Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐγὼ δὲ πρὸσ ταῦτα, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, σκέψασθ’ ἂν ἁπλοῦν ὑμῖν καὶ ἐλευθέριον δόξω λόγον λέγειν.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 1201)
ὥστ’ εἰκότωσ εἰπεῖν εἶναι τὴν μὲν πόλιν τὸν ἐλευθέριον Δία τιμᾶν ἐπὶ τοῖσ πραχθεῖσι προσήκειν, τοῖσ δὲ ἄλλοισ Ἕλλησι τὴν πόλιν, καὶ νομίζειν τὸν Ἀθηναίων δῆμον ὥσπερ ἐλευθέριον τοῖσ Ἕλλησιν εἶναι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 35:9)
δεινὸν μὲν νὴ τὸν Δία τὸν ἐλευθέριον τὸν Πλαταιᾶσι καὶ τὰ μνήματα τῶν ἐκεῖ πεσόντων κοινῶν ἀμφοτέροισ προγόνων περιιδεῖν τὴν Λακεδαιμονίων πόλιν ἐκπεσοῦσαν ἐκ τῆσ Ἑλλάδοσ, καὶ ταῦθ’ ὑπὸ Θηβαίων, οὐ μὴν ἀλλ’ ἔμοιγε τετολμήσθω τοῦτο τὸ ἀσέβημα τῷ λόγῳ, προώμεθα, ὦ Ἀθηναῖοι, καὶ περιίδωμεν μηδένα ὑπόλογον θέμενοι, βούλεσθε εἴπω καὶ συνεξέλωμεν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ γ# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων δεύτερος 5:11)
οὔτε γὰρ δίκαιον οὐθεὶσ ἂν εἴποι τὸν μὴ χαίροντα τῷ δικαιοπραγεῖν, οὔτ’ ἐλευθέριον τὸν μὴ χαίροντα ταῖσ ἐλευθερίοισ πράξεσιν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 85:1)
οὐ γὰρ ἐν τῷ πλήθει τῶν διδομένων τὸ ἐλευθέριον, ἀλλ’ ἐν τῇ τοῦ διδόντοσ ἕξει, αὕτη δὲ κατὰ τὴν οὐσίαν δίδωσιν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 4 15:3)
πλουτεῖν δ’ οὐ ῥᾴδιον τὸν ἐλευθέριον, μήτε ληπτικὸν ὄντα μήτε φυλακτικόν, προετικὸν δὲ καὶ μὴ τιμῶντα δι’ αὐτὰ τὰ χρήματα ἀλλ’ ἕνεκα τῆσ δόσεωσ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 4 16:2)
ἀναγκαῖον δὴ καὶ ἐλευθέριον τὸν μεγαλοπρεπῆ εἶναι.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 4 49:1)
μᾶλλον γὰρ ἐν ταύταισ τὸ ἐλευθέριον.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 8 60:1)
οὔτε γὰρ ἔσται φανερὸσ ἐλευθέριοσ ὤν, οὔτε πράξει πρᾶξιν ἐλευθέριον οὐδεμίαν·
(아리스토텔레스, 정치학, Book 2 68:1)
ὅτι μὲν τοίνυν ἔστι παιδεία τισ ἣν οὐχ ὡσ χρησίμην παιδευτέον τοὺσ υἱεῖσ οὐδ’ ὡσ ἀναγκαίαν ἀλλ’ ὡσ ἐλευθέριον καὶ καλήν, φανερόν ἐστιν·
(아리스토텔레스, 정치학, Book 8 30:1)
ὁ δ’ αὐτὸσ λόγοσ κἂν εἰ πρὸσ εὐημερίαν καὶ διαγωγὴν ἐλευθέριον χρηστέον αὐτῇ·
(아리스토텔레스, 정치학, Book 8 57:2)
ληπτέον δὲ καὶ τὰ σύνεγγυσ τοῖσ ὑπάρχουσιν ὡσ ταὐτὰ ὄντα καὶ πρὸσ ἔπαινον καὶ πρὸσ ψόγον, οἱο͂ν τὸν εὐλαβῆ ψυχρὸν καὶ ἐπίβουλον καὶ τὸν ἠλίθιον χρηστὸν ἢ τὸν ἀνάλγητον πρᾶον, καὶ ἕκαστον δ’ ἐκ τῶν παρακολουθούντων ἀεὶ κατὰ τὸ βέλτιστον, οἱο͂ν τὸν ὀργίλον καὶ τὸν μανικὸν ἁπλοῦν καὶ τὸν αὐθάδη μεγαλοπρεπῆ καὶ σεμνόν, καὶ τοὺσ ἐν ταῖσ ὑπερβολαῖσ ὡσ ἐν ταῖσ ἀρεταῖσ ὄντασ, οἱο͂ν τὸν θρασὺν ἀνδρεῖον καὶ τὸν ἄσωτον ἐλευθέριον·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 9 28:1)
τί γὰρ μᾶλλον ἢ σώφρονα καὶ ἐλευθέριον καὶ εἴ τισ ἄλλη ἤθουσ ἀρετή;
(아리스토텔레스, 수사학, Book 3, chapter 12 6:3)
καὶ ἐντυχόντα ταῖσ πρεσβείαισ Ἀλέξανδρον ὑπὲρ Ῥωμαίων τι τῆσ ἐσ τὸ ἔπειτα ἐσομένησ δυνάμεωσ μαντεύσασθαι, τόν τε κόσμον τῶν ἀνδρῶν ἰδόντα καὶ τὸ φιλόπονόν τε καὶ ἐλευθέριον καὶ περὶ τοῦ πολιτεύματοσ ἅμα διαπυνθανόμενον.
(아리아노스, Anabasis, book 7, chapter 15 5:4)
ἐλευθέριον δέ, φησί, καὶ ἐμμελῶσ ἐν οἴνῳ διάγειν, μὴ κωθωνιζόμενον μηδὲ Θρᾳκίῳ νόμῳ ἄμυστιν οἰνοποτεῖν, ἀλλὰ τῷ πόματι φάρμακον ὑγείασ ἐγκιρνάναι τὸν λόγον.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 16 2:6)

SEARCH

MENU NAVIGATION