Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

δυσπόρου δ’ ὄντοσ τοῦ ποταμοῦ, καὶ διαβάσεων ὀλίγων τε καὶ δυσχερῶν, ἐσ ἀταξίαν διῃροῦντο ὑπ’ ἀνάγκησ.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 15 2:8)
καὶ ὁ βασιλεὺσ ἀποταφρεύοντι μὲν οὐκ ἐπετίθετο, εἴθ’ ὑπὸ δέουσ εἴθ’ ὑπ’ ἀνοίασ, ἣ νᾶσιν ἐγγίγνεται πλησιαζόντων τῶν κακῶν, κάμνων δ’ αὖθισ ἐξ ἀπορίασ τὰ ὑποζύγια ὅσα εἶχε κατέκοπτε, τοὺσ ἵππουσ μόνουσ περιποιούμενοσ, ἔστε μόλισ ἐσ πεντήκοντα διαρκέσασ ἡμέρασ νυκτὸσ ἀπεδίδρασκε σὺν σιωπῇ βαθείᾳ δι’ ὁδῶν δυσχερῶν.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 15 3:3)
μόνοσ δὲ ὁμοίωσ μὲν βασιλεῦσιν, ὁμοίωσ δὲ ἰδιώταισ τίμιοσ, ὁμοίωσ δὲ σοφοῖσ καὶ φαύλοισ, καὶ μεγάλοισ καὶ ἐλάττοσι, καὶ καλῶσ καὶ τοὐναντίον πράττουσι, τοῖσ μὲν τῆσ ὑπαρχούσησ εὐδαιμονίασ ὄνησιν διδοὺσ, τοῖσ δὲ ἀντὶ τῶν ἄλλων δυσχερῶν μόνοσ γιγνόμενοσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸν Σάραπιν 6:3)
ἴσον γὰρ ἁπάντων ἀπέχει τῶν δυσχερῶν καὶ μετέχουσα τῶν ἀγαθῶν τῆσ δυνάμεωσ ἑκάστησ, ἃ λυπηρὰ πρόσεστιν ἑκάστῃ πέφευγε.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 9:7)
ἆρ’ οὐχ ἅπασ μὲν θρῆνοσ τούτοισ ἐξαλήλιπται καὶ μνήμη πᾶσα τῶν τε ἰδίων ἑκάστῳ καὶ τῶν κοινῶν δυσχερῶν, ἀντεισῆκται δὲ εὐφροσύνη μετ’ εὐφημίασ καὶ τοῦ ζῆν ἐπιθυμία νῦν, εἴπερ ποτὲ, ἐπὶ ταῖσ μελλούσαισ ἐλπίσι, καὶ χάριτεσ πρέπουσαι τοῖσ θεοῖσ, τοῖσ βασιλεῦσι, τῷ δεξαμένῳ τὰ τῶν κορυφαίων πολιτεύματα χορῷ ἀσμένῳ καὶ μνησθέντι τῆσ Σμύρνησ ἃ προσῆκεν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παλινῳδία ἐπὶ Σμύρνῃ καὶ τῷ ταύτησ ἀνοικισμῷ 4:6)
καὶ ἐποίησα τὰ ᾄσματα ἐφ’ ἡσυχίασ οὑτωσὶ καὶ κατ’ ἐμαυτὸν ἐνθυμηθεὶσ, καὶ πάντων ἤδη λήθη ἦν τῶν δυσχερῶν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι α# 17:18)
πολλὰ δὲ εἴσ τε τὸν Αἴσηπον καὶ Νύμφασ καὶ τὴν Θερμαίαν Ἄρτεμιν, ἣ τὰσ πηγὰσ τὰσ θερμὰσ ἔχει, δοῦναι λύσιν ἁπάντων ἤδη τῶν δυσχερῶν, καὶ καταστῆσαι πάλιν εἰσ τὸ ἐξ ἀρχῆσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι δ# 2:1)
νυνὶ γὰρ ὥσπερ ὕλην ἐκκόψαντεσ ἐκεῖνοι καὶ προκαθήραντεσ εὔπορον τὴν ὁδὸν ἡμῖν καὶ ῥᾳδίαν πεποιήκασι καὶ τῶν πραγμάτων καὶ τῶν δυσχερῶν καθ’ αὑτοὺσ ἀπολαύσαντεσ τὴν ἐπὶ τῷ τέλει δόξαν ἡμῖν τετηρήκασιν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ β# ὑπὲρ Θηβαίων πρῶτος 17:11)
θαυμάζω δὲ Πύθωνοσ, εἰ τῶν μὲν δυσχερῶν ὑμᾶσ ἀξιοίη μνημονεύειν ἃ παρ’ ἀμφοτέρων ἀκουσίωσ γεγένηται, τῶν δ’ εἰσ οἰκειότητα καὶ πίστιν φερόντων ἐκ τοῦ παντὸσ χρόνου τοσούτων τὸ πλῆθοσ οὐχὶ νομίζει ποιήσεσθαι λόγον, καὶ ταῦτα πάντων ἀνθρώπων συνειδότων ὡσ ἐν καλῷ γεγόνασιν ἀλλήλαισ ἐπὶ τῶν χρειῶν αἱ πόλεισ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Συμμαχικὸσ α# 9:6)
νῦν δὲ τοσοῦτον ἀπέχω τοῦ δυσχερὲσ εἰσηγεῖσθαί τι, ὡσ ταὐτὰ δὴ ταῦτα καὶ συμβουλεύσων ἥκω, μήτε λέγειν μήτ’ ἀκούειν δυσχερὲσ μηδὲν, οὕτω πολλοῦ δέω πράττειν γέ τι ἢ συμβουλεύειν τῶν δυσχερῶν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Συμβουλευτικὸσ περὶ τοῦ μὴ δεῖν κωμῳδεῖν 2:5)
περιγενομένων γὰρ τῇ πόλει χρημάτων συχνῶν ἀπὸ τῶν ἔργων τῶν ἀργυρείων, καὶ ταῦτα μελλόντων εἰκῆ νέμεσθαι, μόνοσ τῶν πάντων ἐτόλμησεν ἀντειπεῖν, οὐ διακόνου πρᾶγμα πράττων, οὐδ’ ὑπηρετοῦντοσ ταῖσ ἐπιθυμίαισ, οὐδ’ ἀποπιμπλάντοσ τὰσ ἡδονὰσ, ἀλλὰ μᾶλλον, ὥσ γέ μοι φαίνεται, συμβούλου καὶ διδασκάλου, καὶ τὸ μὲν ἥδιστον ἑκόντοσ ὑπερβαίνοντοσ, τὸ δὲ βέλτιστον προορωμένου καὶ πράττοντοσ, κἂν δέῃ λυπῆσαι, καὶ τὸν ἰατρὸν, ἀλλ’ οὐ τὸν ὀψοποιὸν μιμουμένου, μᾶλλον δὲ καὶ τὸν γυμναστὴν, ὡσ ἂν σὺ φαίησ, εἴπερ πρὸ τοῦ κινδύνου καὶ τῶν δυσχερῶν ἔπραττε τὸ συμφέρον καὶ ὅπωσ μὴ ὑποδώσει τοῖσ Ἕλλησι τὰ πράγματα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 72:6)
τί οὖν θαυμαστὸν εἰ κἀκεῖνοι πολλὰ καὶ χρηστὰ συμβουλεύσαντεσ Ἀθηναίοισ καὶ πολλὰ τῶν δυσχερῶν κωλύσαντεσ μὴ διὰ τέλουσ αὐτοὺσ ἠδυνήθησαν κατασχεῖν μηδ’ ἀθάνατα ἰάσαντο, ἀλλ’ ἡττήθησαν τῆσ δήμου φύσεωσ, εἴτε καὶ τῆσ κοινῆσ ἀνθρώπων δεῖ λέγειν, καὶ μὴ ἠδυνήθησαν καθάπαξ ἐκ τῆσ πόλεωσ ἐξελεῖν ἀδικίαν, ὥσπερ γεωργοὶ τὰ λυμαινόμενα τῇ χώρᾳ καθ’ ἕκαστον ἐνιαυτὸν ἐκκόπτοντεσ, εἶτ’ οὐκ ἐφικνούμενοι διὰ παντὸσ τοῦ σπέρματοσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 112:6)
οὐκοῦν ὅτ’ ἐκεῖνοι φαίνονται μηδὲν τῶν μελλόντων αὐτοῖσ ἔσεσθαι δυσχερῶν ὑπολογισάμενοι πρὸσ τὸ δίκαιον, ἀλλ’ ἀφειδῶσ καὶ ἁπλῶσ δόντεσ αὑτοὺσ ὑπὲρ τοῦ κοινῇ βελτίστου τῷ Σωκράτουσ κέχρηνται λόγῳ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 149:17)
ὁμοίωσ δὲ οὐδὲ πάσασ ψευδεῖσ οὐδ’ ἀληθεῖσ τὰσ φάσεισ δυνατὸν εἶναι, δι’ ἄλλα τε πολλὰ τῶν συναχθέντων ἂν δυσχερῶν διὰ ταύτην τὴν θέσιν, καὶ διότι ψευδῶν μὲν οὐσῶν πασῶν οὐδ’ αὐτὸ τοῦτό τισ φάσκων ἀληθεύσει, ἀληθῶν δὲ ψευδεῖσ εἶναι πάσασ λέγων οὐ ψεύσεται.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 11 98:1)
ἄνευ μὲν γὰρ τοῦ καθόλου οὐκ ἔστιν ἐπιστήμην λαβεῖν, τὸ δὲ χωρίζειν αἴτιον τῶν συμβαινόντων δυσχερῶν περὶ τὰσ ἰδέασ ἐστίν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 13 226:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION