Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

κήρυκ’ ἀπ’ ἀκτῆσ τόνδ’ ὁρῶ κατάσκιον κλάδοισ ἐλαίασ·
(아이스킬로스, 아가멤논, episode1)
ὁρῶ δ’ ἐπ’ ὀμφαλῷ μὲν ἄνδρα θεομυσῆ ἕδραν ἔχοντα προστρόπαιον, αἵματι στάζοντα χεῖρασ καὶ νεοσπαδὲσ ξίφοσ ἔχοντ’ ἐλαίασ θ’ ὑψιγέννητον κλάδον, λήνει μεγίστῳ σωφρόνωσ ἐστεμμένον, ἀργῆτι μαλλῷ·
(아이스킬로스, 에우메니데스, episode 4:2)
οὗτοσ ἐκ τῆσ ἐλαίασ ἐδέσμευεν αὐτὴν ἥτισ ἐν τῷ Μυκηναίων ὑπῆρχεν ἄλσει.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 2, chapter 1 3:9)
καὶ τὸν Προμηθέα ἔλυσε, δεσμὸν ἑλόμενοσ τὸν τῆσ ἐλαίασ, καὶ παρέσχε τῷ Διὶ Χείρωνα θνήσκειν ἀθάνατον ἀντ’ αὐτοῦ θέλοντα.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 2, chapter 5 11:30)
ὁ δὲ ὕπατοσ, ἐπεὶ αὐτῷ ῥαΐσασ ὁ ἀδελφὸσ Πόπλιοσ ἦλθεν ἀπὸ τὴσ Ἐλαίασ, ἐχρημάτιζε τοῖσ Ἀντιόχου πρέσβεσιν.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 7 2:2)
"θλαστὰσ ποιεῖν ἐλαίασ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 47 1:2)
Ἀθηναῖοι δὲ τὰσ τετριμμένασ ἐλαίασ στέμφυλα ἐκάλουν, βρύτεα δὲ τὰ ὑφ’ ἡμῶν στέμφυλα, τὰ ἐκπιέσματα τῆσ σταφυλῆσ, παρὰ δὲ τοὺσ βότρυσ γέγονεν ἡ φωνή.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 47 3:4)
"σῦκα καὶ βότρυσ καὶ ἐλαίασ συλλέγων.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 68 3:2)
ὁ Θεόπομποσ δὲ ἐν τῇ πεντηκοστῇ τετάρτῃ τῶν ἱστοριῶν κατὰ τὴν Φιλίππου φησὶν ἀρχὴν περὶ τὴν Βισαλτίαν καὶ Ἀμφίπολιν καὶ Γραστωνίαν τῆσ Μακεδονίασ ἐάροσ μεσοῦντοσ τὰσ μὲν συκᾶσ σῦκα, τὰσ δ’ ἀμπέλουσ βότρυσ, τὰσ δ’ ἐλαίασ ἐν ᾧ χρόνῳ βρύειν εἰκὸσ ἦν αὐτὰσ ἐλαίασ ἐνεγκεῖν, καὶ εὐτυχῆσαι πάντα Φίλιππον.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 12 1:6)
"ἐπελαθόμην ὅτι καὶ ὄψον ἕξουσιν, ἅλασ τε δηλονότι καὶ ἐλαίασ καὶ τυρόν, καὶ βολβοὺσ καὶ λάχανά γε, οἱᾶ δὴ ἐν ἀγροῖσ ἑψήματα,1 ἑψήσονται.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 14 4:3)
Ἀλεξάνδρου δὲ καὶ Πτολεμαίου ἀγάλματα ἐστεφανωμένα στεφάνοισ κισσίνοισ ἐκ χρυσοῦ, τὸ δὲ τῆσ Ἀρετῆσ ἄγαλμα τὸ παρεστὸσ τῷ Πτολεμαίῳ στέφανον εἶχεν ἐλαίασ χρυσοῦν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 31 1:4)
ὦ Ζεῦ κεραυνεγχέσ, κα[ὶ ἐπ’ ἀργυ]ροδίνα ὄχθαισιν Ἀλφειοῦ τέλεσσ[ασ μεγ]αλοκλέασ θεοδότουσ εὐχάσ, περὶ κ[ρατί τ’ ὄ]πα[σσα]σ γλαυκὸν Αἰτωλίδοσ ἄνδημ’ ἐλαίασ ἐν Πέλοποσ Φρυγίου κλεινοῖσ ἀέθλοισ.
(바킬리데스, Οδεσ ̔Γρεεκ̓, epinicians, ode 8 Λιπαρίωνι Κεῖῳ 1:5)
ὅταν μὲν γὰρ εὐδοκιμήσεισ τε καὶ ἔπαινοι συμβαίνωσιν αὐτοῖσ, ἡ ψυχὴ τοῦ τοιούτου ἀνδρὸσ αὔξει καί βλαστάνει καὶ θαυμαστὸν ἴσχει μέγεθοσ, καθάπερ Ἀθήνησί φασι τὸν ἱερὸν τῆσ ἐλαίασ θαλλὸν ἐν ἡμέρᾳ μιᾷ βλαστῆσαι καὶ τέλειον γενέσθαι·
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ δ. 149:1)
τὸν Ὀλυμπίασι στέφανον ἴστε δήπουθεν ἐλάϊνον ὄντα, καὶ τοῦτον πολλοὶ προτετιμήκασι τοῦ ζῆν, οὐχὶ τῆσ ἐκεῖ φυομένησ ἐλαίασ ἐχούσησ τι θαυμαστόν, ἀλλ’ ὅτι μὴ ῥᾳδίωσ μηδ’ ἐπὶ μικρῷ δίδοται.
(디오, 크리소토모스, 연설, ΡΟΔΙΑΚΟΣ. 144:4)
οὐκοῦν ὁ τοιοῦτοσ, ἐξὸν αὐτῷ μυρίουσ, εἰ ἐθέλοι, στεφάνουσ προῖκα ἔχειν, οὐ μόνον ἐλαίασ ἢ δρυόσ, ἀλλὰ καὶ κιττοῦ καὶ μυρρίνησ, πολλάκισ τὴν οἰκίαν ἀπέδοτο καὶ τὰ χωρία, καὶ μετὰ ταῦτα περιέρχεται πεινῶν καὶ φαῦλον τριβώνιον ἔχων.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΔΟΞΗΣ ΠΡΩΤΟΣ. 2:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION