Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

λεγέτω δὴ παρελθών, ἢ ὁ σοφὸσ Βάταλοσ ὑπὲρ αὐτοῦ, ἵν’ εἰδῶμεν τί ποτ’ ἐρεῖ.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 1642)
εἰδῶμεν εἰ νικῶμεν, ἢ νικώμεθα·
(아이스킬로스, Libation Bearers, episode, anapests 2:19)
καὶ πρώτουσ ἡμᾶσ, οἳ πρῶτοι συνεδράμομεν ἀλλήλοισ, ἀξιῶ θεράποντασ μὲν ἐνταῦθα καὶ ὑποζύγια καὶ παρασκευὴν καὶ πάνθ’ ὑπολιπέσθαι, ἵνα ἡμᾶσ αἱ παροῦσαι νῆεσ ὑποδέξωνται, μόνουσ δ’ εὐθὺσ ἐμβάντασ περᾶν, ἵνα τοὺσ ἐχθροὺσ διαλάθοιμεν, τῷ μὲν χειμῶνι τύχην ἀγαθὴν ἀντιθέντεσ, τῇ δ’ ὀλιγότητι τόλμαν, τῇ δ’ ἀπορίᾳ τὴν τῶν ἐχθρῶν εὐπορίαν, ἧσ ἔστιν ἡμῖν εὐθὺσ ἐπιβαίνουσιν ἐπὶ τὴν γῆν κρατεῖν, ἢν εἰδῶμεν, ὅτι μὴ κρατήσασιν οὐδέν ἐστιν ἴδιον.
(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 8 5:3)
μὴ τοίνυν ἡμεῖσ ἐκεῖνον ὑπερβαλώμεθα, μηδὲ Τιμοκρέοντοσ τοῦ σχετλίου πρᾶγμα ποιῶμεν, ἀλλ’ εἰδῶμεν εὐφημεῖν τὰ γιγνόμενα, καὶ ταῦτα παντὸσ μᾶλλον δυνάμενοι, καὶ τὸ τοῦ Ὁμήρου νομίζωμεν εὖ ἔχειν οὐ μὲν γὰρ τιμή γε μί’ ἔσσεται οὐδ’ ἠβαιόν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 178:11)
ἔτι δὲ καὶ ἐν τοῖσ ἄλλοισ τὸ εἰδέναι ἕκαστον καὶ ὧν ἀποδείξεισ εἰσί, τότ’ οἰόμεθα ὑπάρχειν ὅταν εἰδῶμεν τί ἐστιν οἱο͂ν τί ἐστι τὸ τετραγωνίζειν, ὅτι μέσησ εὑρ́εσισ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 3 31:1)
ὁμοίωσ δὲ καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων, περὶ δὲ τὰσ γενέσεισ καὶ τὰσ πράξεισ καὶ περὶ πᾶσαν μεταβολὴν ὅταν εἰδῶμεν τὴν ἀρχὴν τῆσ κινήσεωσ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 3 32:1)
οἱο͂ν γὰρ παράδειγμα τοῦτ’ ἔχοντεσ μᾶλλον εἰσόμεθα καὶ τὰ ἡμῖν ἀγαθά, κἂν εἰδῶμεν, ἐπιτευξόμεθα αὐτῶν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 50:1)
ἐπεὶ οὖν ἡ παροῦσα πραγματεία οὐ θεωρίασ ἕνεκά ἐστιν ὥσπερ αἱ ἄλλαι οὐ γὰρ ἵνα εἰδῶμεν τί ἐστιν ἡ ἀρετὴ σκεπτόμεθα, ἀλλ’ ἵν’ ἀγαθοὶ γενώμεθα, ἐπεὶ οὐδὲν ἂν ἦν ὄφελοσ αὐτῆσ, ἀναγκαῖον ἐπισκέψασθαι τὰ περὶ τὰσ πράξεισ, πῶσ πρακτέον αὐτάσ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 2 12:2)
ἔσται δὲ τοῦτο, ἂν εἰδῶμεν τί ἦθοσ ποιεῖ.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 3, chapter 16 8:2)
ἡσυχίαν τοίνυν ἄγειν βέλτιστόν ἐσθ’, ἑώσ ἂν εἰδῶμεν σαφῶσ.
(아리스토파네스, Frogs, Parodos, lyric7)
ἀλλ’ ἂν ἀφέντεσ ταῦτ’ ἐκεῖν’ εἰδῶμεν, ὅτι ἐχθρὸσ ἅνθρωποσ καὶ τὰ ἡμέτερ’ ἡμᾶσ ἀποστερεῖ καὶ χρόνον πολὺν ὕβρικε, καὶ ἅπανθ’ ὅσα πώποτ’ ἠλπίσαμέν τινα πράξειν ὑπὲρ ἡμῶν καθ’ ἡμῶν εὑρ́ηται, καὶ τὰ λοιπὰ ἐν αὐτοῖσ ἡμῖν ἐστί, κἂν μὴ νῦν ἐθέλωμεν ἐκεῖ πολεμεῖν αὐτῷ, ἐνθάδ’ ἴσωσ ἀναγκασθησόμεθα τοῦτο ποιεῖν, ἂν ταῦτ’ εἰδῶμεν, καὶ τὰ δέοντ’ ἐσόμεθ’ ἐγνωκότεσ καὶ λόγων ματαίων ἀπηλλαγμένοι·
(데모스테네스, Speeches, Κατὰ Φιλίππου Α 61:1)
> ἂν οὖν οἰώμεθα καὶ ὡδί πωσ ἐνδεχόμενον αὐτὸ γίνεσθαι, αὐτὸ τὸ ὅτι πλεοναχῶσ γίνεται γνωρίζοντεσ, ὥσπερ κἂν ὅτι ὡδί πωσ γίνεται εἴδωμεν, ἀταρακτήσομεν.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, I, EPIKOUROS 80:2)
φθέγξαι τι, ἵνα εἰδῶμεν πότερον τραγῳδὸσ εἶ ἢ γελωτοποιόσ·
(에픽테토스, Works, book 1, Περὶ εὐσταθείασ. 42:1)
οὐ γὰρ δὴ εἴ τισ παραστησάμενοσ καλὸν ἄνθρωπον λέγοι τοῦτον εἶναι κάλλιστον ἀνθρώπων ἁπάντων, πιστεύσαιμεν ἂν αὐτῷ, ἢν μὴ εἰδῶμεν ὅτι πάντασ ἀνθρώπουσ ἑώρακεν·
(루키아노스, Ἑρμότιμοσ, Λυκῖνος 94:3)
οὐκοῦν καὶ ταῦτα λέγοισ ἄν, ὦ Μένιππε, ἵνα μηδὲ καθ’ ἓν ἀπολειπώμεθα τῆσ ἀποδημίασ, ἀλλ’ εἲ τί σοι καὶ ὁδοῦ πάρεργον ἱστόρηται, καὶ τοῦτο εἰδῶμεν ὡσ ἔγωγε οὐκ ὀλίγα προσδοκῶ ἀκούσεσθαι σχήματόσ τε πέρι γῆσ καὶ τῶν ἐπ’ αὐτῆσ ἁπάντων, οἱᾶ́ σοι ἄνωθεν ἐπισκοποῦντι κατεφαίνετο.
(루키아노스, Icaromenippus, (no name) 11:8)

SEARCH

MENU NAVIGATION