Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

Θαλείασ δὲ καὶ Ἀπόλλωνοσ ἐγένοντο Κορύβαντεσ, Μελπομένησ δὲ καὶ Ἀχελῴου Σειρῆνεσ, περὶ ὧν ἐν τοῖσ περὶ Ὀδυσσέωσ ἐροῦμεν.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 1, chapter 3 4:3)
ἀλλὰ περὶ μὲν τούτου πάλιν ἐροῦμεν·
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 2, chapter 1 2:1)
τὰ μὲν οὖν περὶ Μινωταύρου καὶ Ἀνδρόγεω καὶ Φαίδρασ καὶ Ἀριάδνησ ἐν τοῖσ περὶ Θησέωσ ὕστερον ἐροῦμεν.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 3, chapter 1 4:9)
ἃ δὴ περὶ τούτων ἔχομεν εἰπεῖν, ἐν ὑμῖν ἐροῦμεν, ὦ πολῖται, μεθ’ ὧν καὶ τἆλλα δημοκρατουμένων πράξομεν.
(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 19 2:6)
"Εἰ μὲν ἔστι καὶ τῶν πρότερον εἰρημένων ἔτι πρὸσ ὑμᾶσ, ὦ Ῥωμαῖοι, λόγοσ, ἐροῦμεν, οὐχ ὡσ δίκαια προφέροντεσ οὑ̓ γάρ ἐστιν ἐν καιρῷ τοῖσ ἀτυχοῦσιν ἀντιλογίἀ, ἀλλ’ ἵνα μάθητε ὡσ οὐκ ἀπροφάσιστόσ ἐστιν ὑμῖν ὁ ἔλεοσ ὁ ἐφ’ ἡμῖν, οὐδὲ ἄλογοσ.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 12 4:1)
βαρύτητοσ δὲ καὶ τὸ ἃ μηδεὶσ ἂν εἴποι ὑπολιπεῖν ὡσ ῥηθησόμενα, ἐροῦμεν νὴ Δία τοῖσ Ἕλλησι, Τιμοκράτουσ νόμοσ ἐστὶ παρ’ ἡμῖν·
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ βαρύτητοσ. 8:1)
ἢ φίλου μὲν αἰδεσίμου παρόντοσ πολλὰ ἂν ὀκνήσαιμεν εἰπεῖν, κἂν εἴ τῳ δικαίωσ ἔχοιμεν λοιδορήσασθαι, τὰσ δὲ τῶν θεῶν ἀκοὰσ προστησάμενοι ῥᾳδίωσ οἱ μὲν ἐροῦμεν, οἱ δὲ ἀκουσόμεθα ἃ μηδ’ αὐτοὶ φαῖμεν ἂν εἶναι τῶν καλῶν, ἀλλ’ ὡσ αἰσχρῶσ ἔχοντα οὕτω διασύρομεν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Συμβουλευτικὸσ περὶ τοῦ μὴ δεῖν κωμῳδεῖν 3:7)
τοὺσ μὲν γὰρ δὴ φαύλουσ ἔνι δή που καὶ ἄλλωσ ἀμύνασθαι, τοὺσ δ’ ἐπιεικεῖσ ὅταν τοιαῦθ’ ὑβρίζωμεν, τίν’ ἐροῦμεν λόγον;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Συμβουλευτικὸσ περὶ τοῦ μὴ δεῖν κωμῳδεῖν 7:3)
ἐροῦσι τοίνυν, ὡσ ἐγὼ νομίζω, ταυτὶ, μᾶλλον δ’ εἶπον ἂν, Ἡμεῖσ, ὦ Πλάτων, πολλὰ καὶ βλάσφημα ἀκούσαντεσ ὑπὸ σοῦ οὐ τοῖσ ἴσοισ ἀμυνούμεθά σε οὐδ’ ἐροῦμεν κακῶσ, ἀλλὰ καὶ ἄνδρα ἐν τοῖσ πρώτοισ καὶ ἄριστον τῶν Ἑλλήνων ἡγούμεθα, καὶ τῇ πόλει συγχαίρομεν, οὐ σοὶ μόνῳ, τῆσ σῆσ φύσεωσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 114:1)
ἣν γὰρ ἐν τῇ κατὰ Φοινίκην Συρίᾳ θάλατταν καλοῦσί τινεσ νῦν, τὴν ἄγονον ταύτην, αὐτίκα ἐροῦμεν πόθεν εἴληφε τοὔνομα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Αἰγύπτιος 25:1)
τίνασ λόγουσ ἐροῦμεν ἀπελθόντεσ, ἢ ποίασ ἀποκρίσεισ ἀποκρινούμεθα;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρεσβευτικὸσ πρὸσ Ἀχιλλέα 13:16)
ἐκεῖνο πάντωσ ἐροῦμεν, ὡσ οὐχ ὃ τοὺσ μὲν εἰληφότασ ἰδίᾳ σεμνύνει, τῷ δὲ παρασχόντι κοινῇ λυμαίνεται δήμῳ, τοῦθ’ ὡσ ἀληθῶσ δωρεὰ, ἀλλ’ ὃ καὶ τούτοισ κἀκείνοισ πρὸσ κέρδουσ ἐστίν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 27:4)
ἐπεὶ μηδὲ νόμον μᾶλλον ἐροῦμεν τὸν τοῖσ προδόταισ ἐπεξιόντα ἢ τὸν παρὰ τῶν τοιχωρυχούντων λαμβάνοντα δίκην.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 50:1)
ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων ἐροῦμεν ἐν τῇ περὶ τῶν δικαίων ἐπισκέψει·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 188:2)
εἰ γὰρ εἰπεῖν ἡμᾶσ δέοι τί τῶν τριῶν αἴτιον, τὸ πρῶτον ἐροῦμεν·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 2 16:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION