Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ὦ πολύκλαυτε φίλοισι θανών, τί τάδε δυνάτα δυνάτα περὶ τᾷ σᾷ δίδυμα διαγόεν ἁμάρτια;
(아이스킬로스, 페르시아인들, choral, epode2)
Καὶ ὁ Πομπήιοσ ἐν ὁδῷ περὶ τῆσ μεταγνώμησ τοῦ πεζοῦ πυθόμενοσ τήν τε ἐσθῆτα ἤλλαξεν ἐσ ἰδιώτην ἀπ’ αὐτοκράτοροσ καὶ προύπεμψεν ἐσ Μεσσήνην ἐσ τὰσ ναῦσ ἐντίθεσθαι τὰ δυνατά·
(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 12 14:1)
ἐπὶ δὲ τῇσι διαβρώσεσι τότε ὅλωσ ἐν ἐκείνῃ στῦψιν ἐμποιέειν ἐσ πάγον τοῦ διαρρέοντοσ αἵματοσ · καὶ τοῖσι δεχομένοισι ὅκωσ ἀπὸ πολλοῦ τοῦ τρώματοσ μύωσιν αἱ φλέβεσ· ἀλλὰ καὶ τὰ πινόμενα ἔστω κραταιὰ, δυνατὰ ποιῆσαι πάγον.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ια’. Θεραπεία Σατυριάσεωσ.80)
καὶ γάρ τοι πάντα μὲν τὰ ἀπορώτατα οἱ ποιηταὶ ταύτῃ προστιθέασιν, ἐπειδὰν πόριμα καὶ δυνατὰ ἀποφῆναι βούλωνται, Ὀδυσσέασ τε νηχομένουσ ἐν μέσοισ τοῖσ ἐρήμοισ πελάγεσι καὶ νέουσ ἐκ γερόντων καὶ καλοὺσ ἐξ οὐ καλῶν γιγνομένουσ, καὶ τοὺσ ἀπὸ τῶν ἐθνῶν μνηστῆρασ ἀπολλύντασ ἀπὸ φαύλου καὶ γελοίου τοῦ ἐπικουρικοῦ μειρακίου καὶ νομέοιν δυοῖν, καὶ ἕτερα τούτων ἀτοπώτερα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀθηνᾶ 6:20)
τὰ μὲν γὰρ δυνατὰ μέν ἐστι καὶ εἶναι καὶ μὴ εἶναι, ἀλλ’ οὐκ ἐφ’ ἡμῖν αὐτῶν ἡ γένεσισ ἐστίν, ἀλλὰ τὰ μὲν διὰ φύσιν τὰ δὲ δι’ ἄλλασ αἰτίασ γίνεται, περὶ ὧν οὐδεὶσ ἂν ἐγχειρήσειε βουλεύεσθαι μὴ ἀγνοῶν·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 173:4)
ἐναντία λέγεται τά τε μὴ δυνατὰ ἅμα τῷ αὐτῷ παρεῖναι τῶν διαφερόντων κατὰ γένοσ, καὶ τὰ πλεῖστον διαφέροντα τῶν ἐν τῷ αὐτῷ γένει, καὶ τὰ πλεῖστον διαφέροντα τῶν ἐν ταὐτῷ δεκτικῷ, καὶ τὰ πλεῖστον διαφέροντα τῶν ὑπὸ τὴν αὐτὴν δύναμιν, καὶ ὧν ἡ διαφορὰ μεγίστη ἢ ἁπλῶσ ἢ κατὰ γένοσ ἢ κατ’ εἶδοσ.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 120:2)
ταῦτα μὲν οὖν τὰ δυνατὰ οὐ κατὰ δύναμιν·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 152:3)
τὰ γὰρ ἄλλα λέγεται δυνατὰ τῷ τὰ μὲν ἔχειν αὐτῶν ἄλλο τι τοιαύτην δύναμιν τὰ δὲ μὴ ἔχειν τὰ δὲ ὡδὶ ἔχειν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 155:2)
πολλὰ γὰρ δυνατὰ μὲν ὑφ’ αὑτῶν κινεῖσθαι ἀλλ’ οὐχ ὡδί, οἱο͂ν ὀρχήσασθαι.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 123:1)
τούτων δ’ ὅσαι μὲν ὁμωνύμωσ λέγονται δυνάμεισ ἀφείσθωσαν ἔνιαι γὰρ ὁμοιότητί τινι λέγονται, καθάπερ ἐν γεωμετρίᾳ καὶ δυνατὰ καὶ ἀδύνατα λέγομεν τῷ εἶναί πωσ ἢ μὴ εἶναι, ὅσαι δὲ πρὸσ τὸ αὐτὸ εἶδοσ, πᾶσαι ἀρχαί τινέσ εἰσι, καὶ πρὸσ πρώτην μίαν λέγονται, ἥ ἐστιν ἀρχὴ μεταβολῆσ ἐν ἄλλῳ ἢ ᾗ ἄλλο.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 9 8:1)
διὸ τὰ κατὰ λόγον δυνατὰ τοῖσ ἄνευ λόγου δυνατοῖσ ποιεῖ τἀναντία·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 9 22:3)
οἱ μὲν οὖν τιθέμενοι τὰσ ἰδέασ εἶναι, καὶ ἀριθμοὺσ αὐτὰσ εἶναι, <τῷ> κατὰ τὴν ἔκθεσιν ἑκάστου παρὰ τὰ πολλὰ λαμβάνειν τὸ ἕν τι ἕκαστον πειρῶνταί γε λέγειν πωσ διὰ τί ἔστιν, οὐ μὴν ἀλλὰ ἐπεὶ οὔτε ἀναγκαῖα οὔτε δυνατὰ ταῦτα, οὐδὲ τὸν ἀριθμὸν διά γε ταῦτα εἶναι λεκτέον·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 14 64:1)
δυνατὰ δὲ ἃ δι’ ἡμῶν γένοιτ’ ἄν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 50:2)
καὶ γὰρ τὰ δυνατὰ δεῖ μεταχειρίζεσθαι μᾶλλον καὶ τὰ πρέποντα ἑκάστουσ.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 8 125:2)
ἐπεὶ δὲ οὔτε πραχθῆναι οἱο͂́ν τε οὔτε πεπρᾶχθαι τὰ ἀδύνατα ἀλλὰ τὰ δυνατά, οὐδὲ τὰ μὴ γενόμενα ἢ μὴ ἐσόμενα οὐχ οἱο͂́ν τε τὰ μὲν πεπρᾶχθαι, τὰ δὲ πραχθήσεσθαι, ἀναγκαῖον καὶ τῷ συμβουλεύοντι καὶ τῷ δικαζομένῳ καὶ τῷ ἐπιδεικτικῷ ἔχειν προτάσεισ περὶ δυνατοῦ καὶ ἀδυνάτου, καὶ εἰ γέγονεν ἢ μή, καὶ εἰ ἔσται ἢ μή.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 3 8:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION