Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ ταῦτ’ ἐθελήσεισ ἀπομόσαι μοι τοὺσ θεοὺσ ἵν’ ἂν κελεύσω ’γώ σε;
(아리스토파네스, Clouds, Lyric-Scene, iambics15)
ἐθελήσεισ τί μοι οὖν ὦ πάτερ, ἤν σού τι δεηθῶ;
(아리스토파네스, Wasps, Parodos, strophe 21)
"ἆρ’ οὖν ἐθελήσεισ καὶ ἡμῖν τῶν καλῶν ἐπικυλικίων λόγων μεταδοῦναι τρὶσ δὲ ἀπομαξαμένοισι θεοὶ διδόασιν ἄμεινον, ὣσ πού φησιν ὁ Κυρηναῖοσ ποιητήσ ‐ ἢ παρ’ ἄλλου τινὸσ ἡμᾶσ ἀναπυνθάνεσθαι δεῖ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, book 1, chapter 3 1:3)
εἰ δὲ δὴ τοῦδ̓ ἐθελήσεισ κοινωνεῖν τοῦ βίου μεθ̓ ἡμῶν ἐνθάδε, ἑώσ ἂν ἑτέρα σοι παραπέσῃ σωτηρία ποθέν, οὐκ ἂν φθονοῖμεν.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΦΙΛΟΚΤΗΤΗΣ 18:1)
εἰ σὲ σὺν ἐμοὶ τάξεισ σεαυτὴν καὶ τῶν ἐμῶν κοινωνεῖν ἐθελήσεισ ἁπάντων, οὐθενὸσ ἔτι μοι δεήσει τῶν ἀνθρωπίνων ἀγαθῶν.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 8, chapter 47 8:1)
οὔκων ἐθελήσεισ ὑποθήκῃσι τῇσιδε χρᾶσθαι, ἀλλὰ πάντωσ μᾶλλον ἢ δι’ ἡσυχίησ εἶναι·
(헤로도토스, The Histories, book 1, chapter 206 3:1)
εἰ δὲ ταῦτα μὲν ὑποδύνειν οὐκ ἐθελήσεισ, σὺ δὲ πάντωσ στράτευμα ἀνάξεισ ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα, ἀκούσεσθαι τινὰ φημὶ τῶν αὐτοῦ τῇδε ὑπολειπομένων Μαρδόνιον, μέγα τι κακὸν ἐξεργασάμενον Πέρσασ, ὑπὸ κυνῶν τε καὶ ὀρνίθων διαφορεύμενον ἤ κου ἐν γῇ τῇ Ἀθηναίων ἢ σέ γε ἐν τῇ Λακεδαιμονίων, εἰ μὴ ἄρα καὶ πρότερον κατ’ ὁδόν, γνόντα ἐπ’ οἱούσ ἄνδρασ ἀναγινώσκεισ στρατεύεσθαι βασιλέα.
(헤로도토스, The Histories, book 7, chapter 10H 4:1)
σὺ ὦν ἐθελήσεισ αὐτίκα μάλα πρὸσ ἄνδρασ δέκα μάχεσθαι;
(헤로도토스, The Histories, book 7, chapter 103 2:4)
ἀλλ’ ἐπεὶ οὖν δὴ ἔργα κάκ’ ἔμμαθεσ, οὐκ ἐθελήσεισ ἔργον ἐποίχεσθαι, ἀλλὰ πτώσσειν κατὰ δῆμον βούλεαι, ὄφρ’ ἄν ἔχῃσ βόσκειν σὴν γαστέρ’ ἄναλτον.
(호메로스, 오디세이아, Book 18 58:4)
εἰ δ’ αὖ ἐθελήσεισ εἰσ σωφροσύνην τε καὶ κοσμιότητα ἀποβλέψαι καὶ εὐχέρειαν καὶ εὐκολίαν καὶ μεγαλοφροσύνην καὶ εὐταξίαν καὶ ἀνδρείαν καὶ καρτερίαν καὶ φιλοπονίαν καὶ φιλονικίαν καὶ φιλοτιμίασ τὰσ Λακεδαιμονίων, παῖδ’ ἂν ἡγήσαιο σαυτὸν πᾶσι τοῖσ τοιούτοισ.
(플라톤, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, Ἀλκιβιάδησ α 117:1)
ἀκούεισ δή, ὦ Θεαίτητε, ἃ λέγει Θεόδωροσ, ᾧ ἀπειθεῖν, ὡσ ἐγὼ οἶμαι, οὔτε σὺ ἐθελήσεισ, οὔτε θέμισ περὶ τὰ τοιαῦτα ἀνδρὶ σοφῷ ἐπιτάττοντι νεώτερον ἀπειθεῖν.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Θεαίτητος 28:6)
ἦ καὶ ἐθελήσεισ ὁμολογεῖν ἃ δι’ ἑτέρασ δυνάμεωσ αἰσθάνῃ, ἀδύνατον εἶναι δι’ ἄλλησ ταῦτ’ αἰσθέσθαι, οἱο͂ν ἃ δι’ ἀκοῆσ, δι’ ὄψεωσ, ἢ ἃ δι’ ὄψεωσ, δι’ ἀκοῆσ;
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Θεαίτητος 259:7)
ὁρ́α οὖν εἰ ἐθελήσεισ ἐν τῷ μέρει διδόναι ἔλεγχον ἀποκρινόμενοσ τὰ ἐρωτώμενα.
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Γοργίας 165:1)
ἐθελήσεισ οὖν καὶ σὺ ἐμοὶ εἰπεῖν περὶ τῆσ ἀρετῆσ;
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Μένων 32:4)
ἦ οὖν ἐθελήσεισ, ὦ Σώκρατεσ, φάναι τὸ ἓν εἶδοσ ἡμῖν τῇ ἀληθείᾳ μερίζεσθαι, καὶ ἔτι ἓν ἔσται;
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Παρμενίδης 73:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION