδ’ οὔποτ’ ἐκλείπει χορὸσ ξύμφθογγοσ οὐκ εὔφωνοσ·
(아이스킬로스, 아가멤논, episode5)
Κἢν πάντα μὲν τὰ κατὰ λόγον ἰητρὸσ ἔρδῃ, εὖ δὲ πάντα χωρέῃ, ξὺν τῇ ξυγκοπῇ καὶ εἰ φλεγμασίαι ἐπιέασι, ἐκλύονται · καὶ ἱδρὼσ μὲν οὐδαμᾶ, θέρμησ δὲ ἀνάκλησισ πάντη, ἀτὰρ καὶ ἐσ ἄκρουσ πόδασ καὶ ἀνὰ Ῥῖνα· τὸ δὲ πρόσωπον εὔχροον · σφυγμοὶ ἐσ μέγεθοσ ἠρμένοι, ἄτρομοι, σφοδροί · φωνὴ δὲ ξυνήθησ, εὔφωνοσ, καὶ τὰ πάντα ζωώδησ· κάματοσ οὐκ ἀγεννὴσ, ἀτὰρ ἠδ’ εὕδων ὁρᾶται· καὶ ἢν ἕλῃ μιν ὕπνοσ, ἐξέπεψε μὲν τὰ σιτία, ἐξένηψε δὲ τὴν αἴσθησιν, ἀτὰρ ἠδ’ ἐξεβλάστησε τὴν φυήν.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ια’. Θεραπεία Σατυριάσεωσ.180)
τὴν μὲν γὰρ δύνασθαί φασι φθέγγεσθαι λύραν, τὴν δ’ οὐδέν, ἂν ᾖ μὴ εὔφωνοσ.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 148:5)
‐ ἐπειδὴ ταῦτ’ ἦν καὶ τοιαύτη ταραχὴ καὶ τοιοῦτοσ θόρυβοσ περιειστήκει τὴν πόλιν, τηνικαῦθ’ ὁ σοφὸσ καὶ δεινὸσ οὗτοσ καὶ εὔφωνοσ, οὔτε βουλῆσ οὔτε δήμου χειροτονήσαντοσ αὐτόν, ᾤχετο πρεσβεύων ὡσ τὸν ταῦτα πεποιηκότα, οὔτε τὴν ἀρρωστίαν ἐφ’ ᾗ τότ’ ἐξωμόσαθ’ ὑπολογισάμενοσ, οὔθ’ ὅτι πρεσβευτὴσ ἄλλοσ ᾕρητ’ ἀνθ’ αὑτοῦ, οὔθ’ ὅτι τῶν τοιούτων ὁ νόμοσ θάνατον τὴν ζημίαν εἶναι κελεύει, οὔθ’ ὅτι πάνδεινόν ἐστιν ἀπηγγελκόθ’ ὡσ ἐπικεκήρυκται χρήματ’ αὐτῷ ἐν Θήβαισ, ἐπειδὴ Θηβαῖοι πρὸσ τῷ τὴν Βοιωτίαν ἅπασαν ἔχειν καὶ τῆσ Φωκέων χώρασ ἐγκρατεῖσ γεγόνασι, τηνικαῦτ’ εἰσ μέσασ τὰσ Θήβασ καὶ τὸ τῶν Θηβαίων στρατόπεδον βαδίζειν·
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 163:1)
διὰ τοῦτο καὶ ὁ κιθαρῳδὸσ μόνοσ μὲν ᾄδων οὐκ ἀγωνιᾷ, εἰσ θέατρον δ’ εἰσερχόμενοσ, κἂν λίαν εὔφωνοσ ᾖ καὶ καλῶσ κιθαρίζῃ·
(에픽테토스, Works, book 2, Περὶ τοῦ ἀγωνιᾶν. 2:1)
αὐτῶν δὲ τῶν σωμάτων χρυσὸσ μὲν καὶ λίθοσ ὑπὸ πληρότητοσ ἰσχνόφωνα καὶ δυσηχῆ καὶ ταχὺ κατασβέννυσι τοὺσ φθόγγουσ ἐν αὑτοῖσ εὔφωνοσ δὲ καὶ λάλοσ ὁ χαλκόσ, ᾗ πολύκενοσ καὶ ὄγκον ἐλαφρὸσ καὶ λεπτόσ, οὐ πολλοῖσ συντεθλιμμένοσ ἐπαλλήλοισ σώμασιν, ἀλλ’ ἄφθονον ἔχων τὸ τῆσ ἐπιεικοῦσ καὶ ἀναφοῦσ μεμιγμένον οὐσίασ, ἣ ταῖσ τ’ ἄλλαισ κινήσεσιν εὐπορίαν δίδωσι τήν τε φωνὴν εὐμενῶσ ὑπολαμβάνουσα παραπέμπει;
(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 8, Διὰ τί τῆσ ἡμέρασ ἠχωδεστέρα ἡ νύξ. 10:14)
ἐγένετο δ’ εὔφωνοσ, ὡσ δῆλον ἔκ τε ὧν φησι Δημοσθένησ καὶ ἐκ τοῦ Δημοχάρουσ λόγου.
(플루타르코스, Vitae decem oratorum, Αἰσχίνης, section 1 12:1)
Κλεόκριτοσ δὲ ὁ τῶν μυστῶν κῆρυξ, μάλ’ εὔφωνοσ ὤν, κατασιωπησάμενοσ ἔλεξεν·
(크세노폰, Hellenica, Ἑλληνικῶν Β, chapter 4 24:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION