Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

κολάζειν δὲ ἐν δίκῃ δούλουσ δεῖ καὶ μὴ νουθετοῦντασ ὡσ ἐλευθέρουσ θρύπτεσθαι ποιεῖν, τὴν δὲ οἰκέτου πρόσρησιν χρὴ σχεδὸν ἐπίταξιν πᾶσαν γίγνεσθαι, μὴ προσπαίζοντασ μηδαμῇ μηδαμῶσ οἰκέταισ, μήτ’ οὖν θηλείαισ μήτε ἄρρεσιν;
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 81 1:52)
διὰ δὲ ταύτην τὴν ἐπίταξιν τοῦ φόρου καὶ παραπλήσια ταύτῃ ἄλλα λέγουσι Πέρσαι ὡσ Δαρεῖοσ μὲν ἦν κάπηλοσ, Καμβύσησ δὲ δεσπότησ, Κῦροσ δὲ πατήρ, ὃ μὲν ὅτι ἐκαπήλευε πάντα τὰ πρήγματα, ὁ δὲ ὅτι χαλεπόσ τε ἦν καὶ ὀλίγωροσ, ὁ δὲ ὅτι ἤπιόσ τε καὶ ἀγαθά σφι πάντα ἐμηχανήσατο.
(헤로도토스, The Histories, book 3, chapter 89 4:2)
καὶ οὕτωσ ἡ μὲν σκυτάλησ ἢ ὑπέρου ἢ ὅτου δὴ λέγεται περιτροπὴ πρὸσ ταύτην τὴν ἐπίταξιν οὐδὲν ἂν λέγοι, τυφλοῦ δὲ παρακέλευσισ ἂν καλοῖτο δικαιότερον·
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Θεαίτητος 408:7)
ὃν καὶ νῦν λέγε, ὦ Κριτία, τῷδε, ἵνα συνδοκιμάσῃ πρὸσ τὴν ἐπίταξιν εἴτ’ ἐπιτήδειοσ εἴτε ἀνεπιτήδειόσ ἐστι.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 22:2)
τὸ κατὰ τὴν τῆσ αὑτοῦ ψυχῆσ ἐπίταξιν τὰ γιγνόμενα γίγνεσθαι, μάλιστα μὲν ἅπαντα, εἰ δὲ μή, τά γε ἀνθρώπινα.
(플라톤, Laws, book 3 68:3)
ἐάντε γε ἐλεύθεροι ὦσιν ἐάντε δοῦλοι, κατ’ ἐπίταξιν δὲ τῶν δεσποτῶν καὶ θεωρίαν καὶ κατ’ ἐμπειρίαν τὴν τέχνην κτῶνται, κατὰ φύσιν δὲ μή, καθάπερ οἱ ἐλεύθεροι αὐτοί τε μεμαθήκασιν οὕτω τούσ τε αὑτῶν διδάσκουσι παῖδασ.
(플라톤, Laws, book 4 98:2)
ἵνα γὰρ εὐμενῶσ, καὶ διὰ τὴν εὐμένειαν εὐμαθέστερον, τὴν ἐπίταξιν, ὃ δή ἐστιν ὁ νόμοσ, δέξηται ᾧ τὸν νόμον ὁ νομοθέτησ λέγει, τούτου χάριν εἰρῆσθαί μοι κατεφάνη πᾶσ ὁ λόγοσ οὗτοσ, ὃν πείθων εἶπεν ὁ λέγων·
(플라톤, Laws, book 4 119:1)
τὴν δὲ οἰκέτου πρόσρησιν χρὴ σχεδὸν ἐπίταξιν πᾶσαν γίγνεσθαι, μὴ προσπαίζοντασ μηδαμῇ μηδαμῶσ οἰκέταισ, μήτ’ οὖν θηλείαισ μήτε ἄρρεσιν, ἃ δὴ πρὸσ δούλουσ φιλοῦσι πολλοὶ σφόδρα ἀνοήτωσ θρύπτοντεσ χαλεπώτερον ἀπεργάζεσθαι τὸν βίον ἐκείνοισ τε ἄρχεσθαι καὶ ἑαυτοῖσ ἄρχειν.
(플라톤, Laws, book 6 187:1)
"τὴν μὲν τοῦ Αἰθίοποσ ἐπίταξιν οὐδὲν ἄν τισ ἄλλο πλὴν ἀχνυμένην σκυτάλην προσείποι κατ’ Ἀρχίλοχον, ὁ δὲ σὸσ ξένοσ Ἄμασισ ἡμερώτεροσ ἐν τοῖσ τοιούτοισ προβλήμασι καὶ μουσικώτεροσ γέγονεν ἐκέλευσε γὰρ αὐτὸν εἰπεῖν τὸ πρεσβύτατον καὶ τὸ κάλλιστον καὶ τὸ μέγιστον καὶ τὸ σοφώτατον καὶ τὸ κοινότατον, καὶ ναὶ μὰ Δία πρὸσ τούτοισ τὸ ὠφελιμώτατον, καὶ τὸ βλαβερώτατον καὶ τὸ ἰσχυρότατον καὶ τὸ ῥᾷστον ἆρ’ οὖν ἀπεκρίνατο καὶ διέλυσε τούτων ἕκαστον;
(플루타르코스, Septem sapientium convivium, chapter, section 8 1:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION