Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

μὴ οὖν καὶ αἵδε στομάχου αἱ δυνάμιεσ, ἀλλὰ καρδίησ, ἔνθα καὶ ἡ ψυχὴ καὶ ἡ φύσισ αὐτέησ, εἰσ ἣν καὶ τὸ πάθοσ ᾖ τῶν τῇδε δυνάμεων.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΟΞΕΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιβ’. Περὶ Σατυριάσεωσ.106)
εἰ δ’ ἀναγκαῖον τὸ πάσῃ δυναστείᾳ καὶ πάσῃ περιουσίᾳ τὰ τοιαῦτα προσεῖναι, καὶ οὗτόσ ἐστιν ἀρχῆσ θεσμὸσ, μὴ ἀπὸ τοῦ ἴσου πρὸσ τοὺσ ὑπηκόουσ κρίνεσθαι, τότε νικῶν ἀπίτω τισ, ὅταν δείξῃ τῶν ἄλλων εἴτε Ἑλληνικῶν δυνάμεων εἴτε καὶ βαρβαρικῶν βασιλειῶν ἡντινοῦν ἐλάττονι τῷ τῆσ πλεονεξίασ γιγνομένῳ χρησαμένην ἢ τὸν τῶν Ἀθηναίων ἔστι δῆμον εὑρεῖν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 86:5)
τριῶν δ’ οὐσῶν τούτων δυνάμεων, ὅπερ λέγων ἐξέβην, ἁπάσασ τὰσ χώρασ ἡ ῥητορικὴ μόνη καταλαμβάνει.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 52:15)
εἰ δὲ δὴ καὶ κοινωνήσειέ τινι τῶν ἄλλων τεχνῶν καὶ δυνάμεων, Ἡράκλεισ, ὡσ οὐδ’ εἰπεῖν ἔστιν ὡσ ἐκφαίνει τὸ παρ’ αὐτῆσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 103:4)
ἀλλ’ ὅμωσ ἐκ τοσούτων καὶ τοιούτων ἐλαττωμάτων κατάλογόν τινα ποιεῖται συμμάχων καὶ πόρων καὶ δυνάμεων, ὧν συνήγαγεν αὐτοῖσ ἐκ τοῦ δικαιοτάτου, ἰδίᾳ που τοῦ λόγου λέγων ταῦτα καὶ πρὶν τῶν ἀνδρῶν τούτων μνησθῆναι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 152:2)
μετὰ ταῦτα ἡ διαίρεσισ ἐν τοῖσ ἀπηλλαγμένοισ τῶν παθημάτων καὶ τῶν δυνάμεων καὶ τῶν ἕξεων.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 46:1)
δυνάμεων ἐνίασ ὑπὲρ ἡμᾶσ εἶναι καὶ τὰσ τοῦ ἀνθρωπίνου σώματοσ ἕξεισ·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 37:1)
ἐπεὶ οὖν οὐ κατ’ αὐτούσ ἐσμεν ἕκαστον τούτων, ἀλλὰ κατὰ μετάληψιν τῶν δυνάμεων ἐν τῷ αἰσθάνεσθαι ἢ γνωρίζειν αἰσθανόμενοσ μὲν γὰρ αἰσθητὸσ γίνεται ταύτῃ καὶ κατὰ τοῦτο, καθὰ πρότερον αἰσθάνεται, καὶ ᾗ καὶ οὗ, γνωστὸσ δὲ γινώσκων·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 236:3)
τὰ δὲ ποιητικὰ καὶ παθητικὰ κατὰ δύναμιν ποιητικὴν καὶ παθητικὴν καὶ ἐνεργείασ τὰσ τῶν δυνάμεων, οἱο͂ν τὸ θερμαντικὸν πρὸσ τὸ θερμαντὸν ὅτι δύναται, καὶ πάλιν τὸ θερμαῖνον πρὸσ τὸ θερμαινόμενον καὶ τὸ τέμνον πρὸσ τὸ τεμνόμενον ὡσ ἐνεργοῦντα.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 179:2)
πάλιν δ’ αὗται δυνάμεισ λέγονται ἢ τοῦ μόνον ποιῆσαι ἢ τοῦ παθεῖν ἢ τοῦ καλῶσ, ὥστε καὶ ἐν τοῖσ τούτων λόγοισ ἐνυπάρχουσί πωσ οἱ τῶν προτέρων δυνάμεων λόγοι.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 9 10:1)
ἐπεὶ δ’ αἱ μὲν ἐν τοῖσ ἀψύχοισ ἐνυπάρχουσιν ἀρχαὶ τοιαῦται, αἱ δ’ ἐν τοῖσ ἐμψύχοισ καὶ ἐν ψυχῇ καὶ τῆσ ψυχῆσ ἐν τῷ λόγον ἔχοντι, δῆλον ὅτι καὶ τῶν δυνάμεων αἱ μὲν ἔσονται ἄλογοι αἱ δὲ μετὰ λόγου·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 9 16:1)
εἰ δ’ οὕτω, πειρατέον τύπῳ γε περιλαβεῖν αὐτὸ τί ποτ’ ἐστὶ καὶ τίνοσ τῶν ἐπιστημῶν ἢ δυνάμεων.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 6:2)
ὁρῶμεν δὲ καὶ τὰσ ἐντιμοτάτασ τῶν δυνάμεων ὑπὸ ταύτην οὔσασ, οἱο͂ν στρατηγικὴν οἰκονομικὴν ῥητορικήν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 9:1)
δῆλον γὰρ ὅτι τῶν γε δυνάμεων οὐκ ἔστιν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 127:2)
ἢ οὐχ ὅμοιον φαίνεται ἐπὶ τῆσ πολιτικῆσ καὶ τῶν λοιπῶν ἐπιστημῶν τε καὶ δυνάμεων;
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 152:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION