Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐνδέχεται δὲ τὸ λοιπὸν μέροσ τῆσ ἡμέρασ ταῦτα πρᾶξαι·
(아이스키네스, 연설, περὶ τῆσ Παραπρεσβείας, section 1265)
νῦν δ’ ἐξ ἴσου καθεστῶτοσ τοῦ θ’ εὑρεῖν ἃ χρὴ παραλιπεῖν καὶ τοῦ πρὸσ ἀξίαν εἰπεῖν τὰ νικήσαντα, καὶ οὐδενὸσ μὲν οὐδ’ ἐν ἁπλῇ διηγήσει πάντα πω διεξελθόντοσ, πλεῖστα δ’ ὑπὲρ μιᾶσ πόλεωσ ταύτησ ἁπάντων εἰρηκότων, μᾶλλον δ’ ὑπὲρ μόνησ πλείω σχεδὸν ἢ τῶν ἄλλων ἁπασῶν, οὐκ ἐνδέχεται διεξιέναι καθ’ ἕκαστον ἀκριβῶσ, ἀλλ’ ἀνάγκη τὰ πλεῖστα παραλιπεῖν, ἵνα τοῖσ μεγίστοισ χρησώμεθα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 29:10)
οὐ γὰρ ἐνδέχεται ταῖσ ἡλικίαισ, ἐάν τισ ἀναλογίζηται τὸν ἑκατέρου βίον καὶ ἐφ’ οὗ ἀπέθανεν ἄρχοντοσ.
(아리스토텔레스, 아테네인들의 정치체제, work Ath. Pol., chapter 17 2:3)
οὐδεὶσ γὰρ ἐπιμελεῖται ὁμοίωσ τῶν ἀλλοτρίων καὶ τῶν οἰκείων, ὥστε ὅσα ἐνδέχεται, δι’ ἑαυτοῦ ποιεῖσθαι χρὴ τὴν ἐπιμέλειαν.
(아리스토텔레스, 경제학, Book 1 35:2)
περὶ δὴ τούτων ἐπιστήσαντασ, ἅπαντα τὸν δυνάμενον ζῆν κατὰ τὴν αὑτοῦ προαίρεσιν θέσθαι τινὰ σκοπὸν τοῦ καλῶσ ζῆν, ἤτοι τιμὴν ἢ δόξαν ἢ πλοῦτον ἢ παιδείαν, πρὸσ ὃν ἀποβλέπων ποιήσεται πάσασ τὰσ πράξεισ ὡσ τό γε μὴ συντετάχθαι τὸν βίον πρόσ τι τέλοσ ἀφροσύνησ πολλῆσ σημεῖον ἐστίν, μάλιστα δὴ δεῖ πρῶτον ἐν αὑτῷ διορίσασθαι μήτε προπετῶσ μήτε ῥαθύμωσ, ἐν τίνι τῶν ἡμετέρων τὸ ζῆν εὖ, καὶ τίνων ἄνευ τοῖσ ἀνθρώποισ οὐκ ἐνδέχεται τοῦθ’ ὑπάρχειν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 1 15:1)
οἱο͂ν εἰ τὸ διπλάσιον πρῶτον τῶν πολλαπλασίων, οὐκ ἐνδέχεται τὸ πολλαπλάσιον τὸ κοινῇ κατηγορούμενον εἶναι χωριστόν·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 1 99:1)
ὁμοίωσ δὲ καὶ ὁ ἀκόλαστοσ καὶ ὁ ἐπιθυμητικὸσ καὶ ὁ ὑπερβάλλων πᾶσιν ὅσοισ ἐνδέχεται, ἀναίσθητοσ δὲ ὁ ἐλλείπων καὶ μηδ’ ὅσον βέλτιον καὶ κατὰ τὴν φύσιν ἐπιθυμῶν, ἀλλ’ ἀπαθὴσ ὥσπερ λίθοσ·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 58:3)
τῶν δ’ ἀρχῶν ὅσαι τοιαῦται, ὅθεν πρῶτον αἱ κινήσεισ, κύριαι λέγονται, μάλιστα δὲ δικαίωσ ἀφ’ ὧν μὴ ἐνδέχεται ἄλλωσ, ἣν ἴσωσ ὁ θεὸσ ἄρχει.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 97:2)
ἐκ γὰρ τῶν ἐξ ἀνάγκησ ἀναγκαῖον τὸ συμβαῖνον ἐστί, τὰ δέ γε ἐντεῦθεν ἐνδέχεται γενέσθαι τἀναντία, καὶ ὃ ἐφ’ αὑτοῖσ ἐστι τοῖσ ἀνθρώποισ, πολλὰ τῶν τοιούτων, καὶ ἀρχαὶ τῶν τοιούτων εἰσὶν αὐτοί.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 103:1)
ὥστε ὅσων πράξεων ὁ ἄνθρωπόσ ἐστιν ἀρχὴ καὶ κύριοσ, φανερὸν ὅτι ἐνδέχεται καὶ γίνεσθαι καὶ μή, καὶ ὅτι ἐφ’ αὑτῷ ταῦτ’ ἐστι γίνεσθαι καὶ μή, ὧν γε κύριόσ ἐστι τοῦ εἶναι καὶ τοῦ μὴ εἶναι.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 103:2)
τὸ μὲν γὰρ κατὰ βούλησιν ὡσ οὐκ ἀκούσιον ἀπεδείχθη, ἀλλὰ μᾶλλον πᾶν ὃ βούλεται καὶ ἑκούσιον ἀλλ’ ὅτι καὶ μὴ βουλόμενον ἐνδέχεται πράττειν ἑκόντα, τοῦτο δέδεικται μόνον·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 125:3)
ἐπὶ μὲν οὖν τῶν μορίων ἐνδέχεται τοῦτο λέγειν·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 142:1)
περὶ ἐνίων δ’ οὐκ ἐνδέχεται.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 173:3)
περὶ ὧν δ’ ἐνδέχεται μὴ μόνον τὸ εἶναι καὶ μή, ἀλλὰ καὶ τὸ βουλεύσασθαι τοῖσ ἀνθρώποισ, ταῦτα δ’ ἐστὶν ὅσα ἐφ’ ἡμῖν ἐστι πρᾶξαι ἢ μὴ πρᾶξαι.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 174:1)
αἴτιον δ’ ὅτι διχῇ γινομένησ τῆσ ἁμαρτίασ ἢ γὰρ λογιζόμενοι ἁμαρτάνομεν ἢ κατὰ τὴν αἴσθησιν αὐτὸ δρῶντεσ ἐν μὲν τῇ ἰατρικῇ ἀμφοτέρωσ ἐνδέχεται ἁμαρτεῖν, ἐν δὲ τῇ γραμματικῇ κατὰ τὴν αἴσθησιν καὶ πρᾶξιν, περὶ ἧσ ἂν σκοπῶσιν, εἰσ ἄπειρον ἥξουσιν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 176:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION