헬라어 문장 내 검색 Language

τῶν μὲν οὖν ὁμήρων τῆσ τε ταχυτῆτοσ καὶ τῆσ ἐπιλέξεωσ ἐπαινοῦμεν ὑμᾶσ·
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 12 1:5)
"Τῆσ μὲν εὐπειθείασ ὑμᾶσ, ὦ Καρχηδόνιοι, καὶ προθυμίασ τῆσ μέχρι νῦν ἔσ τε τὰ ὅμηρα καὶ τὰ ὅπλα ἐπαινοῦμεν, χρὴ δ’ ἐν τοῖσ ἀναγκαίοισ βραχυλογεῖν.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 12 2:1)
ὥσπερ γὰρ ἐν τούτοισ τὰσ ἁρμονίασ ἐπαινοῦμεν καὶ τὸ σώζειν ἕκαστα τὴν γιγνομένην τάξιν πρὸσ ἄλληλα, οὕτω καὶ ζῆν εἰσ κάλλοσ τοῦτ’ εἶναι χρὴ δοκεῖν, ὅταν ἁρμονία καὶ τάξισ διὰ πάντων κρατῇ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πανηγυρικὸσ ἐν Κυζίκῳ περὶ τοῦ ναοῦ 11:2)
ὁρᾶτε δὲ κἀν τοῖσ στεφανίταισ ἀγῶσι τοὺσ ἔξω τῶν νομίμων τρόπων μαχομένουσ ὅτι οὔτ’ αὐτοὺσ ἐπαινοῦμεν οὔτ’, ἄν τισ ἐπαιτιάσηται, τοῖσ αὐτοῖσ τούτοισ ἐῶμεν χρῆσθαι, ἀλλ’ ἐμμένοντασ τοῖσ κειμένοισ οὕτωσ ἂν δύνωνται κρατεῖν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ὑπὲρ τῆσ πρὸσ Ἀθηναίουσ εἰρήνης 5:2)
εἰ τοίνυν καὶ Σόλωνα καὶ Λυκοῦργον ἐπαινοῦμεν κατὰ τοὺσ νόμουσ οὓσ ἔθηκαν, πῶσ οὐ δίκαιον Μιλτιάδην ἐπαινεῖν, ὃσ ἔργῳ τοῦτον ἔθηκε τὸν νόμον, μηδένα τῶν χειρόνων θαυμάζειν μηδὲ τὸ ῥᾷστον αἱρεῖσθαι πρὸ τοῦ κρείττονοσ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 49:4)
οὐδ’ ἡμεῖσ τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων τοῦτο ἐπαινοῦμεν, λέγω τῶν ἐν ἐκείνοισ τοῖσ χρόνοισ προστάντων, ὅτι τὴν Ἑλλάδα ἔσωζον ὁπωσοῦν, ὥσπερ ὃν σὺ λέγεισ τὸν κυβερνήτην τὸν ἐξ Αἰγίνησ ἢ τοῦ Πόντου κομίζοντα·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 54:6)
ἃ μὲν γὰρ οὗτοσ αἰτιᾶται τοὺσ ἄνδρασ παρ’ ἡμῶν οὐχ ὁμολογεῖται, ἃ δ’ ἡμεῖσ ἐπαινοῦμεν, τούτοισ ἐστὶν αὐτὸσ σύμψηφοσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 169:1)
εἰ μὴ μέλλων ἀγωνιεῖσθαι, ἀλλ’ ἐμβεβηκὼσ, ἀγωνιζόμενοσ, εἰ παρ’ αὐτὴν τὴν χρείαν, εἰ τοῦ κρείττονοσ ὢν, εἰ ζέοντοσ τοῦ λόγου, εἰ πρῶτοσ μὲν αὐτὸσ ἐλαυνόμενοσ, εἶτα τοὺσ πολλοὺσ τῷ αὐτῷ κέντρῳ κινῶν, ταῦτα παρεφθεγξάμην ἐπιστροφῆσ ἕνεκα καὶ κοινῆσ ὠφελείασ τῶν ἀκουόντων, ὃ καὶ τῶν προοιμίων ἐπαινοῦμεν καὶ προσδεῖν αὐτοῖσ φαμέν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 25:11)
ἐπαινοῦμεν γὰρ οὐ μόνον τοὺσ δικαίουσ ἀλλὰ καὶ τοὺσ συνετοὺσ καὶ τοὺσ σοφούσ·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 34:2)
ἔτι πάντασ ἐπαινοῦμεν καὶ ψέγομεν εἰσ τὴν προαίρεσιν βλέποντεσ μᾶλλον ἢ εἰσ τὰ ἔργα·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 214:2)
διὸ καὶ τοὺσ ἐμμένοντασ τῷ φιλεῖν πρὸσ τοὺσ τεθνεῶτασ ἐπαινοῦμεν·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 111:1)
τὸν γὰρ δίκαιον καὶ τὸν ἀνδρεῖον καὶ ὅλωσ τὸν ἀγαθόν τε καὶ τὴν ἀρετὴν ἐπαινοῦμεν διὰ τὰσ πράξεισ καὶ τὰ ἔργα, καὶ τὸν ἰσχυρὸν δὲ καὶ τὸν δρομικὸν καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστον τῷ ποιόν τινα πεφυκέναι καὶ ἔχειν πωσ πρὸσ ἀγαθόν τι καὶ σπουδαῖον.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 127:4)
τοῦ γὰρ ἐγκρατοῦσ καὶ ἀκρατοῦσ τὸν λόγον καὶ τῆσ ψυχῆσ τὸ λόγον ἔχον ἐπαινοῦμεν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 144:3)
ἐπαινοῦμεν δὲ καὶ τὸν σοφὸν κατὰ τὴν ἕξιν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 151:1)
καὶ ἡμεῖσ δὲ ἔστι μὲν ὅτε τὸν μέσον φιλότιμον καλοῦμεν ἔστι δ’ ὅτε ἀφιλότιμον, καὶ ἔστι μὲν ὅτε ἐπαινοῦμεν τὸν φιλότιμον ἔστι δ’ ὅτε τὸν ἀφιλότιμον.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 2 81:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION