헬라어 문장 내 검색 Language

ὡσ δ’ ὅταν ἀπροφάτωσ ἱστόν νεόσ, εὖτε μάλιστα χειμερίη ὀλοοῖο δύσισ πέλει Ὠρίωνοσ, ὑψόθεν ἐμπλήξασα θοὴ ἀνέμοιο κατάιξ αὐτοῖσι σφήνεσσιν ὑπὲκ προτόνων ἐρύσηται·
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 1 20:28)
καὶ δὴ μετὰ τοῦτο ἡλίου τε ἦν δύσισ, ἢ καὶ ἔτι πορρωτέρω, καὶ ἐπιγίγνεται σπασμὸσ ἐπὶ τῷ πυρετῷ οὔτε τισ ῥητὸσ οὔθ’ οἱο͂ν ἄν τισ καὶ διανοηθείη, ἀλλ’ εἵλκετο πάσασ ἕλξεισ τὸ σῶμα, καὶ τὰ μὲν γόνατα ἄνω πρὸσ τὴν κεφαλὴν ἐφέρετο, καὶ προσερρήγνυτο, τὰσ δὲ χεῖρασ οὐχ οἱο͂́ν τ’ ἦν κατέχειν, ἀλλ’ εἰσ τὸν τράχηλον καὶ τὸ πρόσωπον ἐνέπιπτον·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι γ# 5:7)
καὶ τὸ μὲν μῆκοσ αὐτῆσ ἐπὶ πήχεισ ἐγήγερτο τριάκοντα τὸ δὲ εὖροσ ἐπὶ δέκα διειστήκει, καὶ ὁ μὲν ἕτεροσ τῶν τοίχων νότιοσ ἦν, ὁ δὲ ἕτεροσ κατὰ βορέαν ἐτέτραπτο, κατόπιν δ’ αὐτῆσ ἡ δύσισ κατελείπετο.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 3 147:2)
τὰ δὲ ἐν τοῖσ ἀετοῖσ, ἔστιν Ἄρτεμισ καὶ Λητὼ καὶ Ἀπόλλων καὶ Μοῦσαι δύσισ τε Ἡλίου καὶ Διόνυσόσ τε καὶ αἱ γυναῖκεσ αἱ Θυιάδεσ.
(파우사니아스, Description of Greece, Φωκικά, Λοκρῶν Ὀζόλων, chapter 19 8:1)
πᾶν γὰρ τὸ τμῆμα τὸ ἀπὸ τοῦ μεσημβρινοῦ ἐπὶ δύσιν δύσισ καλεῖται, καθάπερ καὶ τὸ τοῦ ὁρίζοντοσ ἡμικύκλιον·
(스트라본, 지리학, book 2, chapter 3 16:7)
τὸ μὲν οὖν μῆκοσ ἀμετάπτωτον καὶ καθ’ αὑτὸ λέγεται, ἀνατολὴ δ’ ἰσημερινὴ καὶ δύσισ, ὡσ δ’ αὕτωσ θερινή τε καὶ χειμερινή, οὐ καθ’ αὑτὴν ἀλλὰ πρὸσ ἡμᾶσ·
(스트라본, 지리학, book 2, chapter 4 14:5)
καλεῖται δὲ βόρειον μὲν ἡμισφαίριον τὸ τὴν εὔκρατον ἐκείνην περιέχον, ἐν ᾗ ἀπὸ τῆσ ἀνατολῆσ βλέποντι ἐπὶ τὴν δύσιν ἐν δεξιᾷ μέν ἐστιν ὁ πόλοσ, ἐν ἀριστερᾷ δ’ ὁ ἰσημερινόσ, ἢ ἐν ᾧ πρὸσ μεσημβρίαν βλέπουσιν ἐν δεξιᾷ μέν ἐστι δύσισ ἐν ἀριστερᾷ δ’ ἀνατολή, νότιον δὲ τὸ ἐναντίωσ ἔχον·
(스트라본, 지리학, book 2, chapter 5 6:11)
οὐ χεῖμα Νικόφημον, οὐκ ἄστρων δύσισ ἁλὸσ Λιβύσσησ κύμασιν κατέκλυσεν ἀλλ’ ἐν γαλήνῃ, φεῦ τάλασ, ἀνηνέμῳ πλόῳ πεδηθείσ, ἐφρύγη δίψευσ ὕπο.
(작자 미상, Greek Anthology, Volume II, book 7, chapter 2931)
Ῥιγηλὴ ναύταισ ἐρίφων δύσισ, ἀλλὰ Πύρωνι πουλὺ γαληναίη χείματοσ ἐχθροτέρη·
(작자 미상, Greek Anthology, Volume II, book 7, chapter 6401)
οὔ μοι Πληιάδων φοβερὴ δύσισ, οὐδὲ θαλάσσησ ὠρῦον στυφελῷ κῦμα περὶ σκοπέλῳ, οὐδ’ ὅταν ἀστράπτῃ μέγασ οὐρανόσ, ὡσ κακὸν ἄνδρα ταρβέω, καὶ μύθων μνήμονασ ὑδροπότασ.
(작자 미상, Greek Anthology, Volume IV, book 11, chapter 311)

SEARCH

MENU NAVIGATION