Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ οὐδὲν σφίσι νίκησ ἢ πανωλεθρίασ μέσον εἶναι νομίζοντεσ συνίσταντο τοῖσ ὑπάτοισ ἐπὶ τὸν Σύλλαν μετὰ δέουσ, ἔσ τε τὴν Ἰταλίαν περιπέμποντεσ στρατιὰν καὶ τροφὰσ καὶ χρήματα συνῆγου, οὐδὲν ὡσ περὶ ἐσχάτων σφίσιν ἀπολείποντεσ οὔτε σπουδῆσ οὔτε προθυμίασ.
(아피아노스, The Civil Wars, book 1, chapter 9 6:5)
ἐμὲ μέν γε σώσασ θεὸσ ἐκ τῶν ἐσχάτων τῇ πόλει δέδωκε·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀπελλᾶ γενεθλιακός 1:8)
πολεμίουσ δὲ οὐ τοὺσ ἀσθενεστάτουσ εἵλοντο, ἀλλὰ τοὺσ πλεῖστα ἀνασχέσθαι δυνατωτάτουσ, δυοῖν ἐναγόντοιν, ἑνὸσ μὲν τοῦ μηδὲν τῶν ἐσχάτων, ὅσον εἰσ γνώμην καὶ παρασκευὴν ἧκε τῶν βαρβάρων, ἐλλελεῖφθαι τοῖσ Ἕλλησι τὸ μὴ οὐ πεπονθότασ εἶναι, ἀνθ’ ὧν δεῖν ἀμύνεσθαι καὶ μηδαμῶσ μικρῶσ, ἑτέρου δὲ τοῦ πρὸσ τὸν λοιπὸν χρόνον ἀσφαλοῦσ τῇ Ἑλλάδι, ἑώσ ἔγνω βασιλεὺσ παραπλήσιον ποιῶν ἀνταίρων τῇ πόλει ὥσπερ ἂν εἰ πρὸσ φλόγα πολλὴν ἐπιοῦσαν ὕλην ἐπηρμένοσ ἠγωνίζετο.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 62:12)
οἱ δεῖνεσ σωθέντεσ ἐκ τῶν ἐσχάτων θεοῖσ πᾶσι χαριστήρια·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι γ# 4:10)
ἀλλ’ ἐκλείπειν μέν ποτε τὴν πόλιν καὶ προί̈εσθαι καὶ ἱερὰ καὶ τάφουσ καὶ ἅμα τοῖσ σώμασι καὶ τοῖσ οὖσι κινδυνεύειν ᾠόμεθα δεῖν, τῆσ κοινῆσ σωτηρίασ τῶν Ἑλλήνων ἕνεκα, ἐξὸν δ’ ἐν αὐτῷ τῷ παύσασθαι κινδυνεύοντασ σῶσαι τὰ πράγματ’ αὐτοῖσ, οὐ τολμήσομεν, ἀλλὰ τῶν μὲν ἀθλητῶν εὖ βουλεύεσθαι νομίζομεν οἵτινεσ ἂν νικῶντεσ καταλύωσι καὶ μὴ πρὸσ ἀνάγκην, αὐτοὶ δ’ οὐχ οὕτω πράξομεν, οὐδ’ εἰσόμεθα ὅτι πρὸσ μὲν τοὺσ βαρβάρουσ καὶ μέχρι τῶν ἐσχάτων ἴσωσ προσήκει προϊέναι, τοὺσ δὲ τῶν Ἑλλήνων πρὸσ ἀλλήλουσ ἀγῶνασ τοῖσ στεφανίταισ ἀγῶσι νομίζειν προσεοικέναι καὶ τὴν νίκην ἀποχρῶν ἡγεῖσθαι τέλοσ, πέρα δὲ μηδὲν ζητεῖν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ὑπὲρ τῆσ πρὸσ Λακεδαιμονίουσ εἰρήνης 8:1)
καὶ μὴν εἰ μηδεὶσ ὑμῶν ἄχρι τούτου νομίζει πρὸσ Φίλιππον ἡμῖν εἶναι τὸν ἀγῶνα, ἄχρι τοῦ τὸ κελευόμενον ποιεῖν ἢ μὴ, ἀλλ’ ὑπὲρ αὐτοῦ τοῦ ἐδάφουσ καὶ τῶν ἐσχάτων ἔσεσθαι καὶ φύσει ταῦτα τοῖσ ἀλλοφύλοισ ὀφείλεσθαι, πρῶτον μὲν οὐκ εἰσ καλὸν ὑμᾶσ αὐτοὺσ σχῆμα καθίστατε, ὅταν τῷ τοιούτῳ αὐτὰ συμπράττητε·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, συμμαχικὸσ β πρὸσ Θηβαίουσ περὶ τῆσ συμμαχίας 13:2)
οὕτω καὶ ἔθνει κοινῇ καὶ πόλεσι ταῖσ προεστώσαισ καὶ καθ’ ἑαυτὴν ἑκάστῃ πόλει μεγάλων ἀγαθῶν ἡ πρὸσ ἀλλήλουσ φιλία καὶ ὁμόνοια, καὶ τοὐναντίον ἡ στάσισ κακῶν τῶν ἐσχάτων αἰτία πέφυκε γίγνεσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ ὁμονοίασ ταῖσ πόλεσιν 15:1)
οὐδὲν γὰρ τῶν ἐσχάτων ὅ τι οὐ πείσεσθαι τῶν πολλῶν νομιζόντων, καὶ βλεπόντων εἰσ αἰσχρὰσ μηχανὰσ καὶ ἀπόρουσ καταφυγὰσ, τοσοῦτον μετέστησε τὰ πράγματα ὥστε εἴ τισ ὕστερον αὐτοὺσ ἀπελθόντων τῶν βαρβάρων ἤρετο εἰ ἐβούλοντ’ ἂν μήτ’ ἐκείνουσ ἐπιστρατεῦσαι μήτε σφίσι ταῦτα πεπρᾶχθαι μήτε τοὺσ κινδύνουσ σφίσι μηδὲ τὰσ πράξεισ γεγενῆσθαι, τεθνάναι πάντασ ἂν εἰπεῖν ἐθέλειν μᾶλλον ἢ ταῦτα ἄπρακτα αὑτοῖσ εἶναι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 66:4)
καὶ οὐ τοσοῦτόν γ’ ἔστι μόνον εἰπεῖν περὶ αὐτῶν, ἀλλ’ ὅτι καὶ Λακεδαιμόνιοι δοκοῦσί μοι ταῦτα γνόντεσ ἐξ ἀρχῆσ ὥσπερ ἀφοσιούμενοι πρὸσ τοὺσ Ἕλληνασ ἀποστεῖλαι τοσούτουσ ὁπόσων ἠδύναντο ἐνεγκεῖν στερηθέντεσ, ὡσ τοῦ γε ἀποτυχεῖν ὑπάρχοντοσ ‐ οὕτω δὴ τούτων κεχωρηκότων καὶ τῶν ἐν ταῖσ ναυσὶ κατὰ κράτοσ ἤδη φευγόντων εἰσ τὸ εἴσω τῆσ Ἑλλάδοσ, καὶ τὴν Πελοπόννησον σχεδὸν Ἑλλάδα ποιουμένων, τὰ δ’ ἄλλα παρεικότων, ἔσχατοσ μὲν ἀνεχώρει μετὰ ἐσχάτων Ἀθηναίων, οὐ τὴν αὐτὴν τάξιν φυλάττων ἥνπερ ὅτε ἐκπλεῖν ἔδει·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 75:4)
ὥσθ’ ὅ γ’ Ἀριστείδησ χρηστὸσ ἦν προσαγγέλλων αὐτῷ, καὶ λαβὼν αὐτοὺσ καὶ τὸ τρίτον καταβαλὼν μέγιστον ἁπάντων, οἶμαι, πτωμάτων καὶ τελεώτατον, φυγάδα ἐκβάλλει Ξέρξην ἐξ ἐσχάτων ὁρ́ων τῆσ Ἀττικῆσ, καὶ προσέτι γε φεύγειν εἰπών.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 80:1)
καὶ μὴν οὔτ’ ἐπὶ τῆσ αὐτῆσ ἀδείασ ἐφ’ ἧσπερ Κίμων ὄντασ ἤδη τοὺσ Ἕλληνασ παρέλαβεν οὔτ’ ἐπὶ τῶν ἴσων φόβων ὥσπερ Μιλτιάδησ, ἀλλ’ ἔσχατα ἐσχάτων πράττοντασ, καὶ πρῶτα καὶ τελευταῖα κινδυνεύοντασ, συνελόντι δὲ εἰπεῖν, βασιλέα γ’ αὐτὸν πανοικησίᾳ καὶ πρῶτοσ νικήσασ καὶ μόνοσ, οὐχ ὥσπερ τοὺσ ὑπάρχουσ Μιλτιάδησ πρῶτον Μαραθῶνι καὶ Παυσανίασ ὕστερον Πλαταιᾶσι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 81:5)
ἀλλὰ μὴν εἰ μήτ’ αὐτοὶ δουλεύειν ἄξιοι μήθ’ οἱ ἐπιόντεσ βελτίουσ ἐκείνων, ὅ τε κίνδυνοσ περὶ τῶν ἐσχάτων κρατηθεῖσι, πῶσ οὐκ ἐνταῦθα εἴπερ που καιρὸσ ἦν δεῖξαι δουλείαν θανάτου μᾶλλον πεφοβημένουσ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 87:2)
ὥστ’ ἀπὸ τῶν ἐσχάτων ὁρ́ων ἑκατέρωθεν, τῆσ τε ἀνδρείασ λέγω καὶ τῆσ ἀνανδρείασ, τὸ ἔποσ βεβαιοῦται·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 140:12)
ὃ δὲ τῶν ἐσχάτων ἐστὶ κρυμῶν καὶ χειμώνων καὶ τῆσ παρ’ ἡμῖν ὡρ́ασ, ἡνίκ’ ἂν ᾖ χειμεριωτάτη, τοῦθ’ οὕτωσ ἄφθονον εἶναι τοῖσ ἐκεῖ τιθέντεσ οὐκ αἰσχυνούμεθα, ἐὰν μὲν αὐτοὶ λέγωμεν τὸν λόγον, ὡσ ἀναιδῆ ψευδόμενοι, ἐὰν δ’ ἑτέροισ λέγουσι πιστεύωμεν, ὡσ ῥᾳδίωσ ἐξαπατώμενοι;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Αἰγύπτιος 5:10)
κατὰ γὰρ τὸ ἔχειν τὸ τέλοσ τέλεια, ὥστ’ ἐπεὶ τὸ τέλοσ τῶν ἐσχάτων τί ἐστι, καὶ ἐπὶ τὰ φαῦλα μεταφέροντεσ λέγομεν τελείωσ ἀπολωλέναι καὶ τελείωσ ἐφθάρθαι, ὅταν μηδὲν ἐλλείπῃ τῆσ φθορᾶσ καὶ τοῦ κακοῦ ἀλλ’ ἐπὶ τῷ ἐσχάτῳ ᾖ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 190:4)

SEARCH

MENU NAVIGATION