Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐπειδὴ δὲ πάντα τὰ πρότερον ὡμολογημένα καλῶσ ἔχειν νυνὶ καταλέλυται, καὶ γράφουσί τε τινὲσ ῥᾳδίωσ παρανόμουσ γνώμασ, καὶ ταύτασ ἕτεροι τινεσ ἐπιψηφίζουσιν, οὐκ ἐκ τοῦ δικαιοτάτου τρόπου λαχόντεσ προεδρεύειν, ἀλλ’ ἐκ παρασκευῆσ καθεζόμενοι, ἂν δέ τισ τῶν ἄλλων βουλευτῶν ὄντωσ λάχῃ προεδρεύειν, καὶ τὰσ ὑμετέρασ χειροτονίασ ὀρθῶσ ἀναγορεύῃ, τοῦτον οἱ τὴν πολιτείαν οὐκέτι κοινήν, ἀλλ’ ἰδίαν αὑτῶν ἡγούμενοι, ἀπειλοῦσιν εἰσαγγελεῖν, καταδουλούμενοι τοὺσ ἰδιώτασ καὶ δυναστείασ ἑαυτοῖσ περιποιούμενοι, καὶ τὰσ κρίσεισ τὰσ μὲν ἐκ τῶν νόμων καταλελύκασι, τὰσ δ’ ἐκ τῶν ψηφισμάτων μετ’ ὀργῆσ κρίνουσιν, σεσίγηται μὲν τὸ κάλλιστον καὶ σωφρονέστατον κήρυγμα τῶν ἐν τῇ πόλει·
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 3 1:1)
ταύτησ ὁ πατὴρ ἀρρένων παίδων ἐπιθυμῶν ἐξέθηκεν αὐτήν, ἄρκτοσ δὲ φοιτῶσα πολλάκισ θηλὴν ἐδίδου, μέχρισ οὗ εὑρόντεσ κυνηγοὶ παρ’ ἑαυτοῖσ ἀνέτρεφον.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 3, chapter 9 2:4)
" οὐ γὰρ τὰ χωρία καὶ τὰ οἰκήματα τὴν δύναμιν ἢ τὴν ἐλευθερίαν εἶναι τοῖσ ἀνδράσιν, ἀλλὰ τοὺσ ἄνδρασ, ὅπῃ ποτ’ ἂν ὦσιν, ἔχειν ταῦτα σὺν ἑαυτοῖσ·
(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 5 6:3)
ἱππέεσ δὲ αὐτοὺσ ἐξ Ἀντωνίου περιθέοντεσ, ὅσοι παρήσπιζον αὐτῷ, δι’ ὅλησ τῆσ νυκτὸσ ἀνελέγοντο καὶ τοὺσ μὲν ἀντὶ σφῶν αὐτῶν, τοὺσ δὲ σὺν ἑαυτοῖσ ἐπὶ τοὺσ ἵππουσ ἀνετίθεντο ἢ τῆσ οὐρᾶσ ἀντεχομένουσ παρεκάλουν παρατροχάζειν καὶ βοηθεῖν σφίσιν ἐσ τὴν σωτηρίαν.
(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 9 7:8)
Ὧδε μὲν τὴν Ῥωμαίων ἡγεμονίαν οἱ τρεῖσ ἐνείμαντο ἐφ’ ἑαυτοῖσ, τὰ πέραν ἄρα τοῦ Ιὀνίου μόνα ὑπερθέμενοι διὰ Βροῦτον καὶ Κάσσιον κρατοῦντασ ἔτι αὐτῶν, Κασσίῳ δὲ καὶ Βρούτῳ πολεμεῖν Ἀντώνιόν τε καὶ Καίσαρα·
(아피아노스, The Civil Wars, book 4, chapter 1 3:1)
ἐγὼ δὲ τοὺσ μὲν νεοστρατεύτουσ ὑπ’ ἀνάγκησ ἐστρατεῦσθαι Λευκίῳ νομίζω, τουτωνὶ δὲ τῶν συνεστρατευμένων τε πολλάκισ ὑμῖν καὶ νῦν ὑφ’ ὑμῶν σῳζομένων ἐπενόουν πυθέσθαι, τί παθόντεσ ἐξ ἡμῶν ἢ τίνοσ χάριτοσ οὐκ ἀξιωθέντεσ ἢ τί μεῖζον παρ’ ἑτέρου προσδοκῶντεσ ἐναντία ὅπλα ἤραντο καὶ ἐμοὶ καὶ ὑμῖν καὶ ἑαυτοῖσ;
(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 5 9:3)
ἐπεὶ δὲ ὁ χρόνοσ αὐτοῖσ ἔληγε τῆσ ἀρχῆσ, ἣ τοῖσ τρισὶν ἐψήφιστο ἀνδράσιν, ἑτέραν ἑαυτοῖσ ὡρ́ιζον πενταετίαν, οὐδὲν ἔτι τοῦ δήμου δεηθέντεσ.
(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 10 8:4)
Καὶ τάδε μὲν ἦν περὶ Ἀννίβαν, Ῥωμαῖοι δὲ τῷ τε μεγέθει τῆσ ἥττησ τῆσ Φλαμινίου καὶ Κεντηνίου περιαλγοῦντεσ ὡσ ἀνάξια σφῶν καὶ παράλογα καὶ ἀθρόα παθόντεσ, καὶ τὸν πόλεμον ὅλωσ οὐ φέροντεσ ἔνδον ὄντα παρ’ ἑαυτοῖσ, ἄλλα τε κατέλεγον ἐκ Ῥώμησ τέλη στρατιωτῶν τέσσαρα μετ’ ὀργῆσ ἐπὶ τὸν Ἀννίβαν, καὶ τοὺσ συμμάχουσ πανταχόθεν ἤγειρον ἐσ Ιἀπυγίαν.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 3 6:1)
οἱ δὲ Ἰλλυριοὶ φόβῳ τῶν οὐ πρὸ πολλοῦ γεγονότων ἐσ Καίσαρα, τὴν νίκην αὐτοῦ νομίζοντεσ ὄλεθρον γενήσεσθαι ἑαυτοῖσ, κτείνουσι πάντα τὸν ὑπὸ τῷ Γαβινίῳ στρατὸν ἐπιδραμόντεσ, χωρὶσ αὐτοῦ Γαβινίου καὶ ὀλίγων διαφυγόντων.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 3 1:8)
οὐ γὰρ εἶπεν, οἱ κατὰ κράτοσ ἑλόντεσ τὰσ πόλεισ καὶ τὰσ ἀρχὰσ ἰσχυροτάτασ ἑαυτοῖσ καταστησάμενοι.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., chapter 2 4:3)
γλυκύτητα δὲ καὶ ἐν τῷ Ἀγησιλάῳ θαυμαστὴν ἐποίησεν εἰπών, ὁπότε γε μὴν πορεύοιτο, συντεταγμένον μὲν οὕτωσ ἦγε τὸ στράτευμα, ὡσ ἂν ἐπικουρεῖν μάλιστα ἑαυτοῖσ δύναιντο, εἶτα παράδειγμα ἐπήνεγκεν, ὡσ ἂν ἀφελὴσ ἀνὴρ γλυκύτητα μετὰ σεμνότητοσ ἐμφαίνων, ἡσύχωσ δέ, ὥσπερ ἂν παρθένοσ ἡ σωφρονεστάτη προβαίνοι.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ γλυκύτητοσ. 5:1)
ἴδιον δὲ τῶν ἀφελῶν καὶ τὸ τὰ κατασκευαστικὰ παραλείποντασ τὰ ἧττον κατασκευαστικὰ λέγειν, οἱο͂ν τὰσ ἐλπίδασ ἔχειν δεῖ τῆσ σωτηρίασ ἐν τῷ μηδὲν ἑαυτοῖσ συνειδέναι μήτε ἀσέβημα περὶ θεοὺσ μήτε ἀδίκημα περὶ ἀνθρώπουσ.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., chapter 13 13:5)
ἀλλὰ δῆτα τοῦ κάλλουσ αὐτῆσ καὶ τῶν ἱμέρων καὶ τῶν ἐρώτων ὅσον ἐξῆπται τὸ πλῆθοσ, ὡσ πάντασ μὲν ἀναδήσασθαι τῷ ἡδεῖ, φλέγεσθαί τε ἅπαντασ ἐπ’ αὐτῇ ὁμοίωσ, ἔχειν δὲ ἐν ἑαυτῇ φιλότητασ, ἱμέρουσ, ὀαριστὺν, πάρφασιν, ὡσ κλέψαι τὸν νοῦν καὶ τῶν μέγα ἐφ’ ἑαυτοῖσ φρονούντων, καὶ εἰ δεῖ τι ἄλλο πρὸσ τούτοισ πάντα ὅσα λέγεται τῆσ θεοῦ φάρμακα, ὡσ εἶναι σαφῶσ τε Ἀφροδίτησ τὴν πόλιν, ἣν ἐμοὶ ἐπονομάζειν ἔπεισιν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἰσθμικὸσ εἰσ Ποσειδῶνα 7:7)
εἰ γὰρ οἱ ποιηταὶ τὰ δοκοῦνθ’ ἑαυτοῖσ ὥστ’ εἰπεῖν τὸν Ἀπόλλω καὶ τὰσ Μούσασ καλοῦσιν, ἦ που καλλίων ἡ κλῆσισ ἡμῖν, ὅταν αὐτοῦ τοῦ προβαλόντοσ δεώμεθα μουσηγέτην ἅμα τῷ πατρὶ γενέσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀσκληπιάδαι 1:14)
οἱ δὲ ἑώσ μὲν ἦσαν ἐν ἀνθρώποισ, στρατείαισ καὶ ὁμιλίαισ καὶ γενέσει παίδων πρεπόντων ἑαυτοῖσ, καὶ συλλήβδην ἁπάσῃ τῇ πολιτικῇ δυνάμει τὰσ πόλεισ ὠφέλουν, οὐ μόνον τὰσ τοῦ σώματοσ νόσουσ ἐξαιροῦντεσ, ἀλλὰ καὶ τὰ τῶν πόλεων νοσήματα ἰώμενοι, μᾶλλον δὲ οὐδ’ ἐγγίγνεσθαι τὴν ἀρχὴν ἐῶντεσ, ἀπ’ ἀμφοῖν σώζοντεσ τοὺσ ὑπηκόουσ, καὶ τῇ τέχνῃ τὴν ἀρχὴν ἀκόλουθον κατασκευασάμενοι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀσκληπιάδαι 5:5)

SEARCH

MENU NAVIGATION