Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ᾗ δὴ καὶ πάνυ χαίρω, ὅτι μοι γέγονεν ἡ δίκη πρὸσ ἄνθρωπον οὐκ ἠγνοημένον ὑφ’ ὑμῶν, οὐδ’ ἀπ’ ἄλλου γιγνωσκόμενον οὐδενόσ, ἢ ἀπ’ αὐτοῦ τοῦ ἐπιτηδεύματοσ περὶ οὗ καὶ τὴν ψῆφον μέλλετε φέρειν.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 442)
φέρε δὴ πρὸσ τοῦ Διόσ, εἰ, ὥσπερ περὶ τοῦ γένουσ, οὕτω καὶ περὶ τοῦ ἐπιτηδεύματοσ τούτου ἐδέησε δοῦναι ψῆφον Τίμαρχον, εἴτ’ ἔνοχόσ ἐστιν εἴτε μή, ἐκρίνετο δὲ τὸ πρᾶγμα ἐν τῷ δικαστηρίῳ, εἰσήγετο δ’ εἰσ ὑμᾶσ ὥσπερ νυνί, μὴ ἐξῆν δ’ ἐκ τοῦ νόμου ἢ τοῦ ψηφίσματοσ μήτε ἐμοὶ κατηγορεῖν μήτε τούτῳ ἀπολογεῖσθαι, ὁ δὲ κῆρυξ οὑτοσὶ ὁ νυνὶ παρεστηκὼσ ἐμοὶ ἐπηρώτα ὑμᾶσ τὸ ἐκ τοῦ νόμου κήρυγμα·
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 791)
οὕτω κληρονόμοσ εἶ τοῦ ἐπιτηδεύματοσ.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 1573)
"μέλλετε δὲ κρίνειν οὐ περὶ Ἰσοκράτουσ ἀλλὰ περὶ ἐπιτηδεύματοσ, εἰ χρὴ φιλοσοφεῖν" .
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 23 18:5)
δεήσει δὲ πολλῇ χρησαμένων ἁπάντων, παρ’ οἷσ ἔτυχον αἵ τε μητέρεσ αὐτῶν οὖσαι καὶ οἱ παῖδεσ τρεφόμενοι, χαρίσασθαι βουλόμενοσ αὐτοῖσ καὶ ταύτην τὴν δωρεὰν θανάτου μὲν ἀπολύει παρὰ γνώμην, φυλακὴν δὲ ποιούμενοσ αὐτῶν, μή τι συστάντεσ μετ’ ἀλλήλων βουλεύσωσι κατὰ τῆσ τυραννίδοσ, ἀπιέναι πάντασ ἐκέλευσεν ἐκ τῆσ πόλεωσ ἄλλον ἄλλῃ καὶ δίαιταν ἔχειν ἐν τοῖσ ἀγροῖσ μηθενὸσ τῶν προσηκόντων ἐλευθέροισ παισὶ μήτ’ ἐπιτηδεύματοσ μήτε μαθήματοσ μεταλαμβάνοντασ, ἀλλὰ ποιμαίνοντάσ τε καὶ τἆλλα τὰ κατὰ τοὺσ ἀγροὺσ ἔργα πράττοντασ, θάνατον ἀπειλήσασ, εἴ τισ ἐξ αὐτῶν εὑρεθείη παρελθὼν εἰσ τὴν πόλιν.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 7, chapter 9 3:1)
ὥστε, ὦ θαυμάσιε, ὁρ́α μὴ ἀνόσιον ᾖ κατηγορεῖν ἐπιτηδεύματοσ θείου τε ἅμα καὶ μυστικοῦ καὶ τοσούτοισ θεοῖσ ἐσπουδασμένου καὶ ἐπὶ τιμῇ αὐτῶν δρωμένου καὶ τοσαύτην τέρψιν ἅμα καὶ παιδείαν ^ ὠφέλιμον παρεχομένου.
(루키아노스, De saltatione, (no name) 23:1)
ἀλλὰ περὶ αὐτοῦ ἑκάστου ἐπιτηδεύματοσ πειρώμεθα λέγοντεσ πείθειν ἡμᾶσ αὐτούσ, νίκασ δὲ καὶ ἥττασ ἐκτὸσ λόγου τὰ νῦν θῶμεν, λέγωμεν δ’ ὡσ τὸ μὲν τοιόνδ’ ἐστὶν καλόν, τὸ δὲ τοιόνδε οὐ καλόν.
(플라톤, Laws, book 1 84:2)
τούτου δὴ τοῦ ἐπιτηδεύματοσ ἔσθ’ ὅστισ λόγοσ ἐπιχειρήσει πείθειν ἡμᾶσ ὡσ χρὴ γεύεσθαι καὶ μὴ φεύγειν παντὶ σθένει κατὰ τὸ δυνατόν;
(플라톤, Laws, book 1 131:6)
ποτὲ ἀνὴρ ἀγαθὸσ γίγνοιτ’ ἄν, τὴν ἀνθρώπῳ προσήκουσαν ἀρετὴν τῆσ ψυχῆσ ἔχων ἔκ τινοσ ἐπιτηδεύματοσ ἤ τινοσ ἤθουσ ἢ ποιᾶσ κτήσεωσ ἢ ἐπιθυμίασ ἢ δόξησ ἢ μαθημάτων ποτέ τινων, εἴτε ἄρρην τισ τῶν συνοικούντων οὖσα ἡ φύσισ εἴτε θήλεια, νέων ἢ γερόντων, ὅπωσ εἰσ ταὐτὸν τοῦτο ὃ λέγομεν τεταμένη σπουδὴ πᾶσα ἔσται διὰ παντὸσ τοῦ βίου, τῶν δ’ ἄλλων ὁπόσα ἐμπόδια τούτοισ μηδὲν προτιμῶν φανεῖται μηδ’ ὁστισοῦν, τελευτῶν δὲ καὶ πόλεωσ, ἐὰν ἀνάστατον ἀνάγκη φαίνηται γίγνεσθαι πρὶν ἐθέλειν δούλειον ὑπομείνασα ζυγὸν ἄρχεσθαι ὑπὸ χειρόνων, ἢ λείπειν φυγῇ τὴν πόλιν·
(플라톤, Laws, book 6 135:1)
πολὺ ἤδη τὸ καλὸν μηκέτι τὸ παρ’ ἑνί, ὥσπερ οἰκέτησ, ἀγαπῶν παιδαρίου κάλλοσ ἢ ἀνθρώπου τινὸσ ἢ ἐπιτηδεύματοσ ἑνόσ, δουλεύων φαῦλοσ ᾖ καὶ σμικρολόγοσ, ἀλλ’ ἐπὶ τὸ πολὺ πέλαγοσ τετραμμένοσ τοῦ καλοῦ καὶ θεωρῶν πολλοὺσ καὶ καλοὺσ λόγουσ καὶ μεγαλοπρεπεῖσ τίκτῃ καὶ διανοήματα ἐν φιλοσοφίᾳ ἀφθόνῳ, ἑώσ ἂν ἐνταῦθα ῥωσθεὶσ καὶ αὐξηθεὶσ κατίδῃ τινὰ ἐπιστήμην μίαν τοιαύτην, ἥ ἐστι καλοῦ τοιοῦδε.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 421:1)
σὺ οὖν τῶν τε εἰρημένων μέμνησο καὶ ἐκεῖνο ἐνθυμοῦ, ὅτι τοὺσ μὲν ἐρῶντασ οἱ φίλοι νουθετοῦσιν ὡσ ὄντοσ κακοῦ τοῦ ἐπιτηδεύματοσ, τοῖσ δὲ μὴ ἐρῶσιν οὐδεὶσ πώποτε τῶν οἰκείων ἐμέμψατο ὡσ διὰ τοῦτο κακῶσ βουλευομένοισ περὶ ἑαυτῶν.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 48:1)
δῆλόν γε ὅτι οὐχ ὡσ ὑπερφρονοῦντεσ τοῦ ἐπιτηδεύματοσ, ἀλλ’ ὡσ τεθαυμακότεσ.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 214:5)
ἀπαλλάττωνται, ἀλλὰ μακρότερον ἐνδιατρίψωσιν, τοὺσ μὲν πλείστουσ καὶ πάνυ ἀλλοκότουσ γιγνομένουσ, ἵνα μὴ παμπονήρουσ εἴπωμεν, τοὺσ δ’ ἐπιεικεστάτουσ δοκοῦντασ ὅμωσ τοῦτό γε ὑπὸ τοῦ ἐπιτηδεύματοσ οὗ σὺ ἐπαινεῖσ πάσχοντασ, ἀχρήστουσ ταῖσ πόλεσι γιγνομένουσ.
(플라톤, Republic, book 6 98:1)
ὁρᾷσ οὖν, ἦν δ’ ἐγώ, ὅτι οὐ κακῶσ ἐλέγομεν ὡσ ἄρα καὶ αὐτὰ τὰ τῆσ φιλοσόφου φύσεωσ μέρη, ὅταν ἐν κακῇ τροφῇ γένηται, αἴτια τρόπον τινὰ τοῦ ἐκπεσεῖν ἐκ τοῦ ἐπιτηδεύματοσ, καὶ τὰ λεγόμενα ἀγαθά, πλοῦτοί τε καὶ πᾶσα ἡ τοιαύτη παρασκευή;
(플라톤, Republic, book 6 238:1)
σκόπει δὲ καὶ νῦν ὡσ προθύμωσ καὶ παρακινδυνευτικῶσ μέλλω λέγειν, ὅτι τοὐναντίον ἢ νῦν δεῖ τοῦ ἐπιτηδεύματοσ τούτου πόλιν ἅπτεσθαι.
(플라톤, Republic, book 6 281:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION