Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

"ἐγὼ δὲ ψήφισμα γράψω καὶ τῷ κήρυκι σπείσασθαι τῷ παρὰ Φιλίππου ἥκοντι, καὶ τοῖσ μέλλουσι παρ’ αὐτοῦ δεῦρο ἰέναι πρέσβεσι, καὶ τοὺσ πρυτάνεισ, ἐπειδὰν ἥκωσιν οἱ πρέσβεισ, ἐκκλησίαν ἐπὶ δύο ἡμέρασ ποιεῖν μὴ μόνον ὑπὲρ εἰρήνησ, ἀλλὰ καὶ περὶ συμμαχίασ, καὶ τοὺσ πρέσβεισ ἡμᾶσ, εἰ δοκοῦμεν ἄξιοι εἶναι, ἐπαινέσαι καὶ καλέσαι ἐπὶ δεῖπνον εἰσ τὸ πρυτανεῖον εἰσ αὔριον.
(아이스키네스, 연설, περὶ τῆσ Παραπρεσβείας, section 532)
ἐγὼ δ’ ὑμᾶσ ἡδέωσ ἂν ἐροίμην, εἴ τισ πώποτε Ἀθηναίων πρεσβευτὴσ ἐκπεμφθείσ, ἐφ’ οἷσ πεπρέσβευκε κεκώλυται πρὸσ τὸν δῆμον ἀπαγγέλλειν, καὶ ταῦτα παθὼν καὶ ἀτιμασθεὶσ ὑπὸ τῶν συμπρέσβεων, τούτουσ ἔγραψ’ ἂν ἐπαινέσαι καὶ καλέσαι ἐπὶ δεῖπνον.
(아이스키네스, 연설, περὶ τῆσ Παραπρεσβείας, section 1212)
τοιᾷδε μὲν ἡ βουλὴ γνώμῃ τὸν Ἀντώνιον εἶχεν ἐν ὀργῇ, ἀναθέμενοι δὲ τὴν ψῆφον, ὡσ ὁ δήμαρχοσ ἐκέλευεν, ἐψηφίσαντο ὅμωσ Δέκμον τε ἐπαινέσαι οὐκ ἐκστάντα Ἀντωνίῳ τῆσ Κελτικῆσ, καὶ τοῖσ ὑπάτοισ Ἱρτίῳ καὶ Πάνσᾳ Καίσαρα συστρατηγεῖν οὗ νῦν ἔχει στρατοῦ, ἐπίχρυσόν τε αὐτοῦ εἰκόνα τεθῆναι καὶ γνώμην αὐτὸν ἐσφέρειν ἐν τοῖσ ὑπατικοῖσ ἤδη καὶ τὴν ὑπατείαν αὐτὴν μετιέναι τοῦ νόμου θᾶσσον ἔτεσι δέκα, ἔκ τε τοῦ δημοσίου δοθῆναι τοῖσ τέλεσι τοῖσ ἐσ αὐτὸν ἀπὸ Ἀντωνίου μεταστᾶσιν, ὅσον αὐτοῖσ ὁ Καῖσαρ ἐπὶ τῇ νίκῃ δώσειν ὑπέσχετο.
(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 8 3:7)
ὃν δὲ τῶν ἀπ’ αὐτῆσ τῆσ γῆσ φύντων ὡσ ἄριστον ἐπαινεῖ, τοῦτον ὡσ διὰ πάντων τῶν ἐν τῇ γῇ φύντων ἄριστον ἐπαινέσαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 102:9)
καὶ ὁ Λούκιοσ τὴν μὲν εὐπορίαν τῆσ ἀποκρίσεωσ ἐδόκει μοι ἐπαινέσαι, οὐ μέντοι τήν γε ἀναχώρησιν ἐνεγκεῖν ἡδέωσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι ε# 14:1)
τὸ δὲ ἥκειν μὲν ὡσ συμβουλεύσοντα ὁμονοεῖν, ὁμοῦ δὲ ὑμᾶσ ἐπαινέσαι κατοκνεῖν, ἅμα μέν τισ καὶ ἀνανδρεία μοι φαίνεται, ἅμα δὲ εἶναι καὶ διαφθείροντοσ τὴν ὑπόθεσιν, καὶ δυοῖν θάτερον, ἢ κακῶσ ἐγκεχειρηκότοσ, ἢ μὴ εἰδότοσ ὅντινα χρὴ τρόπον περὶ αὐτῆσ ἐπεξελθεῖν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ ὁμονοίασ ταῖσ πόλεσιν 2:3)
ἐν μὲν γὰρ τῇ ὁμονοίᾳ καὶ ἑτέρουσ ἔστιν ἐπαινέσαι καὶ τὰ ἑαυτῶν ἀκούειν ἐπαινούμενα, ἐν δὲ τῷ διαστῆναι κακῶσ ἑτέρουσ εἰπόντασ ἀντακοῦσαι κακῶσ αὐτοὺσ καὶ ἃ μὴ προσῆκεν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ ὁμονοίασ ταῖσ πόλεσιν 7:12)
οὕτω πολὺ πλείω ποιοῦμαι λόγον μηδὲν ἀπηχὲσ εἰσ Πλάτωνα τυχεῖν εἰπὼν μηδ’ ὡσπερεὶ θρασύνεσθαι δοκεῖν, ἢ ’κείνων ἕκαστον ἐπαινέσαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 37:1)
ὃ δὲ πολλῶν καὶ μεγάλων ὄντων ὧν ἄν τισ ἐπαινέσαι Κίμωνα δικαίωσ μέγιστον καὶ ὡσπερεὶ κεφάλαιόν ἐστι καὶ διαφερόντωσ ἐκείνῳ προσῆκον, τοῦτ’ εἰπεῖν ἔτι βούλομαι καὶ ἀποδοῦναι ὥσπερ ἄλλο τι τῷ ἀνδρί.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 44:10)
καὶ γάρ τοι μετὰ τὴν ναυμαχίαν συλλεγέντων εἰσ τὸν Ἰσθμὸν ἁπάντων καὶ φερόντων τὴν ψῆφον ἀπὸ τοῦ βωμοῦ τοῦ Ποσειδῶνοσ περὶ τῶν ἀριστείων, ἔξεστι μέν τι καὶ ἄγνωμον ἐνταῦθα κατηγορῆσαι τῶν Ἑλλήνων, ἔξεστι δὲ τὸ λοιπὸν τῆσ εὐγνωμοσύνησ ἐπαινέσαι καὶ λαβεῖν ὑπὲρ Θεμιστοκλέουσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 103:9)
τοῦτο δ’ ἦν οὐ μῖσοσ οὐδ’ ἀλλοτρίωσισ τοῦ δήμου πρὸσ αὐτοὺσ, ἀλλ’ ἦν νόμοσ αὐτοῖσ περὶ ταῦτα, ἔχων μὲν ὁπωσδήποτε ‐ ἐῶ γὰρ εἰ μὴ σφόδρ’ ἄν τισ ἐπαινέσαι τὸν νόμον ‐ τὸ δ’ οὖν ἁμάρτημα οὐκ ἀπαραίτητον αὐτῶν, ἀλλ’ ἔχον ὡσ ἐν τούτοισ εὐπρέπειαν, νόμῳ γὰρ, ὥσπερ εἶπον, ἐγίγνετο.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 127:9)
εἰ μὲν γὰρ μηδένα μηδαμῶσ εἶχεν ἐπαινέσαι, μηδ’ ἦν εὑρεῖν ὅστισ ῥήτωρ δίκαιοσ καὶ χρηστὸσ γεγένηται, τάχ’ ἄν τισ ἔφησεν ὡσ ἐκ περιουσίασ ἐπὶ τοῦθ’ ἧκε τὸ μέροσ, τὸ ἐλέγχειν τοὺσ ἄνδρασ, ἵνα πανταχόθεν τὸν κατὰ τῆσ ῥητορικῆσ λόγον βεβαιώσηται·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 159:1)
δεῖ γὰρ καὶ τραγῳδίαν, ὦ Πλάτων, ἐπίστασθαι ἐπαινέσαι καὶ κωμῳδίαν γε ἃ προσήκει καὶ διθύραμβον καὶ χοροὺσ, οὐδ’ ἂν ὅ γε Ἀπόλλων ἱστάναι χοροὺσ προσέταττεν, εἰ πάντη φαῦλον ἦν, οὐδέ γε, ὃ τούτου μεῖζόν ἐστι, τὸν ἀποκτείναντα Ἀρχίλοχον, ὃσ τὸ πάντων ἔξοχον καὶ δυσχερέστερον εἶδοσ τῆσ ποιήσεωσ μετεχειρίζετο, τοὺσ ἰάμβουσ, ἐξεῖργεν ἂν τοῦ νεὼ, φάσκων οὐκ εἶναι καθαρὸν, καὶ ταῦτ’ ἐν πολέμῳ τοῦ φόνου συμβάντοσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 178:8)
ὡσ ὅ γε ἀψευδὴσ οὔθ’ ἕτερον κακῶσ ἀδίκωσ ἐρεῖ οὔθ’ αὑτὸν ἐπαινέσαι δεῆσαν φεύξεται.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 13:6)
σὺ δὲ τὸν τῇ θεῷ καὶ σὺν τῇ θεῷ λόγον ποιηθέντα οὐδ’ ἀνωμότωσ συνεχώρησασ ἐπαινέσαι, καὶ ταῦτα ἀπὸ στόματοσ μόνον.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 23:6)

SEARCH

MENU NAVIGATION