Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

λυπηρὸν δέ μοι κἀκεῖνο, εἰ τοῖσ μὲν ἐκ γενετῆσ ὀνόμασιν οὕτω σφόδρα ἑλληνίζοντεσ ἐφαίνεσθε, ὥστ’ οὐδὲν ἦν εὑρεῖν ὡσ ἔποσ εἰπεῖν παρ’ ὑμῖν ὄνομα ὅ τι μὴ Δώριον, ἀπὸ τῶν ὑμετέρων ξένων ἀρξάμενα, ἐν δὲ τῇ πολιτείᾳ τὴν πάτριον ἁρμονίαν καὶ τὴν ἀληθῶσ Δωριστὶ μεθέντεσ κακῶν ξενικῶν καὶ πᾶσι μᾶλλον ἢ ὑμῖν προσηκόντων κληρονομήσετε.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδίοισ περὶ ὁμονοίας 15:7)
ὑμεῖσ δ’, οἱ καὶ μεμψάμενοι πολλὰ καὶ δίκαι’ ἂν ἐκείνοισ εἰκότωσ περὶ ὧν ἠγνωμονήκεσαν εἰσ ὑμᾶσ ἐν τοῖσ ἔμπροσθεν χρόνοισ, οὐ μόνον οὐ μνησικακοῦντεσ οὐδὲ προϊέμενοι τοὺσ ἀδικουμένουσ ἀλλὰ καὶ σῴζοντεσ ἐφαίνεσθε, ἐξ ὧν δόξαν, εὔνοιαν παρὰ πάντων ἐκτᾶσθε.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 134:1)
νῦν δὲ τοῦτο καὶ πάντων ἄν μοι δεινότατον συμβαίη, εἰ παρ’ αὐτὰ τἀδικήμαθ’ οὕτωσ ὀργίλωσ καὶ πικρῶσ καὶ χαλεπῶσ ἅπαντεσ ἔχοντεσ ἐφαίνεσθε, ὥστε Νεοπτολέμου καὶ Μνησαρχίδου καὶ Φιλιππίδου καί τινοσ τῶν σφόδρα τούτων πλουσίων δεομένων καὶ ἐμοῦ καὶ ὑμῶν, ἐβοᾶτε μὴ ἀφεῖναι, καὶ προσελθόντοσ μοι Βλεπαίου τοῦ τραπεζίτου, τηλικοῦτ’ ἀνεκράγετε, ὡσ, τοῦτ’ ἐκεῖνο, χρήματά μου ληψομένου, ὥστε μ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, φοβηθέντα τὸν ὑμέτερον θόρυβον θοἰμάτιον προέσθαι καὶ μικροῦ γυμνὸν ἐν τῷ χιτωνίσκῳ γενέσθαι, φεύγοντ’ ἐκεῖνον ἕλκοντά με, καὶ μετὰ ταῦτ’ ἀπαντῶντεσ ὅπωσ ἐπέξει τῷ μιαρῷ καὶ μὴ διαλύσει·
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Μειδίου περὶ τοῦ Κονδύλου 277:1)
πῶσ οὖν οὐκ αἰσχρὸν καὶ δεινὸν ἂν ἦτε πεποιηκότεσ, ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, εἰ τοὺσ μὲν παρ’ ὑμῖν τοιοῦτό τι πράξαντασ χαλκοῦσ ἱστάντεσ καὶ ταῖσ μεγίσταισ δωρειαῖσ τιμῶντεσ ἐφαίνεσθε, τοὺσ δ’ ἑτέρωθί που τὴν αὐτὴν τούτοισ διάνοιαν ὑπὲρ τῆσ αὑτῶν πατρίδοσ ἔχοντασ ἐκδότουσ εἶναι κατεψηφισμένοι;
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 200:3)
"εἰ μὲν μὴ ὑμεῖσ ἐάτε οἱ πρότεροι ἀδικήσαντεσ Πέρσασ καὶ ἄρξαντεσ πολέμου, τούτων δεόμενοι τῶν νῦν δέεσθε λέγειν τε ἂν ἐφαίνεσθε ἡμῖν ὀρθά, καὶ ἡμεῖσ ὑπακούσαντεσ τὠυτὸ ἂν ὑμῖν ἐπρήσσομεν.
(헤로도토스, The Histories, book 4, chapter 119 2:1)
καὶ ὅτε μὲν βασιλεὺσ προσέταττεν αὐτονόμουσ τὰσ πόλεισ εἶναι, μάλα γιγνώσκοντεσ ἐφαίνεσθε ὅτι εἰ μὴ ἐάσοιεν οἱ Θηβαῖοι ἑκάστην τῶν πόλεων ἄρχειν τε ἑαυτῆσ καὶ οἷσ ἂν βούληται νόμοισ χρῆσθαι, οὐ ποιήσουσι κατὰ τὰ βασιλέωσ γράμματα·
(크세노폰, Hellenica, Ἑλληνικῶν, chapter 3 12:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION