Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

πᾶσαι γὰρ ἀγαθοῦ τινὸσ ἐφιέμεναι καὶ τὸ ἐνδεὲσ ἐπιζητοῦσαι παραλείπουσι τὴν γνῶσιν αὐτοῦ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 51:1)
ἔστων δὲ ἀμφ̓ αὐτὸν ασ ἑκατὸν κούφων λογχοφόρων, ὡσ πᾶσαν ἐπιφοιτῶν τὴν φάλαγγα ὅπου τι ἐνδεὲσ καταμανθάνοι, ἐκεῖνο ἴδῃ καὶ θεραπεύσῃ.
(아리아노스, Acies Contra Alanos 31:1)
κινδυνεύει γὰρ οὖν τὸ ἀνθρώπινον γένοσ ἁπάντων ἐνδεὲσ γενέσθαι μᾶλλον ἢ φωνῆσ καὶ λέξεωσ·
(디오, 크리소토모스, 연설, Ὀλυμπικὸσ ἢ περὶ τῆσ πρώτησ τοῦ θεοῦ ἐννοίας 84:1)
οὐδὲ γὰρ τοιούτουσ ὑποδέχοιντἀ̓́ν, ὡσ εἰκόσ, ξένουσ, σατράπασ ἢ βασιλέασ, εἰ μή γε πάνυ σώφρονασ καὶ ἀγαθούσ, οἷσ οὐδὲν ἐνδεὲσ μετὰ φιλίασ γιγνόμενον.
(디오, 크리소토모스, 연설, ΕΥΒΟΙΚΟΣ ἢ ΚΥΝΗΓΟΣ. 112:1)
τῷ γὰρ δεδιέναι τό τε αὑτῶν ἐνδεὲσ καὶ τὸ τῶν ἐναντίων ξυνετόν, μὴ λόγοισ τε ἥττουσ ὦσι καὶ ἐκ τοῦ πολυτρόπου αὐτῶν τῆσ γνώμησ φθάσωσι προεπιβουλευόμενοι, τολμηρῶσ πρὸσ τὰ ἔργα ἐχώρουν·
(디오니시오스, Δε Τηυξψδιδισ ιδιοματιβυσ ̔επιστυλα αδ Αμμαευμ̓, chapter 33 2:6)
ἴσασιν, οὐδὲν τῶνδ’ ἔχουσιν ἐνδεέσ.
(에우리피데스, episode 4:19)
ἀλλ’ ἐξερώτα, μηδὲν ἐνδεὲσ λίπῃσ·
(에우리피데스, Phoenissae, episode, lyric 4:10)
πιστεύειν γὰρ τῷ προφήτῃ διὰ τὴν ἐπὶ τοῖσ προπεπειραμένοισ ἀλήθειαν οὐκ ὤκνουν, ἀλλὰ καὶ τὸ ἐπ’ ἐκείνησ ἐνδεὲσ τῆσ ἡμέρασ καὶ ταλαίπωρον ἡ προσδοκωμένη κοῦφον αὐτοῖσ ἐποίει.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 9 88:2)
οἱ δὲ περιείχοντο καὶ μένειν ἠξίουν τὰσ ὑπουργίασ ἅμα καὶ τὰσ τιμὰσ λέγοντεσ, ὡσ οὐδὲν ἐνδεὲσ αὐτῷ τῆσ εἰσ τοὺσ ἀρχιερεῖσ ἢ βασιλεῖσ τιμῆσ ἐξ αὐτῶν εἰή, καὶ τὸ μεῖζον, ὅτι μηδὲ ἐκεῖ τούτων μεταλαβεῖν δύναται κατὰ λώβην τοῦ σώματοσ, ἣν ὑπ’ Ἀντιγόνου πάθοι, τάσ τε χάριτασ οὐχ ὁμοίωσ ἀποδίδοσθαι παρὰ τῶν βασιλέων, ἃσ ἔλαβον ἰδιωτεύοντεσ, ἐξαλλαττούσησ αὐτοὺσ οὐκ ἀλόγωσ τῆσ τύχησ.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 15 23:1)
τὸ μὲν γὰρ ἔχει, ἄλλου δὲ ἐνδεέσ ἐστι·
(헤로도토스, The Histories, book 1, chapter 32 9:4)
Οὗτοσ ὁ λόγοσ ὥσπερ νόμοσ κεῖται δίκαιοσ περὶ κατηγμάτων ἰήσιοσ, ὥστε χειρίζειν χρὴ, καὶ ὥστε ἀποβαίνει ἀπὸ τῆσ δικαίησ χειρίξιοσ‧ ὅ τι δ’ ἂν μὴ οὕτωσ ἀποβαίνῃ, εἰδέναι χρὴ ὅτι ἐν τῇ χειρίξει τι ἐνδεὲσ πεποίηται, ἢ πεπλεόνασται.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΓΜΩΝ., 7.6)
καὶ πολύ γε, οἶμαι, πρότερον τοῦ γελᾶν πρὸσ ἑαυτὸν ἐξετάσει πότερον εὐσεβεῖσ αὐτοὺσ χρὴ καλεῖν ἢ τοὐναντίον θεοῖσ ἐχθροὺσ καὶ κακοδαίμονασ, οἵ γε οὕτω ταπεινὸν καὶ ἀγεννὲσ τὸ θεῖον ὑπειλήφασιν ὥστε εἶναι ἀνθρώπων ἐνδεὲσ καὶ κολακευόμενον ἥδεσθαι καὶ ἀγανακτεῖν ἀμελούμενον.
(루키아노스, De sacrificiis, (no name) 1:3)
πᾶν γὰρ ἐδόκει ἐνδεὲσ ὑπὸ θεοῦ γίγνεσθαι δοκοῦν.
(루키아노스, Dialogi mortuorum, Φίλιπποσ καὶ Ἀλέξανδροσ. 9:4)
ἀλλὰ μέντοι, ἦν δ’ ἐγώ, τό γε ἐπιθυμοῦν, οὗ ἂν ἐνδεὲσ ᾖ, τούτου ἐπιθυμεῖ.
(플라톤, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, Λύσις 197:5)
τὸ δ’ ἐνδεὲσ ἄρα φίλον ἐκείνου οὗ ἂν ἐνδεὲσ ᾖ;
(플라톤, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, Λύσις 198:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION