Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

δοκοῦσι δέ μοι καὶ Φοίνικεσ, ἐσ Ἰβηρίαν ἐκ πολλοῦ θαμινὰ ἐπ’ ἐμπορίᾳ διαπλέοντεσ, οἰκῆσαί τινα τῆσ Ἰβηρίασ, Ἕλληνέσ τε ὁμοίωσ, ἐσ Ταρτησσὸν καὶ Ἀργανθώνιον Ταρτησσοῦ βασιλέα πλέοντεσ, ἐμμεῖναι καὶ τῶνδέ τινεσ ἐν Ἰβηρίᾳ·
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 1 2:2)
Καρχηδονίων δ’ ἡ μὲν βουλὴ τὰ συμβάντα ὑπερησπάζετο, καὶ παρεκάλει τὸν δῆμον ἐμμεῖναι τοῖσ ἐγνωσμένοισ, τήν τε κακοπραγίαν σφῶν τὴν ἐσ ἅπαντα διηγουμένη καὶ τὴν παροῦσαν ἀπορίαν στρατοῦ τε καὶ χρημάτων καὶ ἀγορᾶσ.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 7 1:1)
ἄξιον δὲ χρήσασθαι τῷ καιρῷ καὶ τὴν μὲν τούτων ἀγνωμοσύνην καὶ φιλονεικίαν φυλάξασθαι, τοῖσ δ’ ὑμετέροισ αὐτῶν ἤθεσι καὶ τρόποισ ἐμμεῖναι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ὑπὲρ τῆσ πρὸσ Λακεδαιμονίουσ εἰρήνης 1:2)
εἰ δὲ δὴ καὶ συνεχῶσ ἐμμείναι τῇ τοιαύτῳ φιλονεικίᾳ, ταχὺ δή που τοῦ ταῦτα ἐπικουρήσοντοσ αὐτῷ προσδεήσεται·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 102:7)
καὶ μὴν ὁρῶ μέν γε καὶ τοὺσ ἰατροὺσ καὶ τοὺσ πάνυ χρηστοὺσ εἶναι δοκοῦντασ οὐ καθάπαξ οὕτωσ ἐξαιροῦντασ τὰ νοσήματα ὥστε μηδὲ ἴχνοσ ἐμμεῖναι τῷ σώματι, ἀλλὰ καὶ τῶν ἀρχαίων πολλάκισ ἐγκαταλιπόντασ καὶ τὸ πραῦ̈ναι χάριν ἀρκοῦσαν τιθεμένουσ, καὶ ταῖσ παντελέσι θεραπείαισ τήν γε φύσιν οὐχ οἱούσ τε ὄντασ ὑπερβῆναι, ἀλλὰ ταύτησ μὲν ἀπήλλαξαν τῆσ νόσου, ἑτέραν δ’ οὐδὲν ἐκώλυσαν ἐπελθεῖν ὕστερον.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 112:4)
ἔστι δὲ χαλεπὸν ἐνίοτε διακρῖναι ποῖον ἀντὶ ποίου αἱρετέον καὶ τί ἀντὶ τίνοσ ὑπομενετέον, ἔτι δὲ χαλεπώτερον ἐμμεῖναι τοῖσ γνωσθεῖσιν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 10:3)
εἰ δὲ ὑπὲρ Κύρου τοῦ Καμβύσου λέγεται πρῶτον προσκυνηθῆναι ἀνθρώπων Κῦρον καὶ ἐπὶ τῷδε ἐμμεῖναι Πέρσαισ τε καὶ Μήδοισ τήνδε τὴν ταπεινότητα, χρὴ ἐνθυμεῖσθαι ὅτι τὸν Κῦρον ἐκεῖνον Σκύθαι ἐσωφρόνισαν, πένητεσ ἄνδρεσ καὶ αὐτόνομοι, καὶ Δαρεῖον ἄλλοι αὖ Σκύθαι, καὶ Ξέρξην Ἀθηναῖοι καὶ Λακεδαιμόνιοι, καὶ Ἀρτοξέρξην Κλέαρχοσ καὶ Ξενοφῶν καὶ οἱ ξὺν τούτοισ μύριοι, καὶ Δαρεῖον τοῦτον Ἀλέξανδροσ μὴ προσκυνούμενοσ.
(아리아노스, Anabasis, book 4, chapter 11 9:1)
καὶ οὕτωσ ὁ πατήρ μου διὰ τὴν ἑαυτοῦ πρόκλησιν ἀναγκασθεὶσ ἐμμεῖναι τῇ διαίτῃ, ἐπὶ μὲν τοῖσ γεγενημένοισ ἠγανάκτει καὶ βαρέωσ ἔφερεν, καὶ εἰσ τὴν οἰκίαν οὐδ’ ὣσ εἰσδέξασθαι τούτουσ ἠξίωσεν, εἰσ δὲ τοὺσ φράτερασ ἠναγκάσθη εἰσαγαγεῖν.
(데모스테네스, Speeches 31-40, Πρὸσ Βοιωτὸν περὶ Προικὸσ Μητρῴασ. 14:4)
φέρε γάρ, εἴ τισ αὐτὸν ξενίασ γράψαιτο λέγων ὡσ διομνύμενοσ ὁ πατὴρ οὐκ ἔφη τοῦτον υἱὸν αὑτοῦ εἶναι, ἔσθ’ ὅτῳ ἂν ἄλλῳ ἰσχυρίζοιτο πρὸσ ταῦτα ἢ διότι τῆσ μητρὸσ αὐτῶν ὀμοσάσησ καὶ τοῦ διαιτητοῦ καταγνόντοσ ἠναγκάσθη ὁ πατὴρ ἡμῶν ἐμμεῖναι τῇ διαίτῃ;
(데모스테네스, Speeches 31-40, Πρὸσ Βοιωτὸν περὶ Προικὸσ Μητρῴασ. 50:1)
ἀλλ’ ἀξιῶ παῖδασ ὄντασ ἐμοὺσ ἐμμεῖναι καὶ βίασ ἁπάσησ καὶ ἀνάγκησ ἐπάνω γενέσθαι, τὰσ ψυχὰσ οὕτω παρασκευασαμένουσ, ὥστ’ ἀποθανεῖν ὑπὲρ τῶν νόμων, ἂν δέῃ, λογιζομένουσ τοῦθ’, ὅτι τὸ θεῖον τοιούτουσ ὑμᾶσ ὁρῶν οὐχ ὑπερόψεται, τῆσ δ’ ἀρετῆσ ἀγασάμενον ἀποδώσει πάλιν ὑμῖν αὐτοὺσ καὶ τὴν ἐλευθερίαν, ἐν ᾗ ζήσεσθε μετ’ ἀδείασ τῶν ἰδίων ἀπολαύοντεσ ἐθῶν, ἀποκαταστήσει·
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 12 326:1)
τούτων δὲ τοῦτον ἐχόντων τὸν τρόπον ἀρετὴ μέν ἐστι νομοθέτου τὰ βέλτιστα συνιδεῖν καὶ πεῖσαι τοὺσ χρησομένουσ περὶ τῶν ὑπ’ αὐτοῦ τιθεμένων, πλήθουσ δὲ τὸ πᾶσι τοῖσ δόξασιν ἐμμεῖναι καὶ μήτε εὐτυχίαισ μήτε συμφοραῖσ αὐτῶν μηδὲν μεταβάλλειν.
(플라비우스 요세푸스, Contra Apionem, Φλαί̈ου Ιὠσήπου περὶ ἀρχαιότητοσ ἀντιρρητικὸσ λόγοσ β. 103:1)
Οἱ δὲ τὴν πόλιν ταύτην κατοικοῦντεσ ἄνδρεσ κεκρικότεσ τῇ πρὸσ Ῥωμαίουσ ἐμμεῖναι πίστει, δεδιότεσ δὲ τὴν ἐμὴν ἄφιξιν, ἐπειράθησαν ἑτέρᾳ με πράξει περισπάσαντεσ ἀδεεῖσ εἶναι περὶ ἑαυτῶν.
(플라비우스 요세푸스, Ιὠσήπου βίος 126:1)
εἰσ μὲν γράμματα παιδὶ δεκετεῖ σχεδὸν ἐνιαυτοὶ τρεῖσ, λύρασ δὲ ἅψασθαι τρία μὲν ἔτη καὶ δέκα γεγονόσιν ἄρχεσθαι μέτριοσ ὁ χρόνοσ, ἐμμεῖναι δὲ ἕτερα τρία.
(플라톤, Laws, book 7 135:6)
πρὸσ ἃ δὴ καὶ βλέψασ ἐγὼ τοῦτο εἶπον τὸ ῥῆμα, ὥσ τινα τέχνην κεκτῄμην, τῇ μὲν ῥᾴστην ἁπασῶν, τῇ δὲ χαλεπωτάτην, πρὸσ τὸ τοῦτον τεθέντα ἐμμεῖναι τὸν νόμον.
(플라톤, Laws, book 8 69:3)
δεύτερον δέ, ἐὰν ἄρα καὶ τὸ γνῶναί τισ ὅτι ταῦτα οὕτω πέφυκεν λάβῃ ἱκανῶσ ἐν τέχνῃ, μετὰ δὲ τοῦτο ἀνυπεύθυνόσ τε καὶ αὐτοκράτωρ ἄρξῃ πόλεωσ, οὐκ ἄν ποτε δύναιτο ἐμμεῖναι τούτῳ τῷ δόγματι καὶ διαβιῶναι τὸ μὲν κοινὸν ἡγούμενον τρέφων ἐν τῇ πόλει, τὸ δὲ ἴδιον ἑπόμενον τῷ κοινῷ, ἀλλ’ ἐπὶ πλεονεξίαν καὶ ἰδιοπραγίαν ἡ θνητὴ φύσισ αὐτὸν ὁρμήσει ἀεί, φεύγουσα μὲν ἀλόγωσ τὴν λύπην, διώκουσα δὲ τὴν ἡδονήν, τοῦ δὲ δικαιοτέρου τε καὶ ἀμείνονοσ ἐπίπροσθεν ἄμφω τούτω προστήσεται, καὶ σκότοσ ἀπεργαζομένη ἐν αὑτῇ πάντων κακῶν ἐμπλήσει πρὸσ τὸ τέλοσ αὑτήν τε καὶ τὴν πόλιν ὅλην.
(플라톤, Laws, book 9 144:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION