Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

οὐκ ἀμφιβόλωσ οἶμαί σφ’ ἐρατῶν ἐκ βαθυκόλπων στηθέων ἥσειν ἄλγοσ ἐπάξιον.
(아이스킬로스, 테바이를 공격한 일곱 장수, choral, anapests7)
ἦ τοῦδ’ ἐπαίνου τὸ στράτευμ’ ἐπάξιον.
(에우리피데스, The Trojan Women, episode, iambic 1:24)
Ἐπάξιον δὲ τὸ μάθημα, ὡσ χρὴ ἰητρεύειν τοὺσ πυκνὰ ἐκπίπτοντασ ὤμουσ‧ πολλοὶ μὲν γὰρ ἤδη ἀγωνίησ ἐκωλύθησανδιὰ ταύτην τὴν ξυμφορὴν, τἄλλα πάντα ἀξιόχρεοι ἐόντεσ‧ πολλοὶ δὲ ἐν πολεμικοῖσιν ἀχρήϊοι ἐγένοντο, καὶ διεφθάρησαν διὰ ταύτην τὴν ξυμφορήν‧ ἅμα δὲ Ἐπάξιον καὶ διὰ τοῦτο, ὅτι οὐδένα οἶδα ὀρθῶσ ἰητρεύοντα, ἀλλὰ τοὺσ μὲν μηδὲ ἐγχειρέοντασ, τοὺσ δὲ τἀναντία τοῦ ξυμφέροντοσ φρονέοντάσ τε καὶ ποιέοντασ.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 11.1)
Εἴρηται δὲ καὶ πρόσθεν ἤδη, ὅτι ἐπάξιον, ὅστισ ἐν πόλει πολυανθρώπῳ ἰητρεύει, ξύλον κεκτῆσθαι τετράγωνον, ὡσ ἑξάπηχυ ἢ ὀλίγῳ μέζον, εὖροσ δὲ, ὡσ δίπηχυ, πάχοσ δὲ, ἀρκέει σπιθαμιαῖον‧ ἔπειτα κατὰ μῆκοσ μὲν, ἔνθεν καὶ ἔνθεν ἐντομὴν ἔχειν χρὴ, ὡσ μὴ ὑψηλοτέρη τοῦ καιροῦ ἡ μηχάνησισ ἐῄ‧ ἔπειτα φλιὰσ βραχείασ, ἰσχυρὰσ, καὶ ἰσχυρῶσ ἐνηρμοσμένασ, ὀνίσκον ἔχειν ἑκατέρωθεν‧ ἔπειτα ἀρκέει μὲν ἐν τῷ ἡμίσεϊ τοῦ ξύλου οὑ̓δὲν δὲ κωλύει καὶ διὰ παντὸσ̓ ἐντετμῆσθαι ὡσ καπέτουσ μακρὰσ πέντε ἢ ἓξ, διαλείπουσασ ἀπ’ ἀλλήλων ὡσ τέσσαρασ δακτύλουσ, αὐτὰσ δὲ ἀρκέει εὖροσ τριδακτύλουσ εἶναι, καὶ βάθοσ οὕτωσ.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 72.1)
εἰ δὲ γεύεται ἀνδρὸσ ἀνήρ τι, φαῖμέν κε γείτον’ ἔμμεναι νόῳ φιλήσαντ’ ἀτενέϊ γείτονι χάρμα πάντων ἐπάξιον·
(핀다르, Odes, nemean odes, nemean 7 ΣΩΓΕΝΕΙ ΑΙΓΙΝΗΤῌ ΠΑΙΔΙ ΠΕΝΤΑΘΛῼ 25:2)
προφρόνων Μοισᾶν τύχοιμεν, κεῖνον ἅψαι πυρσὸν ὕμνων καὶ Μελίσσῳ, παγκρατίου στεφάνωμ’ ἐπάξιον, ἔρνεϊ Τελεσιάδα.
(핀다르, Odes, isthmian odes, isthmian 4 ΜΕΛΙΣΣῼ ΘΗΒΑΙῼ ΠΑΓΚΡΑΤΙῼ 15:1)
ἆρ’ οὐ πᾶσί τε γνώριμον καὶ σπουδῆσ οὐ πάνυ τι πολλῆσ τινοσ ἐπάξιον;
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Σοφιστής 17:4)
τὸ γὰρ τῶν κυνῶν οὐκ ἐπάξιον καταριθμεῖν γένοσ ὡσ ἐν ἀγελαίοισ θρέμμασιν.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Πολιτικός 55:2)
πρὸσ τούτοισ δὲ ἕνα ἕκαστον δεῖν προσλαμβάνειν τῶν νέων, μὴ ἔλαττον ἢ τριάκοντ’ ἔτη γεγονότα, πρῶτον δὲ αὐτὸν κρίναντα ἐπάξιον εἶναι φύσει καὶ τροφῇ, τὸν νέον οὕτωσ εἰσ τοὺσ ἄλλουσ εἰσφέρειν, καὶ ἐὰν μὲν δόξῃ καὶ τοῖσ ἄλλοισ, προσλαμβάνειν, εἰ δὲ μή, ἀπόρρητον εἶναι τὴν γεγονυῖαν κρίσιν τοῖσ τε ἄλλοισ δὴ καὶ μάλιστ’ αὐτῷ τῷ ἀποκριθέντι·
(플라톤, Laws, book 12 140:3)
τόσσησ γὰρ Χρόνοσ ἄλλον ἐπάξιον ἀνέρα τόλμησ οὐχ εὑρὼν, παλάμῃ θῆκεν ὑπ’ αὐτοφόνῳ.
(작자 미상, Greek Anthology, Volume II, book 7, chapter 1492)
καὶ τάχα θεσμὸν ἔθηκαν ἐπάξιον ἐννέα Μοῦσαι, τύμβον Ιωἄννησ ἀνθ’ Ἑλικῶνοσ ἔχειν.
(작자 미상, Greek Anthology, Volume II, book 7, chapter 612 1:1)
ἐπάξιον πέφυκεν, εἰ δή, Παρθένε, τοῦ σοῦ τόκου τὸ σκῆπτρον εὖ διαγράφει, καὶ σαρκὸσ αὐτοῦ τὸ τρισόλβιον πάθοσ.
(작자 미상, Greek Anthology, Volume V, book 15, chapter 16 1:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION