Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

διὸ καὶ δεῖ συνορᾶν ὑμᾶσ εὐλαβῶσ ἐπὶ τῶν κινδυνευόντων μᾶλλον ἢ τῶν ἐγκαλούντων·
(데마데스, On the Twelve Years, Ὑπὲρ τῆσ δωδεκαετίας 3:3)
οὐκ ἀγνοεῖτε δὲ ὅτι πολλοὶ πολλάκισ ἤδη τῶν ἐγκαλούντων ἀπὸ μὲν τῆσ κατηγορίασ ἔδοξαν δίκαια λέγειν, παρατεθείσησ δὲ τῆσ ἀπολογίασ εὑρέθησαν αὐτοὶ συκοφαντοῦντεσ·
(데마데스, On the Twelve Years, Ὑπὲρ τῆσ δωδεκαετίας 6:5)
καὶ γὰρ ἂν ἀβελτερώτατοσ εἰή πάντων ἀνθρώπων, εἰ τῶν ἀδικουμένων ὑμῶν μηδὲν ἐγκαλούντων αὐτῷ, ἀλλ’ ὑμῶν αὐτῶν τινὰσ αἰτιωμένων, ἐκεῖνοσ ἐκλύσασ τὴν πρὸσ ἀλλήλουσ ἔριν ὑμῶν καὶ φιλονικίαν ἐφ’ αὑτὸν προείποι τρέπεσθαι, καὶ τῶν παρ’ ἑαυτοῦ μισθοφορούντων τοὺσ λόγουσ ἀφέλοιτο, οἷσ ἀναβάλλουσιν ὑμᾶσ, λέγοντεσ ὡσ ἐκεῖνόσ γ’ οὐ πολεμεῖ τῇ πόλει.
(데모스테네스, Speeches, Κατὰ Φιλίππου Γ 17:2)
πάλιν γάρ, ὥσπερ καὶ πρότερον, ὁ δῆμοσ ἠρεθίζετο καὶ δι’ ὀργῆσ εἶχε τοὺσ πατρικίουσ, πολλοί τε καὶ χαλεποὶ κατ’ αὐτῶν ἐγίνοντο λόγοι τῶν μὲν ὀλιγωρίαν ἐγκαλούντων καὶ ῥᾳθυμίαν, ὅτι οὐκ ἐκ πολλοῦ προείδοντο τὴν ἐσομένην τοῦ σίτου σπάνιν καὶ προὐμηχανήσαντο τὰ πρὸσ τὴν συμφορὰν ἀλεξήματα, τῶν δ’ ἐξ ἐπιβουλῆσ ὑπ’ αὐτῶν γεγονέναι τὴν σιτοδείαν ἀποφαινόντων δι’ ὀργήν τε καὶ ἐπιθυμίαν τοῦ κακῶσαι τὸ δημοτικὸν ἀναμνήσει τῆσ ἀποστάσεωσ.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 7, chapter 13 4:1)
"καὶ οὐχ ὥσ τισ εἶπεν αἱ ποιητικαὶ φαντασίαι διὰ τὴν ἐνάργειαν ἐγρηγορότων ἐνύπνιά εἰσίν, ἀλλὰ μᾶλλον αἱ τῶν ἐρώντων, διαλεγομένων ὡσ πρὸσ παρόντασ, ἀσπαζομένων, ἐγκαλούντων.
(플루타르코스, Amatorius, section 16 2:13)
καίτοι λέγεται Καμερίνων ἄνδρασ ὁμοῦ χιλίουσ διαπρεπῶσ ἀγωνισαμένουσ ἐν τῷ πολέμῳ δωρησάμενοσ πολιτείᾳ, δοκοῦντοσ εἶναι τούτου παρανόμου καί τινων ἐγκαλούντων, εἰπεῖν ὅτι τοῦ νόμου διὰ τὸν τῶν ὅπλων ψόφον οὐ κατακούσειεν.
(플루타르코스, Caius Marius, chapter 28 2:2)
οὐ γὰρ ἔστιν ἀναμάρτητον ἐν πάθει τὸ ἀνυπεύθυνον κατασχεῖν, μὴ πολλῇ τὴν ἐξουσίαν ἐμπεριλαβόντα πραότητι μηδὲ πολλὰσ ὑπομείναντα φωνὰσ γυναικὸσ καὶ φίλων ἐγκαλούντων ἀτονίαν καὶ ῥᾳθυμίαν.
(플루타르코스, De cohibenda ira, section 114)
οὐ γὰρ ἔστιν ἀναμάρτητον ἐν πάθει τὸ ἀνυπεύθυνον κατασχεῖν, μὴ πολλῇ τὴν ἐξουσίαν ἐμπεριλαβόντα πραότητι μηδὲ πολλὰσ ὑπομείναντα φωνὰσ γυναικὸσ καὶ φίλων ἐγκαλούντων ἀτονίαν καὶ ῥᾳθυμίαν.
(플루타르코스, De cohibenda ira, section 11 3:1)
Παυσανίασ, Φοίβῳ μνῆμ’ ἀνέθηκε τόδε, κοινούμενοσ ἁμωσγέπωσ τοῖσ Ἕλλησι τὴν δόξαν ὧν ἑαυτὸν ἀνηγόρευσεν ἡγεμόνα τῶν δ’ Ἑλλήνων οὐκ ἀνασχομένων ἀλλ’ ἐγκαλούντων, πέμψαντεσ εἰσ Δελφοὺσ Λακεδαιμόνιοι τοῦτο μὲν ἐξεκόλαψαν, τὰ δ’ ὀνόματα τῶν πόλεων, ὥσπερ ἦν δίκαιον, ἐνεχάραξαν.
(플루타르코스, De Herodoti malignitate, section 42 24:1)
καὶ τῶν Ἰθακησίων ὁμοίωσ ἐγκαλούντων ὅτι πρόβατα λαμβάνουσιν αὐτῶν οἱ στρατιῶται, ὁ δ’ ὑμέτεροσ ἔφη βασιλεὺσ ἐλθὼν πρὸσ ἡμᾶσ καὶ τὸν ποιμένα προσεξετύφλωσεν ἆρ’ οὖν οὐκ ἀτοπώτεροσ τούτων ὁ Ἀπόλλων, εἰ Φενεάτασ ἀπόλλυσι τοὺσ νῦν, ἐμφράξασ τὸ βάραθρον καὶ κατακλύσασ τὴν χώραν ἅπασαν αὐτῶν, ὅτι πρὸ χιλίων ἐτῶν, ὥσ φασιν, ὁ Ἡρακλῆσ ἀνασπάσασ τὸν τρίποδα τὸν μαντικὸν εἰσ Φενεὸν ἀπήνεγκε·
(플루타르코스, De sera numinis vindicta, section 12 1:15)
δὲ μέμψει μὴ περιπεσεῖν μηδὲ λυπηρόν τινι γενέσθαι τῶν χρωμένων ἀδύνατον παντάπασιν ὁρῶντεσ, ὀρθῶσ βουλευσόμεθα τὰσ τῶν ἀγνωμόνων ἀπεχθείασ ἐκδεχόμενοι μᾶλλον ἢ τὰσ τῶν δικαίωσ ἐγκαλούντων, ἐὰν ἐκείνοισ μὴ δικαίωσ ὑπουργῶμεν.
(플루타르코스, De vitioso pudore, section 18 3:2)
οὐ μὴν ἀλλὰ τῶν ἐγκαλούντων ἐλάχιστα φροντίζων ὁ Κάτων ἔτι μᾶλλον ἐπέτεινεν, ἀποκόπτων μὲν ὀχετοὺσ, οἷσ τὸ παραρρέον δημόσιον ὕδωρ ὑπολαμβάνοντεσ ἀπῆγον εἰσ οἰκίασ ἰδίασ καὶ κήπουσ, ἀνατρέπων δὲ καὶ καταβάλλων ὅσα προὔβαινεν εἰσ τὸ δημόσιον οἰκοδομήματα, συστέλλων δὲ τοῖσ μισθοῖσ τὰσ ἐργολαβίασ, τὰ δὲ τέλη ταῖσ πράσεσιν ἐπὶ τὰσ ἐσχάτασ ἐλαύνων τιμάσ, ἀφ’ ὧν αὐτῷ πολὺ συνήχθη μῖσοσ, οἱ δὲ περὶ τὸν Τίτον συστάντεσ ἐπ’ αὐτὸν ἔν τε τῇ βουλῇ τὰσ γεγενημένασ ἐκδόσεισ καὶ μισθώσεισ τῶν ἱερῶν καὶ δημοσίων ἔργων ἔλυσαν ὡσ γεγενημένασ ἀλυσιτελῶσ, καὶ τῶν δημάρχων τοὺσ θρασυτάτουσ παρώξυναν ἐν δήμῳ προσκαλέσασθαι τὸν Κάτωνα καὶ ζημιῶσαι δυσὶ ταλάντοισ.
(플루타르코스, Marcus Cato, chapter 19 1:1)
ἐν γοῦν ταῖσ πρὸσ Ἀννίβαν συνθήκαισ ἐγράψαντο, Κελτῶν μὲν ἐγκαλούντων Καρχηδονίοισ, τοὺσ ἐν Ἰβηρίᾳ Καρχηδονίων ἐπάρχουσ καὶ στρατηγοὺσ εἶναι δικαστάσ·
(플루타르코스, Mulierum virtutes, Κελταί 1:3)
ἐγκαλούντων δὲ τῶν φίλων ὅτι πονηρῷ τινι κρινομένῳ συνεῖπε, τοὺσ χρηστοὺσ ἔφη μὴ δεῖσθαι βοηθείασ.
(플루타르코스, chapter 10 5:1)
ἀγῶσιν οὔτε παρ’ ἀξίαν ἑτέροισ ἐγκαλούντων.
(플루타르코스, Quomodo adolescens poetas audire debeat, chapter, section 11 34:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION