Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐπειδὴ γὰρ ἐπιχειροῦσι φιλοσόφων ἀνδρῶν μεμνῆσθαι καὶ καταφεύγειν ἐπὶ τοὺσ εἰρημένουσ ἐν τῷ μέτρῳ λόγουσ, θεωρήσατε ἀποβλέψαντεσ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, εἰσ τοὺσ ὁμολογουμένωσ ἀγαθοὺσ καὶ χρηστοὺσ ποιητάσ, ὅσον κεχωρίσθαι ἐνόμισαν τοὺσ σώφρονασ καὶ τῶν ὁμοίων ἐρῶντασ, καὶ τοὺσ ἀκρατεῖσ ὧν οὐ χρὴ καὶ τοὺσ ὑβριστάσ.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 1412)
ἐφάνη γὰρ αὐτοῖσ μάντισ χρησμοὺσ λέγων καὶ ἐνθεάζων, ὃν ἐνόμισαν μάγον εἶναι ἐπὶ λύμῃ τοῦ στρατοῦ πρὸσ Πελοποννησίων ἀπεσταλμένον.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 2, chapter 8 3:2)
ὡσ δ’ ἐνόμισαν κοιμᾶσθαι τοὺσ πολεμίουσ, ἀνοίξαντεσ σὺν τοῖσ ὅπλοισ ἐξῄεσαν·
(아폴로도로스, Library and Epitome, book E, chapter 5 30:1)
μόνοι γὰρ ἀνθρώπων τῶν εἰσ κοινὸν πολιτευσαμένων τὴν μὲν οἰκείαν ὥσπερ ἀλλοτρίαν ἐνόμισαν, τὴν δὲ ἀλλοτρίαν οὐχ αὑτῶν ἀλλοτρίαν, ἀλλὰ τῶν σὺν κακίᾳ νεμομένων.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 62:10)
καὶ οὔτε Ἡρακλέουσ στῆλαι κωλύουσιν οὔτε Λιβύησ κολωνοῖσ ταῦτα ὁρίζεται, οὐδ’ αὖ Βοσπόρῳ ὁποτέρῳ βούλει, οὐδὲ στενοῖσ Συρίασ καὶ Κιλικίασ, ἀλλὰ πᾶσαν τὴν γῆν τύχῃ τινὶ θείᾳ ζῆλοσ ἐπέρχεται τῆσ ὑμετέρασ σοφίασ καὶ συνηθείασ, καὶ ταύτην μίαν φωνὴν κοινὴν ἅπαντεσ τοῦ γένουσ ἐνόμισαν, καὶ δι’ ὑμῶν ὁμόφωνοσ μὲν πᾶσα γέγονεν ἡ οἰκουμένη, ἴδοισ δ’ ἂν καὶ τοὺσ ἡνιόχουσ καὶ τοὺσ νομέασ καὶ τοὺσ ἀπὸ τῆσ θαλάττησ ζῶντασ καὶ πάντα ὅσα ἔθνη καὶ κατὰ πόλεισ καὶ κατὰ χώρασ τῆσ παρ’ ὑμῶν φωνῆσ ἐχομένουσ καὶ πειρωμένουσ τῆσ γῆσ ἀνθάπτεσθαι, καθάπερ τοὺσ νεῖν ἀδυνάτουσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 90:7)
καταβάντεσ δὲ ἐκ τῶν ὀρῶν ἄλλοι κατ’ ἄλλα μέρη τῆσ οἰκουμένησ ἐπλησίασαν, τό γε πρῶτον ὕπαιθροι, μετὰ δὲ τοῦτο ἤδη λόγου νικήσαντοσ πόλιν τε κατεσκευάσαντο καὶ διεκρίθησαν οὐχ ὥσπερ πρότερον ὡσ ἔτυχεν, ἀλλ’ εἴσ τε συντάξεισ κοινωνιῶν καὶ τοὺσ πόλεων ἡγεμόνασ νόμουσ ἔθεντο καὶ ἄρχοντασ καὶ πολιτείαν ἐνόμισαν, καὶ θεοῖσ χαριστήρια ἀνήγαγον, πρώτασ ἀπαρχὰσ ποιησάμενοι τὰσ ἀπὸ τῶν λόγων, αἷσ ἔτι καὶ νῦν χαίρειν μάλιστα τοὺσ θεοὺσ λόγοσ αἱρεῖ, ὅτι καὶ γνωρίσαι πρῶτον αὐτοῖσ τοὺσ θεοὺσ ὑπῆρξεν ἐντεῦθεν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 100:2)
ἀλλ’ ὁρῶντεσ ἄνδρα καὶ λέγειν καὶ πράττειν ἄκρον καὶ δουλείασ μὲν οὐδαμῶσ ἐγγὺσ, ἄρχειν δ’ ἐπιτηδειότατον καὶ ἱκανώτατον καὶ πάντων ὑπερπεφυκότα τῶν ἄλλων, ἔπαθόν τι Ὁμηρικὸν καὶ παραπλήσιον αὐτὸν τοῖσ θεοῖσ ἐνόμισαν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 36:5)
ἀλλ’ ἐκεῖσε ἐπάνειμι, ὅτι ὑπὲρ τοῦ τὰ φρονήματα ἐπισχεῖν τοῦτο τὸ εἶδοσ τῆσ φυγῆσ ἐνόμισαν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 127:14)
ὡσ δὲ τοῦτ’ ἐνόμισαν, γράφουσιν ἤδη καὶ διορίζουσι σαφῶσ ἐφ’ οἷσ ἐξεῖναι ἀποκτιννύναι.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 105:5)
τὸ μὲν οὖν πνεῦμα Δία προσαγορεῦσαι μεθερμηνευομένησ τῆσ λέξεωσ, ὃν αἴτιον ὄντα τοῦ ψυχικοῦ τοῖσ ζῴοισ ἐνόμισαν ὑπάρχειν πάντων οἱονεί τινα πατέρα.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 1, chapter 12 2:1)
οἱ δὲ Ἀβοριγῖνεσ καὶ τῶν Ἀρκάδων οἱ τὸ Παλλάντιον κατοικοῦντεσ, ὡσ τοῦ τε Κάκου τὸν θάνατον ἔγνωσαν καὶ τὸν Ἡρακλέα εἶδον, τῷ μὲν ἀπεχθόμενοι διὰ τὰσ ἁρπαγάσ, τοῦ δὲ τὴν ὄψιν ἐκπαγλούμενοι θεῖόν τι χρῆμα ἐνόμισαν ὁρᾶν καὶ τοῦ λῃστοῦ μέγα εὐτύχημα τὴν ἀποβολὴν ἐποιοῦντο.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 40 1:1)
λέγεται δὲ πρὸσ τούτοισ, ὡσ καὶ δέησίν τινα ποιήσαιτο τῶν ἐπιχωρίων, ἐπειδὴ πρῶτοι θεὸν αὐτὸν ἐνόμισαν, ὅπωσ ἀθανάτουσ αὐτῷ διαφυλάττωσι τὰσ τιμὰσ, θύοντεσ μὲν ἄζυγα δάμαλιν ἀνὰ πᾶν ἔτοσ, ἁγιστεύοντεσ δὲ τὴν ἱερουργίαν ἔθεσιν Ἑλληνικοῖσ·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 40 4:3)
πότερον δὲ παλαίτερον ἔτι τὴν ἡμέραν ταύτην ἐν εὐπαθείαισ διάγοντεσ ἐπιτηδειοτάτην οἰκισμῷ πόλεωσ ἐνόμισαν, ἢ τοῦ κτίσματοσ ἄρξασαν ἱερὰν ἐποιήσαντο καὶ θεοὺσ ἐν αὐτῇ τοὺσ ποιμέσι φίλουσ γεραίρειν ᾤοντο δεῖν οὐκ ἔχω βεβαίωσ εἰπεῖν.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 88 5:2)
τοῦτον δὴ πάντεσ ἐνόμισαν εἶναι τὸν ὑπὸ τοῦ θεοῦ μηνυόμενον ὀρχηστὴν οὐ καλόν.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 7, chapter 69 4:2)
Πέρσασ δὲ οἶδα νόμοισι τοιοῖσιδε χρεωμένουσ, ἀγάλματα μὲν καὶ νηοὺσ καὶ βωμοὺσ οὐκ ἐν νόμῳ ποιευμένουσ ἱδρύεσθαι, ἀλλὰ καὶ τοῖσι ποιεῦσι μωρίην ἐπιφέρουσι, ὡσ μὲν ἐμοὶ δοκέειν, ὅτι οὐκ ἀνθρωποφυέασ ἐνόμισαν τοὺσ θεοὺσ κατά περ οἱ Ἕλληνεσ εἶναι·
(헤로도토스, The Histories, book 1, chapter 131 2:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION