Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ στάσισ μὲν ἦν πανταχοῦ, τὸ νεωτερίζον δὲ καὶ τῶν ὅπλων ἐπιθυμοῦν ἐπεκράτει νεότητι καὶ τόλμῃ γηραιῶν καὶ σωφρόνων.
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ βιβλίον δ. 153:1)
ἆρ’ οὖν τῷ ὄντι, ὥσπερ ἄρτι ἐλέγομεν, ἡ ἐπιθυμία τῆσ φιλίασ αἰτία, καὶ τὸ ἐπιθυμοῦν φίλον ἐστὶν τούτῳ οὗ ἐπιθυμεῖ καὶ τότε ὅταν ἐπιθυμῇ, ὃ δὲ τὸ πρότερον ἐλέγομεν φίλον εἶναι, ὕθλοσ τισ ἦν, ὥσπερ ποίημα μακρὸν συγκείμενον;
(플라톤, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, Λύσις 197:3)
ἀλλὰ μέντοι, ἦν δ’ ἐγώ, τό γε ἐπιθυμοῦν, οὗ ἂν ἐνδεὲσ ᾖ, τούτου ἐπιθυμεῖ.
(플라톤, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, Λύσις 197:5)
οὐκοῦν τὸ μὲν ἐπιθυμοῦν ἦν ἡ ψυχὴ τῶν τοῦ σώματοσ ἐναντίων ἕξεων, τὸ δὲ τὴν ἀλγηδόνα ἤ τινα διὰ πάθοσ ἡδονὴν τὸ σῶμα ἦν τὸ παρεχόμενον;
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 184:2)
σκόπει δή, εἰπεῖν τὸν Σωκράτη, ἀντὶ τοῦ εἰκότοσ εἰ ἀνάγκη οὕτωσ, τὸ ἐπιθυμοῦν ἐπιθυμεῖν οὗ ἐνδεέσ ἐστιν, ἢ μὴ ἐπιθυμεῖν, ἐὰν μὴ ἐνδεὲσ ᾖ;
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 244:1)
ἀποδείκνυσι δὲ τὴν διαφορὰν μάλιστα τῇ τοῦ λογιζομένου καὶ φρονοῦντοσ ἀντιβάσει πρὸσ τὸ ἐπιθυμοῦν καὶ τὸ θυμούμενον, ὡσ τῷ ὁ ἕτερ’ εἶναι πολλάκισ ἀπειθοῦντα καὶ δυσμαχοῦντα πρὸσ τὸ βέλτιστον.
(플루타르코스, De virtute morali, section 3 5:2)
ὃ μάλιστα συμβαίνει τοῖσ ἐρῶσιν, εἶτ’ ἀκούσασιν ὡσ ἀδελφῆσ ἐρῶντεσ ἢ θυγατρὸσ ἠγνοήκασιν ἅμα γὰρ ἔπτηξε τὸ ἐπιθυμοῦν ἁψαμένου τοῦ λόγου καὶ τὸ σῶμα τὰ μέρη συνευσχημονοῦντα τῇ κρίσει παρέσχε.
(플루타르코스, De virtute morali, section 4 2:3)
κύνασ καὶ ἵππουσ καὶ ὄρνιθασ οἰκουροὺσ ὁρῶντεσ ἔθει καὶ τροφῇ καὶ διδασκαλίᾳ φωνάσ τε συνετὰσ καὶ πρὸσ λόγον ὑπηκόουσ κινήσεισ καὶ σχέσεισ ἀποδιδόντασ καὶ πράξεισ τὸ μέτριον καὶ τὸ χρήσιμον ἡμῖν ἐχούσασ, Ὁμήρου τ’ ἀκούοντεσ τὸν Ἀχιλλέα λέγοντοσ ὀτρύνειν ἵππουσ τε καὶ ἀνέρασ ἐπὶ τὴν μάχην, ἔτι θαυμάζουσι καὶ διαποροῦσιν εἰ τὸ θυμούμενον ἐν ἡμῖν καὶ ἐπιθυμοῦν καὶ λυπούμενον καὶ ἡδόμενον ὑπακούειν τε τῷ φρονοῦντι καὶ πάσχειν ὑπ’ αὐτοῦ καὶ συνδιατίθεσθαι πέφυκεν, οὐκ ἀποικοῦν οὐδ’ ἀπεσχισμένον οὐδὲ πλασσόμενον ἔξωθεν οὐδὲ τυπούμενον ἀνάγκαισ τισὶν ἢ πληγαῖσ, ἀλλὰ φύσει μὲν ἐξηρτημένον ἀεὶ δ’ ὁμιλοῦν καὶ συντρεφόμενον καὶ ἀναπιμπλάμενον ὑπὸ συνηθείασ.
(플루타르코스, De virtute morali, section 4 5:1)
μεσότησ γὰρ οὐ γέγονεν ἐκ συμφωνίασ τοῦ χείρονοσ πρὸσ τὸ βέλτιον οὐδ’ ἀνῄρηται τοῦ πάθουσ τὸ ὑπερβάλλον, οὐδὲ πειθόμενον οὐδ’ ὁμολογοῦν τῷ φρονοῦντι τῆσ ψυχῆσ τὸ ἐπιθυμοῦν ἀλλὰ λυποῦν καὶ λυπούμενον καὶ καθειργόμενον ὑπ’ ἀνάγκησ ὥσπερ ἐν στάσει δυσμενὲσ καὶ πολέμιον συνοικεῖ·
(플루타르코스, De virtute morali, section 6 5:3)
οὐδεὶσ γὰρ ἐν ἑαυτῷ τοῦ ἐπιθυμοῦντοσ αἰσθάνεται μεταβολὴν εἰσ τὸ κρῖνον οὐδὲ τοῦ κρίνοντοσ αὖ πάλιν εἰσ τὸ ἐπιθυμοῦν, οὐδὲ παύεται μὲν ἐρῶν, ὅτε λογίζεται καθεκτέον εἶναι τὸν ἔρωτα καὶ διαμαχετέον πρὸσ αὐτόν, ἐξίσταται δὲ πάλιν τοῦ λογίζεσθαι καὶ κρίνειν, ὅταν ἐνδιδῷ μαλασσόμενοσ ὑπὸ τῆσ ἐπιθυμίασ·
(플루타르코스, De virtute morali, section 7 5:1)
ἀποδείκνυσι δὲ τὴν διαφορὰν μάλιστα τῇ τοῦ λογιζομένου καὶ φρονοῦντοσ ἀντιβάσει πρὸσ τὸ ἐπιθυμοῦν καὶ θυμούμενον, ὡσ τὸ ἕτερον εἶναι πολλάκισ ἀπειθοῦν τε καὶ δυσμαχοῦν πρὸσ τὸ βέλτιστον.
(플루타르코스, De virtute morali, section 3 14:2)
εἶτ’ ἀκούσασιν ὡσ ἀδελφῆσ ἐρῶντεσ ἢ θυγατρὸσ ἠγνοήκασιν ἅμα γὰρ ἔπτηξε τὸ ἐπιθυμοῦν ἁψαμένου τοῦ λόγου καὶ τὸ σῶμα τὰ μέρη συνευσχημονοῦντα τῇ κρίσει παρέσχε.
(플루타르코스, De virtute morali, section 4 8:1)
οὐδὲ πειθόμενον οὐδ’ ὁμολογοῦν τῷ φρονοῦντι τῆσ ψυχῆσ τὸ ἐπιθυμοῦν ἀλλὰ λυποῦν καὶ λυπούμενον καὶ καθειργόμενον ὑπ’ ἀνάγκησ ὥσπερ ἐν στάσει δυσμενὲσ καὶ πολέμιον συνοικεῖ·
(플루타르코스, De virtute morali, section 6 16:1)
οὐδεὶσ γὰρ ἐν ἑαυτῷ τοῦ ἐπιθυμοῦντοσ αἰσθάνεται μεταβολὴν εἰσ τὸ κρῖνον οὐδὲ τοῦ κρίνοντοσ αὖ πάλιν εἰσ τὸ ἐπιθυμοῦν, οὐδὲ παύεται μὲν ἐρῶν ὅτε λογίζεται καθεκτέον εἶναι τὸν ἔρωτα καὶ διαμαχετέον πρὸσ αὐτόν, ἐξίσταται δὲ πάλιν τοῦ λογίζεσθαι καὶ κρίνειν, ὅταν ἐνδιδῷ μαλασσόμενοσ ὑπὸ τῆσ ἐπιθυμίασ.
(플루타르코스, De virtute morali, section 7 13:3)
διατριβὰσ ἔχουσαι, τὸ δ’ ἐπιθυμοῦν ἀεὶ τῆσ ἀληθείασ ἀκόρεστον καταλείπουσαι καὶ ἄπληστον ἡδονῆσ·
(플루타르코스, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 9 6:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION