Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ὁ γὰρ μισαλέξανδροσ καὶ μισοφίλιπποσ ἡμῖν οὑτοσὶ ῥήτωρ δὶσ ἐπρέσβευσεν εἰσ Μακεδονίαν, ἐξὸν μηδὲ ἅπαξ, ὁ νυνὶ κελεύων τῶν Μακεδόνων καταπτύειν.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 732)
αἰεὶ γὰρ ὄψεισ ἔννυχοι πωλεύμεναι ἐσ παρθενῶνασ τοὺσ ἐμοὺσ παρηγόρουν λείοισι μύθοισ "ὦ μέγ’ εὔδαιμον κόρη, τί παρθενεύει δαρόν, ἐξόν σοι γάμου τυχεῖν μεγίστου;
(아이스킬로스, 결박된 프로메테우스, episode 2:1)
τάδε γὰρ οὐ ψευσαμένῳ μοι λαθεῖν οἱο͂́ν τ’ ἐστι τούσ γε πρεσβυτέρουσ ὑμῶν, ὅτι ὁ τοῦ ἐμοῦ πατρὸσ πάπποσ Λεωγόρασ στασιάσασ πρὸσ τοὺσ τυράννουσ ὑπὲρ τοῦ δήμου, ἐξὸν αὐτῷ διαλλαχθέντι τῆσ ἔχθρασ καὶ γενομένῳ κηδεστῇ ἄρξαι μετ’ ἐκείνων τῶν ἀνδρῶν τῆσ πόλεωσ, εἵλετο μᾶλλον ἐκπεσεῖν μετὰ τοῦ δήμου καὶ φεύγων κακοπαθεῖν μᾶλλον ἢ προδότησ αὐτῶν καταστῆναι.
(안도키데스, 연설, Περὶ τῆσ ἑαυτοῦ καθόδου 40:2)
ἐγὼ μὲν οὖν ἐκεῖνο δέδοικα μάλιστα, ὦ Ἀθηναῖοι, τὸ εἰθισμένον κακόν, ὅτι τοὺσ κρείττουσ φίλουσ ἀφιέντεσ ἀεὶ τοὺσ ἥττουσ αἱρούμεθα, καὶ πόλεμον ποιούμεθα δι’ ἑτέρουσ, ἐξὸν δι’ ἡμᾶσ αὐτοὺσ εἰρήνην ἄγειν·
(안도키데스, 연설, Περὶ τῆσ πρὸσ Λακεδιμονίουσ εἰρήνης 41:2)
τῶν μὲν γὰρ ἰδίων ἀδικημάτων μεγάλην τιμωρίαν ταύτην νομίζω, τῶν δὲ δημοσίων μικρὰν καὶ οὐδενὸσ ἀξίαν ἡγοῦμαι ζημίαν, ἐξὸν κολάζειν χρήμασι καὶ δεσμῷ καὶ θανάτῳ.
(안도키데스, 연설, Ἀνδοκίδου κατὰ Ἀλκιβιάδου 7:4)
κελεύοντοσ δὲ τοῦ νόμου τῶν χορευτῶν ἐξάγειν ὃν ἄν τισ βούληται ξένον ἀγωνιζόμενον, οὐκ ἐξὸν ἐπιχειρήσαντα κωλύειν, ἐναντίον ὑμῶν καὶ τῶν ἄλλων Ἑλλήνων τῶν θεωρούντων καὶ τῶν ἀρχόντων ἁπάντων παρόντων <τῶν> ἐν τῇ πόλει τύπτων ἐξήλασεν αὐτόν, καὶ τῶν θεατῶν συμφιλονικούντων ἐκείνῳ καὶ μισούντων τοῦτον, ὥστε τῶν χορῶν τὸν μὲν ἐπαινούντων, τοῦ δ’ ἀκροάσασθαι οὐκ ἐθελόντων, οὐδὲν πλέον ἔπραξεν·
(안도키데스, 연설, Ἀνδοκίδου κατὰ Ἀλκιβιάδου 31:2)
μέλλων οὖν ἐπὶ τοῦτον ἀπιέναι ἦλθε πρὸσ Εὔμολπον εἰσ Ἐλευσῖνα, βουλόμενοσ μυηθῆναι ἦν δὲ οὐκ ἐξὸν ξένοισ τότε μυεῖσθαι, ἐπειδήπερ θετὸσ Πυλίου παῖσ γενόμενοσ ἐμυεῖτο.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 2, chapter 5 12:3)
βαρὺ γὰρ τὸ τοιοῦτον ἂν εἰή ἐξὸν ἐπαινεῖν, ἢ ὅλωσ τούτων τινὸσ ὑπὲρ ὧν λέγει ἢ πρὸσ οὓσ λέγει, ὡσ ὁ Δημοσθένησ περιείργασμαι μὲν ἐγώ, περιείργασται δὲ ἡ πόλισ ἡ πεισθεῖσα ἐμοί, ἔστω δὲ πάντα τὰ ἁμαρτήματα καὶ ἀδικήματα ἐμά.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ βαρύτητοσ. 2:3)
καὶ πάλιν, οἱ μὲν δικάζοντεσ ὑμεῖσ ἥκετε μᾶλλον ἡμῶν τῶν κατηγόρων εἰδότεσ καὶ ὀφείλοντα τῷ δημοσίῳ τοῦτον, καὶ ἐγγεγραμμένον ἐν ἀκροπόλει, καὶ οὐκ ἐξὸν αὐτῷ λέγειν, ὥστε ἕκαστον ὑμῶν κατηγόρου τάξιν ἔχειν καὶ τὰ δίκαια εἰδέναι, μὴ μαθεῖν δεῖσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ ἀξιοπιστίασ. 5:2)
ἐκ δὲ τούτων ποιηταὶ Προμηθέασ τε ὑπ’ αὐτοῦ λυομένουσ συνέθεσαν, ὡσ καὶ ὅσα δήσειεν ὁ Ζεὺσ, ταῦτ’ ἐξὸν Ἡρακλεῖ λῦσαι, καὶ τὸν Ἄτλαντα ὡσ ἀπέπαυσε διαδεξάμενοσ καὶ ἀνασχὼν τὸν οὐρανὸν αὐτὸσ, καὶ τὸν Κέρβερον ὡσ ἀνήγαγεν ἐξ Αἵδου καὶ μετ’ αὐτοῦ Θησέα τὸν τῶν Ἐρεχθειδῶν, καὶ ὡσ Πλούτωνα καὶ Ἥραν τρώσειε, καὶ τοὺσ Γίγαντασ ὡσ χειρώσαιτο ἐπίκουροσ τοῖσ θεοῖσ γενόμενοσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἡρακλῆς 2:6)
ὅσ γε τῆσ μὲν μητρὸσ οὕτωσ εἴχετο ὥσπερ οἱ πρὸσ τῷ μαστῷ παῖδεσ, τὸν δὲ ἀδελφὸν ὡσ παῖδα ἠσπάζετο, τῶν δὲ μαθημάτων οὕτωσ εἴχετο ὥσπερ οὐκ ἐξὸν ἄλλωσ αὐτὸν ζῆν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, εἰσ Ἐτεωνέα ἐπικήδειος 2:9)
ὃ δὲ δὴ μάλιστα ἄξιον τῆσ ἐκείνων φύσεωσ ἀγασθῆναι καὶ κρεῖττον ἢ κατ’ ἄνθρωπον ἡγήσασθαι, ἐξὸν γὰρ αὑτοῖσ ἀκολουθοῦντασ ἔχειν Λακεδαιμονίουσ καὶ κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλατταν, ἢ περιιδεῖν ἐπὶ κεφαλὴν ὠσθέντασ, συμμάχων, περιοίκων, οἰκετῶν, ἁπάντων ἐπανεστηκότων, ἐπὶ τοῖσ ἴσοισ ἐδέξαντο, καὶ πορευομένησ ὥσπερ φλογὸσ τῆσ Θηβαίων δυνάμεωσ ἐπὶ τὴν πόλιν τῶν Λακεδαιμονίων καὶ τὰ λοιπὰ τῆσ Πελοποννήσου μόνοι καὶ Ἑλλήνων καὶ βαρβάρων προστάντεσ ἐκώλυσαν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 84:5)
καὶ τί μεθίσταμεν ἐνταῦθα τὸν πόλεμον, ἐξὸν κατέχειν ἐκείνουσ, ὅπωσ μήθ’ ἑκόντεσ μήτ’ ἄκοντεσ προί̈ωσι τῆσ αὑτῶν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ πέμπειν βοήθειαν τοῖσ ἐν Σικελίᾳ 11:14)
διὰ γὰρ ἐκείνουσ φεύγειν ἠναγκάσμεθα, ὡσ αὐτοὶ λέγουσι, ἐξὸν κατὰ χώρασ ἐξ ἀρχῆσ μένειν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸ ἐναντίον 11:7)
οὗτοι μὲν οὖν φοβοῦνται μὴ φεύγειν δοκῶμεν, ἐγὼ δὲ ἀπεύχομαι μὲν τοῦ λόγου τὴν ἀλήθειαν, τὸν ἐναντίον δὲ φοβοῦμαι φόβον μὴ πλεονάζοντεσ, εἶτ’ οὐ δυνηθῶμεν φεύγειν, ἀλλὰ πάθωμεν ταυτὸν τοῖσ περὶ τοὺσ κύβουσ φιλονεικοῦσιν, οἷσ ἐξὸν παριδεῖν ὅσον ἐζημιώθησαν, εἶτα ἀθώοισ εἶναι τοῦ πλείονοσ, ἡ μετὰ τῆσ ὀργῆσ ἔρισ τὴν εἰσ τοὔσχατον ἤνεγκε βλάβην.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸ ἐναντίον 13:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION