Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐν δὲ τῷ ἀφελεῖ οὐκ ἔτι, ἀλλὰ δοκεῖ ἡ λέξισ ὡσ ἂν τύχῃ προάγεσθαι [ἀλλ’] ὑπτίαν ἐμφαίνουσα καὶ μηδεμίαν ἐπιτήδευσιν τῆσ λέξεωσ.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., chapter 1 7:4)
εἰ δέ ποτ’ αὐτομάτωσ ἐπὶ τοῦτο κατενεχθείη, τὸ ἀνεπιτήδευτον ἐμφαίνειν θέλει καὶ ἀφελέσ, οὔτε προσθήκαισ τισὶν ὀνομάτων, ἵνα ὁ κύκλοσ ἐκπληρωθῇ, μηδὲν ὠφελούσαισ τὸν νοῦν χρωμένη οὔτε ὅπωσ αἱ βάσεισ αὐτῶν γένοιντο θεατρικαί τινεσ ἢ γλαφυραί, σπουδὴν ἔχουσα οὐδ’ ἵνα τῷ πνεύματι τοῦ λέγοντοσ ὦσιν αὐτάρκεισ συμμετρουμένη μάλα, οὐδ’ ἄλλην τινὰ τοιαύτην ἔχουσα ἐπιτήδευσιν οὐδεμίαν.
(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 229)
τούτοισ τε δὴ τοῖσ λόγοισ χρώμενοσ δοκεῖ μοί τισ ἂν οὐδὲν ἔξω τοῦ εἰκότοσ ἀξιοῦν καὶ ἔτι ἐκεῖνα εἰπών, ὅτι μειράκιον μὲν ὄντα καὶ νεωστὶ τοῦ μαθήματοσ ἁπτόμενον αὐτὸν οὐκ ἄλογον ἦν πάντα περισκοπεῖν, ὅσα δυνατὰ ἦν εἰσ ἐπιτήδευσιν ἀνθρωπίνην πεσεῖν·
(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 2571)
οὗ χάριν οὐ ψέγω οὐδ’ αὐτὴν τὴν ἐπιτήδευσιν αὐτῶν καὶ τὴν ἀκαιρίαν μόνην μέμφομαι καὶ μάλιστα ὅταν ὑπὸ τοιούτου γίνηται ἀνδρόσ, ᾧ κανόνι ὀρθοεπείασ χρήσασθαι ἀξιοῦμεν.
(디오니시오스, De Demosthene, chapter 26 2:7)
ψυχρὰ γὰρ ἡ παρονομασία καὶ οὐ προσβάλλουσα πάθοσ, ἀλλ’ ἐπιτήδευσιν.
(디오니시오스, Δε Τηυξψδιδισ ιδιοματιβυσ ̔επιστυλα αδ Αμμαευμ̓, chapter 48 3:5)
κατὰ πέζαν δ’ αὐτῷ προσερραμμένοι θύσανοι ῥοῶν τρόπον ἐκ βαφῆσ μεμιμημένοι ἀπήρτηντο καὶ κώδωνεσ χρύσεοι κατὰ πολλὴν ἐπιτήδευσιν τῆσ εὐπρεπείασ, ὥστε μέσον ἀπολαμβάνεσθαι δυοῖν τε κωδώνοιν ῥοί̈σκον, καὶ ῥοῶν κωδώνιον.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 3 202:1)
ἔνδηλα πάντα ἐστὶν ἐν τῇ ψυχῇ, ἐπειδὰν γυμνωθῇ τοῦ σώματοσ, τά τε τῆσ φύσεωσ καὶ τὰ παθήματα ἃ διὰ τὴν ἐπιτήδευσιν ἑκάστου πράγματοσ ἔσχεν ἐν τῇ ψυχῇ ὁ ἄνθρωποσ.
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Γοργίας 473:3)
αἰσχρὸν μὲν δή τινα τρόπον καὶ νομοθετεῖν πάντα ὁπόσα νῦν μέλλομεν τοῦτο δρᾶν, ἐν τοιαύτῃ πόλει ἥν φαμεν οἰκήσεσθαί τε εὖ καὶ τεύξεσθαι πάσησ ὀρθότητοσ πρὸσ ἐπιτήδευσιν ἀρετῆσ·
(플라톤, Laws, book 9 3:2)
ἀλλοίαν τοι δόξαν ἕξουσιν, ἐὰν αὐτοῖσ μὴ φιλονικῶν ἀλλὰ παραμυθούμενοσ καὶ ἀπολυόμενοσ τὴν τῆσ φιλομαθείασ διαβολὴν ἐνδεικνύῃ οὓσ λέγεισ τοὺσ φιλοσόφουσ, καὶ διορίζῃ ὥσπερ ἄρτι τήν τε φύσιν αὐτῶν καὶ τὴν ἐπιτήδευσιν, ἵνα μὴ ἡγῶνταί σε λέγειν οὓσ αὐτοὶ οἰόνται.
(플라톤, Republic, book 6 311:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION