Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

τοιγάρτοι τῶν νέων αἱ διατριβαὶ οὐκ ἐν τοῖσ γυμνασίοισ, ἀλλ’ ἐν τοῖσ δικαστηρίοισ εἰσί, καὶ στρατεύονται μὲν οἱ πρεσβύτεροι, δημηγοροῦσι δὲ οἱ νεώτεροι, παραδείγματι τούτῳ χρώμενοι, ὃσ τηλικαύτασ ποιεῖται τῶν ἁμαρτημάτων ὑπερβολάσ, ὥστε περὶ τῶν Μηλίων γνώμην ἀποφηνάμενοσ ἐξανδραποδίζεσθαι, πριάμενοσ γυναῖκα τῶν αἰχμαλώτων υἱὸν ἐξ αὐτῆσ πεποίηται, ὃσ τοσούτῳ παρανομωτέρωσ Αἰγίσθου γέγονεν, ὥστ’ ἐκ τῶν ἐχθίστων ἀλλήλοισ πέφυκε, καὶ τῶν οἰκειοτάτων ὑπάρχει αὐτῷ τὰ ἔσχατα τοὺσ μὲν πεποιηκέναι τοὺσ δὲ πεπονθέναι.
(안도키데스, 연설, Ἀνδοκίδου κατὰ Ἀλκιβιάδου 33:1)
ἐννύχιοι δ’ Ἄργοιο δαημοσύνῃσιν ἵκοντο Φᾶσίν τ’ εὐρὺ ῥέοντα, καὶ ἔσχατα πείρατα πόντοι Αὐτίκα δ’ ἱστία μὲν καὶ ἐπίκριον ἔνδοθι κοίλησ ἱστοδόκησ στείλαντεσ ἐκόσμεον·
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 2 21:15)
ὃσ ἁπάντων μὲν κεκινημένων καὶ μεθισταμένων, ὡσ ἔποσ εἰπεῖν, εἰσ ἑτέραν γῆν, σαλευούσησ δὲ τῆσ ἀρχῆσ ὥσπερ ἐν μεγάλῳ χειμῶνι ἢ σεισμῷ, κᾆτα ὥσπερ νεὼσ καταδύεσθαι μελλούσησ ἀποφερομένησ πρὸσ ἔσχατα γῆσ, οὗ καὶ πρότερον ἀπεπλανήθησάν τινεσ τῶν ἐν ἀρχαῖσ καὶ βασιλείαισ γενομένων, κἄπειτα ὥσπερ ἐν λαβυρίνθῳ πολλαῖσ καὶ χαλεπαῖσ ἀπορίαισ ἐντυχόντεσ, τελευτῶντεσ αὑτοὺσ ἀπεῖπον ἀποκλεισθέντεσ τῆσ ὀπίσω ὁδοῦ ἐπανελθεῖν μὴ δυνηθέντεσ, ταῦτα ὁρῶν οὐχ ὡσ ἄπειροσ κυβερνήτησ εἰάσεν ὅπωσ ἔτυχε φέρεσθαι οὐδὲ κινδυνεύειν, ἀλλ’ ὡσ ἂν ἐμπειρότατοσ βασιλέων καὶ γνώμῃ προέχων πρῶτον μὲν ἐπέσχε καὶ ἔπαυσε τῆσ ἐκεῖσε ὁρμῆσ, ἔπειτα κατέστησεν εἰσ ὁρ́μον ἄγων.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ βασιλέα [σπ.] 5:3)
Εὐρυσθέωσ δ’ ἐλάσαντοσ μὲν ἐκ Πελοποννήσου τοὺσ παῖδασ αὐτοῦ, προσθέντοσ δὲ ἑτέραν ἀγνωμοσύνην ἔτι μείζω καὶ δεινοτέραν, τὸ μηδὲ τῶν ἄλλων πόλεων μηδεμίαν δέχεσθαι προκηρῦξαι, καὶ τὰ ἔσχατα ἀπειλήσαντοσ, οἱ μὲν ἄλλοι πάντεσ ἐσχετλίαζον, βοηθεῖν δὲ οὐκ εἶχον·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 19:8)
οὗ τὰσ ἀπειλὰσ πρῶτον οὐκ ἦν ἑστῶσι τοῖσ ὠσὶν ἀκοῦσαι, ἀλλ’ ἀπῆγον εἰσ ἔσχατα γῆσ, καὶ προὔλεγον ἃ μηδενὸσ ἦν εὑρεῖν πλὴν ἐκείνου μόνου.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 37:10)
καὶ μὴν εἴ γε τοῖσ σώμασιν αὗται βαρύταται τῶν νόσων καὶ πλείστησ δέονται τῆσ ἐπιμελείασ αἵτινεσ ἂν τῶν ἐντὸσ ἅψωνται, πῶσ οὐ καὶ πόλει ταῦτ’ εἶναι τῶν ἀτυχημάτων ἔσχατα χρὴ δοκεῖν ὑφ’ ὧν εἴσω φθείρεται;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδίοισ περὶ ὁμονοίας 6:5)
καίτοι οὔτ’ ἐπιστήμην τιν’ ἔχουσι περιττοτέραν παρὰ τοὺσ ἄλλουσ ἀνθρώπουσ αὗται αἱ γυναῖκεσ οὔτ’ εἴ τι καὶ γιγνώσκουσιν, ἀφ’ ὧν πεπαίδευνται καὶ προί̈σασι λέγουσιν, ἀλλ’ ὡσ ἂν κινηθῶσιν ἑκάστοτε ὑπὸ τοῦ κρείττονοσ, πέμπουσι πανταχοῖ γῆσ, εἰσ Ιὠνίαν, εἰσ Πόντον, εἰσ Κυρήνην, ἐπ’ ἔσχατα τῆσ γῆσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 10:2)
ἢ τρίτον γ’ ἤδη κατελείπετο, φάσκοντασ τοῦ καλοῦ καὶ τοῦ δικαίου φροντίζειν, καὶ πυρὶ καὶ σιδήρῳ καὶ πᾶσι πράγμασιν ἀνταγωνίζεσθαι, καὶ μήτ’ ἀκούοντασ ἀκούειν τὰ δεινὰ μήθ’ ὁρῶντασ ὁρᾶν, ἀλλὰ πάντων ὡσπερεὶ φλυαρίαν καταγνόντασ παρ’ αὐτὸν τὸν θάνατον ἐσκηνῶσθαι, ἔσχατα τοῦ βίου ταῦτ’ εἶναι προκρίναντασ ἑαυτοῖσ μᾶλλον ἢ παρ’ ἀξίαν τι συγχωρῆσαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 68:9)
καὶ μὴν οὔτ’ ἐπὶ τῆσ αὐτῆσ ἀδείασ ἐφ’ ἧσπερ Κίμων ὄντασ ἤδη τοὺσ Ἕλληνασ παρέλαβεν οὔτ’ ἐπὶ τῶν ἴσων φόβων ὥσπερ Μιλτιάδησ, ἀλλ’ ἔσχατα ἐσχάτων πράττοντασ, καὶ πρῶτα καὶ τελευταῖα κινδυνεύοντασ, συνελόντι δὲ εἰπεῖν, βασιλέα γ’ αὐτὸν πανοικησίᾳ καὶ πρῶτοσ νικήσασ καὶ μόνοσ, οὐχ ὥσπερ τοὺσ ὑπάρχουσ Μιλτιάδησ πρῶτον Μαραθῶνι καὶ Παυσανίασ ὕστερον Πλαταιᾶσι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 81:5)
οἶμαι γὰρ, εἴ τισ ἐστὶν αἴσθησισ τοῖσ τελευτήσασι, μὴ ὅτι τῶν νομιζομένων, ἀλλὰ μηδ’ αὐτῶν τῶν μνημάτων ἀποστερηθέντασ ἂν αὐτοὺσ μηδ’ εἰσ τοὺσ ἐκγόνουσ τὰ ἔσχατα πάντων ἀτυχήσαντασ τοσαύτην ἂν ποιήσασθαι τὴν συμφορὰν, ὅσην περ εἰ κολακείαν αὐτῶν οἱ Ἕλληνεσ καταγνοῖεν, καὶ ἃ ζῶντεσ ἔφυγον καὶ ὑπὲρ ὧν ὅπωσ αὐτοῖσ μὴ ἔνοχοι γένοιντο πάντα καὶ λέγειν καὶ πράττειν ὑπέστησαν, ταῦτα τεθνηκότεσ καὶ ἐπ’ ἐξειργασμένοισ οἷσ διενοήθησαν φέροιντο τὰ τῆσ δουλείασ ὀνείδη, ὁ δὲ ταῦτα πείθων εἰή Πλάτων, ὁ μόνοσ κοσμῆσαι τὰσ ἐκείνων ἀρετὰσ κατ’ ἀξίαν δυνάμενοσ, καὶ μέντοι καὶ κεκοσμηκώσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 191:4)
τὸ δὲ ταῖσ διαφθοραῖσ ταύταισ νομίζειν ἐνεῖναί τι χρηστὸν ἢ κεχαρισμένον παραπλήσιόν ἐστιν ὥσπερ ἂν εἰ κἀν τοῖσ σώμασι τοὺσ μὲν φθόῃ κάμνοντασ καὶ τοὺσ ὑδεριῶντασ καὶ τοὺσ ἀλφοῖσ ἢ λέπρᾳ ποικίλουσ, τούτουσ μὲν ὡσ ἥδιστα κατεσκευάσθαι φάσκοιμεν καὶ πολλοὺσ ἐπιθυμητὰσ ἔχειν, οἷσ οὐδ’ ἀπαντῆσαι πρῶτον οὐδ’ ἂν εἷσ δέξαιτο, τοὺσ δ’ ὁμοῦ τῷ τῆσ ὑγιείασ ἀγαθῷ καὶ πρὸσ ἔσχατα κάλλουσ τετιμημένουσ ἔλαττον ἔχειν τούτων πειθοίμεθα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Κατὰ τῶν ἐξορχουμένων 8:6)
καίτοι λόγοσ μὲν λόγον, ὥσ φησιν Ὅμηροσ, ἀμείβεται, καὶ ὁποῖ’ ἄττ’ ἂν εἴπῃ τοιαῦτ’ ἂν ἀκούσεσθαι χρὴ προσδοκᾶν, ῥήτορα δ’ εἶναι φάσκοντα λαβόντα αἰτίαν οὐ προσήκουσαν μὴ χρήσασθαι τοῖσ οἰκείοισ ὀργάνοισ ἔσχατα συμφορᾶσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ τοὺσ αἰτιωμένουσ ὅτι μὴ μελετῴη 7:10)
ἐπεὶ δ’ ἐκεῖνοι μέν εἰσιν ἐν ὑπερβολῇ καὶ ἐλλείψει, ὅπου δὲ ἔσχατα εἰσί, καὶ μέσον, καὶ τοῦτο βέλτιστον, ἓν δὲ περὶ ἕκαστον τῷ εἴδει τὸ βέλτιστον·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 85:2)
πρὸσ δὲ τούτοισ εἰ καὶ ὅτι μάλιστα ἀρχαὶ τὰ γένη εἰσί, πότερον δεῖ νομίζειν τὰ πρῶτα τῶν γενῶν ἀρχὰσ ἢ τὰ ἔσχατα κατηγορούμενα ἐπὶ τῶν ἀτόμων;
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 3 77:1)
ἀλλὰ μὴν εἰ τοῦτο ἀναγκαῖόν ἐστι καὶ δεῖ τι εἶναι παρὰ τὰ καθ’ ἕκαστα, ἀναγκαῖον ἂν εἰή τὰ γένη εἶναι παρὰ τὰ καθ’ ἕκαστα, ἤτοι τὰ ἔσχατα ἢ τὰ πρῶτα·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 3 91:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION