Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ὅπου δ’ ἂν αἱ ὑπόνοιαι πονηραὶ ὦσι καὶ λυπῶσι τὸν λόγον, δεῖ τὸ παρὰ σοῦ εἰσαγόμενον ἐπανορθοῦσθαι τὸ ἄτοπον οὐχ ἁπλῶσ, ἀλλὰ ταῖσ παρὰ σοῦ προσθήκαισ, οἱο͂ν εὐθὺσ μὲν οὖν ἐννοήσασ τισ τὰ γινόμενα ἡγήσατ’ ἂν φύσει βασιλικόν τι τὸ κάλλοσ εἶναι, καὶ ἡ παρ’ αὐτοῦ προσθήκη, ἄλλωσ τε ἢν καὶ μετ’ αἰδοῦσ καὶ σωφροσύνησ, καθάπερ Αὐτόλυκοσ, κέκτηταί τισ αὐτό·
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ ἠθῶν. 4:3)
οὐκοῦν ἄτοπον ὑπὲρ ὧν ἵνα σωθῶσι τότε ἤρω τὴν ἔχθραν, τούτουσ νῦν διὰ τῆσ ἔχθρασ διαφθεῖραι, καὶ τὰσ μὲν παρὰ τῆσ τύχησ συμφορὰσ ἀξιοῦν ἐπανορθοῦσθαι, αὐτὸν δ’ ἐξεπίτηδεσ πράττειν ἐξ ὧν ἀπολούμεθα καὶ περὶ ὧν τότε ηὔχου τοῖσ θεοῖσ, περὶ τούτων νῦν οὐ βούλεσθαι διαλεχθῆναι σεαυτῷ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρεσβευτικὸσ πρὸσ Ἀχιλλέα 4:2)
ἔτι δ’ ἐπανορθοῦσθαι δίδωσιν ὅ τι ἂν δόξῃ πειρωμένοισ ἄμεινον εἶναι τῶν κειμένων.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 3 285:2)
εἶτα πρὸσ τῶν θεῶν τὸ τὴν τῆσ φύσεωσ κακίαν καὶ ἀνανδρίαν καὶ πονηρίαν ταῖσ παρ’ ὑμῶν ἀρχαῖσ καὶ τιμαῖσ καὶ χειροτονίαισ ἐπανορθοῦσθαι μικρὰν ὑπολαμβάνετ’ εἶναι δωρειὰν καὶ χάριν;
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Μειδίου περὶ τοῦ Κονδύλου 224:1)
τίσ οὖν οὐκ ἂν ἀγαπήσειε τοιαύτην πόλιν καὶ πολιτείαν, ἐν ᾗ τῶν φιλοτιμιῶν αἱ τιμαὶ μείζουσ εἰσίν, ὁ δὲ μετ̓ εὐνοίασ νουθετῶν τοῦ μετὰ κολακείασ ὁμιλοῦντοσ μᾶλλον στέργεται, προθυμότεροι δ̓ εἰσὶν οἱ πολλοὶ σωφρονίζεσθαι καὶ ἐπανορθοῦσθαι ἢ θεραπεύεσθαι καὶ τρυφᾶν·
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΡΟΣ ΔΙΟΔΩΡΟΝ. 10:1)
ἐπανορθοῦσθαι μέντοι φημὶ δεῖν τὰ δυνατὰ καὶ μὴ περιορᾶν ὀνείδη μεγάλα καὶ ῥύπουσ δυσεκκαθάρτουσ εἰσ τὴν πολιτείαν εἰσαγομένουσ.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 24 11:3)
ὥστ’ οὐ τὸ ἔθοσ ἐπανορθοῦσθαι προσῆκεν ὡσ ἡμαρτημένον, ἀλλὰ σκοπεῖν, ὅπωσ ἄνδρεσ καλοὶ καὶ ἀγαθοὶ τοῦ δήμου γενήσονται προστάται καὶ μὴ τοῖσ τυχοῦσι τὰ μέγιστα εἰκῆ ἐπιτραπήσεται.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 7, chapter 65 8:1)
καὶ συνειδὼσ ἐφ’ οἷσ ἠδίκει τοὺσ ὑποτεταγμένουσ μισούμενον ἑαυτὸν τὸ μὲν ἐπανορθοῦσθαι τὰσ ἁμαρτίασ οὐ ῥᾴδιον ἐνόμιζεν·
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 16 180:1)
πρό τε δὴ τηλικούτων κακῶν κέρδοσ εἶναι καλῶσ τινα ἀποθανεῖν, πολὺ δὲ εἶναι ῥᾷον ἀηττήτοισ οὖσιν ἔτι καὶ τὰσ τόλμασ καθεστηκόσιν ἐξ ἴσου προθυμίᾳ τοὺσ ἀντιτεταγμένουσ ὑπερβαλεῖν ἢ προαποβαλόντασ τὸ φρόνημα ἐπανορθοῦσθαι τὰ ἐπταισμένα.
(파우사니아스, Description of Greece, Μεσσηνιακά, chapter 7 16:1)
καὶ εἴ ποτε ἐξέρχεται, δυνατὸν δ’ ἐστὶν ἐπανορθοῦσθαι, τοῦτ’ ἀεὶ δραστέον διὰ βίου παντὶ κατὰ δύναμιν.
(플라톤, Laws, book 1 120:1)
χρόνοσ μὲν οὖν μέτριοσ ἅμα καὶ ἱκανὸσ γίγνοιτ’ ἂν τῆσ ἐμπειρίασ δεκαετηρὶσ θυσιῶν τε καὶ χορειῶν, ἐπὶ πάντα καὶ ἕκαστα ταχθείσ, ζῶντοσ μὲν τοῦ τάξαντοσ νομοθέτου κοινῇ, τέλοσ δὲ σχόντοσ, αὐτὰσ ἑκάστασ τὰσ ἀρχὰσ εἰσ τοὺσ νομοφύλακασ εἰσφερούσασ τὸ παραλειπόμενον τῆσ αὑτῶν ἀρχῆσ ἐπανορθοῦσθαι, μέχριπερ ἂν τέλοσ ἔχειν ἕκαστον δόξῃ τοῦ καλῶσ ἐξειργάσθαι, τότε δὲ ἀκίνητα θεμένουσ, ἤδη χρῆσθαι μετὰ τῶν ἄλλων νόμων οὓσ ἔταξε κατ’ ἀρχὰσ ὁ θεὶσ αὐτοῖσ νομοθέτησ·
(플라톤, Laws, book 6 146:1)
ἐγὼ δέ, ὦ Φαῖδρε, ἄλλωσ μὲν τὰ τοιαῦτα χαρίεντα ἡγοῦμαι, λίαν δὲ δεινοῦ καὶ ἐπιπόνου καὶ οὐ πάνυ εὐτυχοῦσ ἀνδρόσ, κατ’ ἄλλο μὲν οὐδέν, ὅτι δ’ αὐτῷ ἀνάγκη μετὰ τοῦτο τὸ τῶν Ἱπποκενταύρων εἶδοσ ἐπανορθοῦσθαι, καὶ αὖθισ τὸ τῆσ Χιμαίρασ, καὶ ἐπιρρεῖ δὲ ὄχλοσ τοιούτων Γοργόνων καὶ Πηγάσων καὶ ἄλλων ἀμηχάνων πλήθη τε καὶ ἀτοπίαι τερατολόγων τινῶν φύσεων·
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 16:2)
ἔτι δὲ ἐὰν ἄρα πῃ σφαλῇ, ἱκανὸσ ἐπανορθοῦσθαι ‐ οὕτω καὶ ὁ ἄδικοσ ἐπιχειρῶν ὀρθῶσ τοῖσ ἀδικήμασιν λανθανέτω, εἰ μέλλει σφόδρα ἄδικοσ εἶναι.
(플라톤, Republic, book 2 43:1)
δοτέον οὖν τῷ τελέωσ ἀδίκῳ τὴν τελεωτάτην ἀδικίαν, καὶ οὐκ ἀφαιρετέον ἀλλ’ ἐατέον τὰ μέγιστα ἀδικοῦντα τὴν μεγίστην δόξαν αὑτῷ παρεσκευακέναι εἰσ δικαιοσύνην, καὶ ἐὰν ἄρα σφάλληταί τι, ἐπανορθοῦσθαι δυνατῷ εἶναι, λέγειν τε ἱκανῷ ὄντι πρὸσ τὸ πείθειν, ἐάν τι μηνύηται τῶν ἀδικημάτων, καὶ βιάσασθαι ὅσα ἂν βίασ δέηται, διά τε ἀνδρείαν καὶ ῥώμην καὶ διὰ παρασκευὴν φίλων καὶ οὐσίασ.
(플라톤, Republic, book 2 43:4)
ὁ Σωκράτησ ἐκέλευε τῶν ἐσοπτριζομένων νεανίσκων τοὺσ μὲν αἰσχροὺσ ἐπανορθοῦσθαι τῇ ἀρετῇ, τοὺσ δὲ καλοὺσ μὴ καταισχύνειν τῇ κακίᾳ τὸ εἶδοσ.
(플루타르코스, Conjugalia Praecepta, chapter, section 251)

SEARCH

MENU NAVIGATION