Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐκ μέντοι τῶν κλάδων ἀνίησι κάλυκα προσεχῆ τῷ κλωνί, περίεισι δ’ αὐτὴν ἔλυτρον, ὅπερ ἀποκρίνεται κατ’ αὐτὸ πρὸσ τὸν καρπὸν μεταβαλεῖν ἠργμένησ·
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 3 218:2)
κατύπερθε δὲ πολλῷ Βαβυλῶνοσ ὤρυσσε ἔλυτρον λίμνῃ, ὀλίγον τι παρατείνουσα ἀπὸ τοῦ ποταμοῦ, βάθοσ μὲν ἐσ τὸ ὕδωρ αἰεὶ ὀρύσσουσα, εὖροσ δὲ τὸ περίμετρον αὐτοῦ ποιεῦσα εἴκοσί τε καὶ τετρακοσίων σταδίων·
(헤로도토스, The Histories, book 1, chapter 185 5:1)
ἐπείτε γὰρ ὤρυσσε τὸ ἔλυτρον τῇ λίμνῃ, μνημόσυνον τόδε ἄλλο ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ ἔργου ἐλίπετο·
(헤로도토스, The Histories, book 1, chapter 186 2:4)
Ἀδμήτῳ δέ τινι ποιητῇ φαύλῳ λέγοντι γεγραφέναι μονόστιχον ἐπίγραμμα, ὅπερ ἐν ταῖσ διαθήκαισ κεκέλευκεν ἐπιγραφῆναι αὑτοῦ τῇ στήλῃ ‐ ‐ οὐ χεῖρον δὲ καὶ αὐτὸ εἰπεῖν, Γαῖα λάβ’ Ἀδμήτου ἔλυτρον, βῆ δ’ εἰσ θεὸν αὐτόσ ‐ γελάσασ εἶπεν, Οὕτω καλόν ἐστιν, ὦ Ἄδμητε, τὸ ἐπίγραμμα, ὥστε ἐβουλόμην αὐτὸ ἤδη ἐπιγεγράφθαι.
(루키아노스, (no name) 44:1)
τὰ δὲ ἄλλα ὅσα περὶ τὸ ἱερὸν τοῦ Μαλεάτου καὶ ἔλυτρον κρήνησ, ἐσ ὃ τὸ ὕδωρ συλλέγεταί σφισι τὸ ἐκ τοῦ θεοῦ, Ἀντωνῖνοσ καὶ ταῦτα Ἐπιδαυρίοισ ἐποίησεν.
(파우사니아스, Description of Greece, Κορινθιακά, chapter 27 11:3)
ᾠκοδόμηται δὲ καὶ ἔλυτρον κρήνησ ἐν τῇ ἀγορᾷ, καὶ λουτρά ἐστιν αὐτοῖσ τὸ ὕδωρ τὸ ἐκ τοῦ θεοῦ, ἐπεί τοι πίνειν πηγαί σφισιν ὑπὸ τὴν πόλιν εἰσὶν οὐ πολλαί·
(파우사니아스, Description of Greece, Ἀχαικά, chapter 27 6:4)
διὰ μέσου δὲ ὤρυξεν Ἡρακλῆσ τοῦ Φενεατῶν πεδίου <ἔλυτρον>, ῥεῦμα εἶναι τῷ ποταμῷ τῷ Ὀλβίῳ, ὅν τινα Ἀροάνιον Ἀρκάδων καλοῦσιν ἕτεροι καὶ οὐκ Ὄλβιον·
(파우사니아스, Description of Greece, Ἀρκαδικά, chapter 14 5:1)
οὐ μὴν ταύτῃ γε ἔτι κάτεισιν ὁ ποταμόσ, ἀλλὰ ἐσ τὸ ῥεῦμα ἀπεχώρησεν αὖθισ τὸ ἀρχαῖον, καταλιπὼν ἔλυτρον τοῦ Ἡρακλέουσ τὸ ἔργον.
(파우사니아스, Description of Greece, Ἀρκαδικά, chapter 14 5:3)
ἔξω μόνον ἔλυτρον ὁρῶντι, ἓν ζῷον φαίνεσθαι, ἄνθρωπον.
(플라톤, Republic, book 9 471:1)
"ἡ δ’ ἀνθρώπου φύσισ εἰσ ἔθη καὶ δόγματα καὶ νόμουσ ἑαυτὴν ἐμβαλοῦσα, κρύπτει τὰ φαῦλα καὶ τὰ καλὰ μιμεῖται πολλάκισ, ὥστ’ ἢ παντάπασιν ἐξαλεῖψαι καὶ διαφυγεῖν ἐγγενῆ κηλῖδα τῆσ κακίασ, ἢ διαλαθεῖν πολὺν χρόνον, οἱο͂ν ἔλυτρόν τι ἑαυτῇ τὴν πανουργίαν περιβαλοῦσα, διαλαθεῖν δ’ ἡμᾶσ τοὺσ ὥσπερ ὑπὸ πληγῆσ ἢ δήγματοσ ἑκάστου τῶν ἀδικημάτων μόλισ αἰσθανομένουσ τῆσ κακίασ, μᾶλλον δ’ ὅλωσ τότε γίγνεσθαι νομίζοντασ ἀδίκουσ ὅτ’ ἀδικοῦσιν, ἀκολάστουσ ὅθ’ ὑβρίζουσιν καὶ ἀνάνδρουσ ὅτε φεύγουσιν ὥσπερ εἴ τισ οἰοίτο τοῖσ σκορπίοισ ἐμφύεσθαι τὸ κέντρον ὅτε τύπτουσι, καὶ ταῖσ ἐχίδναισ τὸν ἰὸν ὅτε δάκνουσιν·
(플루타르코스, De sera numinis vindicta, section 204)

SEARCH

MENU NAVIGATION