Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἔγραφέ γε μὴν τῷ Καίσαρι μὴ λύειν τὰ συγκείμενα καὶ ἠπείλει Μηνόδωρον ἀπάξειν ὡσ ἑαυτοῦ δραπέτην·
(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 9 3:4)
σὲ μὲν καλοῦσι ψωμοκόλαφον δραπέτην.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 80 1:7)
ἐπενέγκασ γὰρ αὐτῷ αἰτίαν ψευδῆ ὡσ Ἀφίδναζέ ποτε ἀφικόμενοσ ἐπὶ δραπέτην αὑτοῦ ζητῶν πατάξειε γυναῖκα καὶ ἐκ τῆσ πληγῆσ τελευτήσειεν ἡ ἄνθρωποσ, παρασκευασάμενοσ ἀνθρώπουσ δούλουσ καὶ κατασκευάσασ ὡσ Κυρηναῖοι εἰήσαν, προεῖπεν αὐτῷ ἐπὶ Παλλαδίῳ φόνου.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Κατὰ Νεαίρας 12:2)
Ἰδών ποτε δραπέτην ἐπὶ φρέατι καθήμενον ἔφη, "μειράκιον, βλέπε μὴ ἐμπέσῃσ.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ΒΙΩΝ ΚΑΙ ΓΝΩΜΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΙ ΕΥΔΟΚΙΜΗΣΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΙΣ ΔΕΚΑ ΤΟ ΕΚΤΟΝ, Kef. b'. DIOGENHS 33:1)
καὶ Ἀθηναῖοι μὲν οἱ περὶ τῆσ τῶν Ἑλλήνων ἐλευθερίασ παραδόντεσ ποτὲ καὶ πυρὶ τὴν πόλιν, οἱ τὸν ὑπερήφανον Ξέρξην διὰ γῆσ πλεύσαντα καὶ διὰ θαλάσσησ ὁδεύσαντα καὶ μὴ χωρούμενον μὲν τοῖσ πελάγεσιν, πλατυτέραν δὲ τῆσ Εὐρώπησ τὴν στρατιὰν ἄγοντα, οἱᾶ δραπέτην ἐπὶ μιᾶσ νηὸσ διώξαντεσ, περὶ δὲ τῇ μικρᾷ Σαλαμῖνι τὴν τοσαύτην Ἀσίαν κλάσαντεσ νῦν δουλεύουσιν Ῥωμαίοισ, καὶ τὴν ἡγεμονίδα τῆσ Ἑλλάδοσ πόλιν διοικεῖ τὰ ἀπὸ τῆσ Ἰταλίασ προστάγματα.
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ λόγοσ β. 466:1)
δεῖ δὲ τὸν δίκαιον δημαγωγὸν [σω]τῆρα τῆσ [ἑαυτοῦ πατρίδοσ εἶναι, μὴ δραπέτην.
(히페레이데스, Speeches, Κατὰ Δημοσθένουσ ὑπὲρ τῶν Ἁρπαλείων 4:2)
τὰ πάντα πλὴν δραπέτην μεταδιώκειν.
(루키아노스, Vitarum auctio, (no name) 26:20)
τῶν ἐκείνου ποιημάτων λελυμένον μὲν ἐκτῆσθαι οὐ πολλῆσ τινοσ ἄξιόν ἐστι τιμῆσ, ὥσπερ δραπέτην ἄνθρωπον ‐ οὐ γὰρ παραμένει ‐ δεδεμένον δὲ πολλοῦ ἄξιον·
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Μένων 169:2)
ἐφ’ οἷσ εἰκότωσ ἦν καταγέλαστοσ, εἰ δραπέτην Σύλλα καὶ λείψανον τῆσ Κάρβωνοσ φυγῆσ ἀποκαλῶν τὸν Σερτώριον οὕτω κεχαύνωται καὶ περιχαρὴσ γέγονεν, ὑποχωρήσαντοσ αὐτοῦ περιγενόμενοσ.
(플루타르코스, Sertorius, chapter 22 3:1)
εἰ δὲ δεῖ καὶ τῶν ἀπ’ οὐδενὸσ μὲν χρηστοῦ γνωρίμων δὲ ἄλλωσ ἐπιμνησθῆναι, λέγεται τὸν ἄρξαντα τοῦ δουλικοῦ πολέμου περὶ Σικελίαν δραπέτην, Εὔνουν ὄνομα, μετὰ τὴν ἅλωσιν εἰσ Ῥώμην ἀγόμενον ὑπὸ φθειριάσεωσ ἀποθανεῖν.
(플루타르코스, Sulla, chapter 36 4:1)
χὤτ’ αὖθισ αὐτὸσ Ἕκτοροσ μόνοσ μόνου λαχών τε κἀκέλευστοσ ἦλθ’ ἐναντίοσ, οὐ δραπέτην τὸν κλῆρον ἐσ μέσον καθείσ, ὑγρᾶσ ἀρούρασ βῶλον, ἀλλ’ ὃσ εὐλόφου κυνῆσ ἔμελλε πρῶτοσ ἅλμα κουφιεῖν;
(소포클레스, Ajax, episode 1:10)
ἂν μὴ γελῶμεν τὸν βίον τὸν δραπέτην, τύχην τε πόρνην ῥεύμασιν κινουμένην, ὀδύνην ἑαυτοῖσ προξενοῦμεν πάντοτε, ἀναξίουσ ὁρῶντεσ εὐτυχεστέρουσ.
(작자 미상, Greek Anthology, Volume IV, book 10, chapter 871)

SEARCH

MENU NAVIGATION