Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

διόπερ οὐκ ἠδύνατο τὸν οἴκοι βίον ὑπομένειν, ἀλλ’ ἐσπούδαζεν αἰεὶ δι’ ἀκρασίαν ἔξω διατρίβειν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 51 1:3)
ἄξιον τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, καὶ τὸν θέντα τὸν νόμον ἐξετάσαι Σόλωνα, καὶ θεάσασθαι ὅσην πρόνοιαν ἐποιεῖτο ἐν ἅπασιν οἷσ ἐτίθει νόμοισ τῆσ πολιτείασ, καὶ ὅσῳ περὶ τούτου μᾶλλον ἐσπούδαζεν ἢ περὶ τοῦ πράγματοσ οὗ τιθείη τὸν νόμον.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀνδροτίωνοσ Παρανόμων 38:1)
ἐπειδὴ δὲ τούτου ἀπέτυχεν καὶ οὐκ ἐγένετο παῖσ ἄρρην αὐτῷ οὐδὲ εἷσ, μετὰ ταῦτ’ ἤδη ἐσπούδαζεν ὅπωσ ἐκ τῆσ θυγατρὸσ εἰσποιηθῇ αὑτῷ υἱὸσ εἰσ τὸν οἶκον τὸν ἑαυτοῦ καὶ τὸν Ἁγνίου, καὶ εἰσ τοὺσ φράτερασ εἰσαχθῇ τοὺσ ἐκείνου, ἡγούμενοσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἐκ τῶν ὑπολοίπων τοῦτον εἶναι ἑαυτῷ οἰκειότατον, καὶ οὕτωσ ἂν μάλιστα τὸν οἶκον τὸν ἑαυτῶν διασῴζεσθαι καὶ οὐκ ἂν ἐξερημωθῆναι.
(데모스테네스, Speeches 41-50, Πρὸσ Μακάρτατον περὶ Ἁγνίου Κλήρου 15:2)
καὶ τοῦτ’ ἐσπούδαζεν, ὡσ μηδὲν οἱ παραδιδόντεσ αὐτοῖσ τὰσ πόλεισ πάθοιεν, ὧν φιλεῖ δρᾶν ὁ πόλεμοσ, ἀλλὰ καὶ γῆν ἀδῄωτον ἀπολαμβάνοιεν καὶ βοσκήματα καὶ ἀνδράποδα, ὅσα κατέλιπον ἐπὶ τῶν κτήσεων, κομίζοιντο, αὐλίζεσθαί τ’ οὐκ εἰά τὴν δύναμιν ἐν ταῖσ πόλεσιν, ἵνα μή τι γένηται δι’ ἁρπαγῆσ πρὸσ αὐτῶν ἢ κλοπῆσ κακόν, ἀλλὰ παρὰ τοῖσ τείχεσι κατεστρατοπέδευεν.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 8, chapter 19 8:1)
περὶ ταύτασ ἐκεῖνοσ ἐσπούδαζεν, ἐν ταύταισ δεινὸσ ἦν.
(디오니시오스, De Demosthene, chapter 25 1:3)
γενόμενοσ δ’ εἰσ τὰ Ιἑροσόλυμα τῶν μὲν προτέρων ἁμαρτημάτων περὶ τὸν θεὸν καὶ τὴν μνήμην ἐσπούδαζεν, εἰ δυνατὸν αὐτῷ γένοιτο, τῆσ ψυχῆσ ἐκβαλεῖν, ὧν ἐπιβουλεύειν ὡρ́μησε καὶ πάσῃ χρῆσθαι περὶ αὐτὸν δεισιδαιμονίᾳ·
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 10 54:1)
ὁρμὴ δέ τισ ἐμπίπτει δαιμόνιοσ τοῖσ στρατιώταισ, καὶ μερισαμένων τὸν περίβολον οὐ μόνον τῶν ταγμάτων ἦν ἔρισ, ἀλλὰ καὶ τῶν ἐν αὐτοῖσ τάξεων πρὸσ ἀλλήλασ, καὶ στρατιώτησ μὲν δεκαδάρχην, δεκαδάρχησ δ’ ἑκατοντάρχην, οὗτοσ δ’ ἐσπούδαζεν ἀρέσασθαι χιλίαρχον, τῶν δὲ χιλιάρχων ἐπὶ τοὺσ ἡγεμόνασ ἔτεινεν ἡ φιλοτιμία καὶ τῶν ἡγεμόνων τὴν ἅμιλλαν ἐβράβευε Καῖσαρ·
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ βιβλίον ε. 570:2)
ἐκ δὲ τούτου θαυμαστὴ μὲν ἔσχε καὶ ἀθρόα μεταβολὴ γνώμησ τὸν δῆμον, ἄτοποσ δὲ κομιδῇ καὶ παράλογοσ τοὺσ πατρικίουσ, ὁ μὲν γὰρ δῆμοσ ὡρ́μησε λύειν τὴν τοῦ Μαρκίου καταδίκην καὶ καλεῖν αὐτὸν εἰσ τὴν πόλιν, ἡ δὲ βουλὴ συναχθεῖσα καὶ σκοποῦσα περὶ τοῦ βουλεύματοσ ἀπέγνω καὶ διεκώλυσεν, εἴτε πάντωσ ἐνίστασθαι φιλονεικοῦσα πᾶσιν οἷσ ὁ δῆμοσ ἐσπούδαζεν, εἴτ’ ἄλλωσ χάριτι τοῦ δήμου τὸν ἄνδρα μὴ βουλομένη κατελθεῖν, εἴτε κἀκεῖνον αὐτὸν ἤδη πεποιημένη δι’ ὀργῆσ, ὅτι πάντασ ἐποίει κακῶσ οὐχ ὑπὸ πάντων ἀγνωμονηθείσ, καὶ τῆσ πατρίδοσ αὑτὸν ἔδειξεν ἐχθρόν, ἐν ᾗ τὸ κυριώτατον καὶ κράτιστον μέροσ ἐγίνωσκε συμπαθοῦν αὐτῷ καὶ συναδικούμενον.
(플루타르코스, Lives, chapter 29 3:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION