Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

τό τε θνητὸν φῦλον οὐ μιᾶσ οὐδὲ τῆσ αὐτῆσ ἅπαν μοίρασ ἠξίωσεν, οὐδὲ ἀπηνήνατο μὴ οὐ καὶ ἀνθρώπων ὡσ καὶ θεῶν εἶναι πατὴρ, ἀλλ’ ἐκ τοῦ αὐτοῦ γένουσ ὥσπερ νῦν οἱ τὰ μύρα σκευάζοντεσ, ὅσον ἦν οἱο͂ν ὑποστάθμη τε καὶ ἐμμεμενηκὸσ κάτω, τοῦτο ὑπελείπετο ἀνθρώπου σπέρμα εἶναι, οὔτε τιμὴν ἴσην οὔτε δύναμιν ὁμοίαν ἔχον, οὐδὲ κακῶν εἰλικρινέσ τε καὶ ἄμοιρον, ὥσπερ ἦν ἐκεῖνο τὸ πρότερον γένοσ, ὅμωσ δὲ ἐντιμότερον τοῦ γε ἄλλου θνητοῦ γένουσ, ἅτε τοῦ λόγου κεκοινωνηκὸσ καὶ οὐ παντάπασιν ἀπηλλαγμένον τῆσ θείασ μοίρασ, ἀλλ’ οἱο͂ν ὀχετοῦ ἢ πηγῆσ τὸ τελευταῖον ἐσχηκόσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, εἰσ Δία 5:3)
εἶναι δὲ τὸν μὲν ἥλιον εἰλικρινὲσ πῦρ, καθά φησι Ποσειδώνιοσ ἐν τῷ ἑβδόμῳ Περὶ μετεώρων·
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ISTORIWN Z, Kef. a'. ZHNWN 144:4)
ὅπου γὰρ οὐδὲ τῶν στοιχείων τῶν πρώτων, ἐξ ὧν ἡ τοῦ παντὸσ συνέστη φύσισ, γῆσ τε καὶ ὕδατοσ καὶ ἀέροσ καὶ πυρόσ, οὐδὲν εἰλικρινέσ ἐστιν, ἀλλὰ πάντα μετέχει πάντων, ὠνόμασται δ’ ἕκαστον αὐτῶν κατὰ τὸ πλεονάζον, τί θαυμαστόν, εἰ αἱ τῆσ λέξεωσ ἁρμονίαι τρεῖσ οὖσαι τὸν ἀριθμὸν οὐκ ἔχουσιν εἰλικρινῆ τὴν φύσιν οὐδ’ ἀνεπίμικτον, ἀλλ’ ἐκ τῶν ὡσ ἐπὶ τὸ πολὺ συμβεβηκότων αὐτοῖσ ὀνόματόσ τε ἠξίωνται καὶ χαρακτῆροσ ἰδίου;
(디오니시오스, De Demosthene, chapter 373)
ἆρ’ οὖν ἐκεῖνοσ ἂν τοῦτο ποιήσειεν καθαρώτατα ὅστισ ὅτι μάλιστα αὐτῇ τῇ διανοίᾳ ἰοί ἐφ’ ἕκαστον, μήτε τιν’ ὄψιν παρατιθέμενοσ ἐν τῷ διανοεῖσθαι μήτε τινὰ ἄλλην αἴσθησιν ἐφέλκων μηδεμίαν μετὰ τοῦ λογισμοῦ, ἀλλ’ αὐτῇ καθ’ αὑτὴν εἰλικρινεῖ τῇ διανοίᾳ χρώμενοσ αὐτὸ καθ’ αὑτὸ εἰλικρινὲσ ἕκαστον ἐπιχειροῖ θηρεύειν τῶν ὄντων, ἀπαλλαγεὶσ ὅτι μάλιστα ὀφθαλμῶν τε καὶ ὤτων καὶ ὡσ ἔποσ εἰπεῖν σύμπαντοσ τοῦ σώματοσ, ὡσ ταράττοντοσ καὶ οὐκ ἐῶντοσ τὴν ψυχὴν κτήσασθαι ἀλήθειάν τε καὶ φρόνησιν ὅταν κοινωνῇ;
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 119:1)
καὶ οὕτω μὲν καθαροὶ ἀπαλλαττόμενοι τῆσ τοῦ σώματοσ ἀφροσύνησ, ὡσ τὸ εἰκὸσ μετὰ τοιούτων τε ἐσόμεθα καὶ γνωσόμεθα δι’ ἡμῶν αὐτῶν πᾶν τὸ εἰλικρινέσ, τοῦτο δ’ ἐστὶν ἴσωσ τὸ ἀληθέσ·
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 129:1)
τὸ γὰρ ἐντὸσ ἡμῶν ἀδελφὸν ὂν τούτου πῦρ εἰλικρινὲσ ἐποίησαν διὰ τῶν ὀμμάτων ῥεῖν λεῖον καὶ πυκνὸν ὅλον μέν, μάλιστα δὲ τὸ μέσον συμπιλήσαντεσ τῶν ὀμμάτων, ὥστε τὸ μὲν ἄλλο ὅσον παχύτερον στέγειν πᾶν, τὸ τοιοῦτον δὲ μόνον αὐτὸ καθαρὸν διηθεῖν.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 175:3)
τοῦτο δὴ πᾶν τὸ δέρμα κύκλῳ κατεκέντει πυρὶ τὸ θεῖον, τρηθέντοσ δὲ καὶ τῆσ ἰκμάδοσ ἔξω δι’ αὐτοῦ φερομένησ τὸ μὲν ὑγρὸν καὶ θερμὸν ὅσον εἰλικρινὲσ ἀπῄειν, τὸ δὲ μεικτὸν ἐξ ὧν καὶ τὸ δέρμα ἦν, αἰρόμενον μὲν ὑπὸ τῆσ φορᾶσ ἔξω μακρὸν ἐτείνετο, λεπτότητα ἴσην ἔχον τῷ κατακεντήματι, διὰ δὲ βραδυτῆτα ἀπωθούμενον ὑπὸ τοῦ περιεστῶτοσ ἔξωθεν πνεύματοσ πάλιν ἐντὸσ ὑπὸ τὸ δέρμα εἱλλόμενον κατερριζοῦτο·
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 383:1)
ὅτι μικρόν τε τούτων ἕκαστον παρ’ ἡμῖν ἔνεστι καὶ φαῦλον καὶ οὐδαμῇ οὐδαμῶσ εἰλικρινὲσ ὂν καὶ τὴν δύναμιν οὐκ ἀξίαν τῆσ φύσεωσ ἔχον.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 111:5)
τὸ καθαρόν τε καὶ εἰλικρινὲσ ἢ τὸ σφόδρα τε καὶ τὸ πολὺ καὶ τὸ μέγα καὶ τὸ ἰταμόν;
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 251:5)
δῆλον ὅτι τὸ μάλιστ’ εἰλικρινὲσ ὄν.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 254:6)
ὡσ ἢ περὶ ἐκεῖνα ἔσθ’ ἡμῖν τό τε βέβαιον καὶ τὸ καθαρὸν καὶ ἀληθὲσ καὶ ὃ δὴ λέγομεν εἰλικρινέσ, περὶ τὰ ἀεὶ κατὰ τὰ αὐτὰ ὡσαύτωσ ἀμεικτότατα ἔχοντα, ἢ δεύτεροσ ἐκείνων ὅτι μάλιστά ἐστι συγγενέσ·
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 292:2)
ὅτι καθάπερ ἔμπροσθεν ἐρρήθη, "τὸ μόνον καὶ ἔρημον εἰλικρινὲσ εἶναί τι γένοσ οὔτε πάνυ τι δυνατὸν οὔτ’ ὠφέλιμον·
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 315:5)
τί δῆτα, ἔφη, οἰόμεθα, εἴ τῳ γένοιτο αὐτὸ τὸ καλὸν ἰδεῖν εἰλικρινέσ, καθαρόν, ἄμεικτον, ἀλλὰ μὴ ἀνάπλεων σαρκῶν τε ἀνθρωπίνων καὶ χρωμάτων καὶ ἄλλησ πολλῆσ φλυαρίασ θνητῆσ, ἀλλ’ αὐτὸ τὸ θεῖον καλὸν δύναιτο μονοειδὲσ κατιδεῖν;
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 427:1)
ἐκεῖνο δὴ λείποιτ’ ἂν ἡμῖν εὑρεῖν, ὡσ ἐοίκε, τὸ ἀμφοτέρων μετέχον, τοῦ εἶναί τε καὶ μὴ εἶναι, καὶ οὐδέτερον εἰλικρινὲσ ὀρθῶσ ἂν προσαγορευόμενον, ἵνα, ἐὰν φανῇ, δοξαστὸν αὐτὸ εἶναι ἐν δίκῃ προσαγορεύωμεν, τοῖσ μὲν ἄκροισ τὰ ἄκρα, τοῖσ δὲ μεταξὺ τὰ μεταξὺ ἀποδιδόντεσ.
(플라톤, Republic, book 5 722:1)
σύμμικτον ὥστε γλεῦκοσ αὐλητήριον, ἔρρειν δ’ ὁμολογοῦσι τοὺσ κανόνασ αὐτοῖσ καὶ παντάπασιν οἴχεσθαι τὸ κριτήριον, ἄνπερ εἰλικρινὲσ αἰσθητὸν ὁτιοῦν καὶ μὴ πολλὰ ἕκαστον ἀπέλιπον.
(플루타르코스, Adversus Colotem, section 5 2:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION