Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

κούρην τὴν ἔτεκον, γλυκερὸν θάλοσ, εἴδεϊ κυδρήν, τῆσ ἀδινὴν ὄπ’ ἄκουσα δι’ αἰθέροσ ἀτρυγέτοιο ὥστε βιαζομένησ, ἀτὰρ οὐκ ἴδον ὀφθαλμοῖσιν.
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Δημήτραν 9:2)
Τῷ ἑτέρῳ δὲ εἴδεϊ τὰ ἐναντία ξύνεστι · ξύμπτωσισ τῶν ὀργάνων, καὶ ἰσχνότησ ἐπὶ μᾶλλον τῆσ ἑκάστου φύσιοσ· καὶ πνὶξ καρτερὴ, ὡσ δοκέειν σφίσι αὐτέοισι ἐσ θώρηκα ἐσ τὸ ἀφανὲσ ἐγκεκρύφθαι τὴν φλεγμον ὴν ἀμφὶ καρδίην καὶ πνεύμονα · συνάγχην τήνδε καλέομεν, οἱο͂ν συνεύουσαν ἔνδον καὶ ἄγχουσαν.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΟΞΕΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ι’. Περὶ Πλευρίτιδοσ.60)
ἀτὰρ καὶ μαίνονται μὲν ἐσ τὰ πλεῖστα τοῦ βίου, ἀφρονέοντεσ καὶ δεινὰ καὶ αἰσχρὰ πρήσσοντεσ · μελαγχολῶσι δὲ οὐκ ἐπὶ ἑνὶ εἴδεϊ ἕκαστοι · ἀλλ’ ἢ πρὸσ φαρμακίην ὕποπτοι, ἢ ἐσ ἐρημίην φεύγουσι μισανθρωπίῃ, ἢ ἐσ δεισιδαιμονίην τρέπονται, ἢ μῖσόσ ἐστι τοῦ ζῆν τουτέοισι.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ισ’. Περὶ Καχεξίησ.39)
Γηραιοὶ μὲν οὐ ξυνεχέεσ πάσχειν· διαδιδρήσκουσι δὲ ἥκιστα· νέοι δὲ μέχρι ἀκμῆσ ἀπὸ αἵματοσ ἀναγωγῆσ φθινώδεεσ γίγνονται, καὶ ὑγιάζον ται μὲν, οὐ Ῥηϊδίωσ δέ· παιδία ξυνεχῶσ τῇ βηχὶ μέχρι φθόησ κοτὲ Ῥηϊδίωσ ὑγιάζεται· ἕξιεσ δὲ Ῥαδινοὶ, σανιδώδεεσ , πτερυγώδεεσ, ἐξεχέβρογχοι, λευκοὶ, ἀραιότεροι τὸν θώρηκα· χῶραι δὲ ψυχραὶ καὶ ὑγραὶ, ὁκόσαι τῷ εἴδεϊ τοῦ πάθεοσ ἀδελφαί.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ισ’. Περὶ Καχεξίησ.159)
ἢν δὲ καὶ ἐν αἵματι ἀπεψίη ξυμβῇ, γίγνεται τὸ αἷμα χολοειδὲσ, σκίδναται δὲ παντὶ τρέφον· διὰ τόδε παντὶ φαίνεται χολή· δεινὸν μὲν γὰρ τὸ πάθοσ, φοβερὴ δὲ ἡ χρόη εἴδεϊ, καὶ χρυσοει δέεσ ἐάσι τὴν χροιήν· οὐ γὰρ ἀνθρώπῳ εὐπρεπὲσ ὅ γε ἐν λίθῳ καλὸν ἐῄ· περιττὸν δέ μοι φράζειν καὶ πόθεν τοὔνομα, πλὴν ὁκόσον τῶν χερσαίων ἰκτίδων τῶν τετραπόδων θηρίων, τοιοῖσι δὲ ἐάσι οἱ ὦπεσ ὁ ῖοίδε.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ισ’. Περὶ Καχεξίησ.317)
Ἔστι δὲ τὰ ἄκεα ἐσ τὴν ἐπίσχεσιν τῆσ ξυντήξιοσ, τὰ ωὐτὰ τοῖσι ὕδρωψι· ἐσ δὲ τὸ δίψοσ μεγάλησ ἰητρείησ χρέοσ, τόδε γὰρ ἐν τῷ εἴδεϊ ἀλγέων πάντων μέζον.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU XRONIWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ιγ’. Θεραπεία Ἐλέφαντοσ.6)
ἐπεὶ δὲ καὶ τὰ τῆσ ἀρετῆσ μόρια ἐν τῷ εἴδει τῆσ ῥητορικῆσ εὑρίσκεται, εἰή ἂν καὶ ὁ ῥήτωρ τοιοῦτοσ·
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ κολάσεωσ λόγου. 7:1)
δεῖ δὲ ποικίλον εἶναι καὶ τὸν ἀφελῆ λόγον, μάλιστα ἐν τῷ τοιούτῳ εἴδει, καὶ ὅπου μὲν σεμνότητα ἐργάσασθαι, ὅπου δὲ καὶ περιβολήν, ὅπου δὲ ἀξίωμα, ὅπου δὲ καὶ ἦθοσ ἐνδείξασθαι καὶ χάριν, ὅπου δὲ καὶ γέλωτα, εἰ οἱο͂́ν τε, ὥσπερ ἔχει κἀνταῦθα, φίλιππόσ τε ὁ γελωτοποιὸσ κρούσασ τὴν θύραν.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ ἠθῶν. 2:1)
καὶ ἔστι τοῦτο καλὸν ἐν τῷ τοιούτῳ εἴδει τῶν λόγων καὶ τὸ τὴν ἁπλότητα μάλιστα ἀπεργαζόμενον, ὅθεν καὶ εὐπορία πλεκτὴ γίνεται, καὶ ὁ λόγοσ ἐκ τῶν ἐπεγκυκλουμένων ἀφελὴσ φαίνεται, διά τε τὸ σεμνότερον γίνεσθαι τὸ λεγόμενον καὶ δι’ ἑτέρου ἐναργέστερον, ὅπερ λαλιᾶσ ἔργον μᾶλλον εἶναι φαίνεται.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ ἑρμηνείασ. 4:2)
ἔτι δὲ ἄλλα καὶ ἄλλα μάλιστα φαίνεται τὰ λεγόμενα, καὶ οὐχ ὡσ ὕφοσ ἐστὶ τὸ σύγγραμμα, ἀλλ’ ὥσπερ κατὰ κόμμα λαλιῶν εἴδει συνηγμένον.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ ἐπιχειρημάτων. 3:2)
οὐ γὰρ Κωκυτὸσ οὐδὲ Ἀχέρων τοῦτόν γε εἰλήφασιν, οὐδὲ θήκη κρύψει παραλαβοῦσα, ἀλλ’ εὐκλεὴσ καὶ ἀγήρωσ ἤδη τὸν λοιπὸν ἅπαντα χρόνον περίεισιν ἡρ́ωσ, Κυζίκου πάρεδροσ, τιμηθεὶσ ὑπὸ Ἀπόλλωνοσ πατρῴου κατὰ ταῦτα Ἀμύκλᾳ καὶ Ναρκίσσῳ καὶ Υἁκίνθῳ καὶ εἰ δή τισ ἄλλοσ ἐπὶ εἴδει καλῷ κρείττονα ἢ κατ’ ἄνθρωπον ἀρετὴν ἐκτήσατο.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, εἰσ Ἐτεωνέα ἐπικήδειος 5:1)
ἐπεὶ δ’ ἐκεῖνοι μέν εἰσιν ἐν ὑπερβολῇ καὶ ἐλλείψει, ὅπου δὲ ἔσχατα εἰσί, καὶ μέσον, καὶ τοῦτο βέλτιστον, ἓν δὲ περὶ ἕκαστον τῷ εἴδει τὸ βέλτιστον·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 85:2)
καὶ ἐν τούτῳ τῷ εἴδει σῶμα καὶ δοῦλοσ, ὥσπερ εἴρηται πρότερον.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 173:4)
τῶν δὴ πρώτων φιλοσοφησάντων οἱ πλεῖστοι τὰσ ἐν ὕλησ εἴδει μόνασ ᾠήθησαν ἀρχὰσ εἶναι πάντων·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 57:1)
ἐκ μὲν οὖν τούτων μόνην τισ αἰτίαν νομίσειεν ἂν τὴν ἐν ὕλησ εἴδει λεγομένην·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 69:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION