Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ ὅστισ αὐτοὺσ μετέπεισε τῆσ γνώμησ, οὐκ εὐνοίᾳ τῆσ ἐμῆσ σωτηρίασ ἔπεισεν, ἀλλ’ εὐπρεπείᾳ τῆσ τυραννοκτονίασ, ὡσ μὴ δοκῶσι πολλοὺσ ὥσπερ ἐχθρούσ, ἀλλ’ ἕνα ἀνελεῖν ὡσ τύραννον.
(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 5 3:5)
τοῦτο τὸ ψήφισμα τῶν ὑφ’ ἡλίῳ μαρτύριον κάλλιστον καὶ λαμπρότατον καὶ τελεώτατον εἰσ ἀρετῆσ λόγον, πάντων ἀπόδειξιν τῶν ἀρίστων ἑξῆσ ἔχον, τοῦ θαρρεῖν τοῖσ θεοῖσ, τοῦ φρονεῖν ἐφ’ ἑαυτοῖσ, τοῦ παθεῖν ὁτιοῦν ἐθέλειν, πρίν τινοσ αἰσχροῦ πεῖραν λαβεῖν, ἔτι πρὸσ τούτοισ τοῦ φυλάττειν τὰ δόξαντα ἐξ ἀρχῆσ, τοῦ μὴ μνησικακεῖν τοῖσ ὁμοίοισ, μηδ’ ἂν ἀνομοίων ἔργα δοκῶσι προῃρῆσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 77:3)
ἀλλ’ ἐπεὶ τὸ γερῶν ἠξιῶσθαι καλοὺσ κἀγαθοὺσ δείκνυσι μᾶλλον, καὶ γνωριμωτέρουσ καθίστησι πᾶσι, καθάπερ τοὺσ Ὀλυμπιονίκασ οἱ πομπικοὶ στέφανοι, διὰ τοῦτο δεῖ δή που, μᾶλλον δὲ πᾶσα ἀνάγκη καὶ γερῶν αὐτοὺσ ἠξιῶσθαι, ὡσ ἂν μᾶλλον καλοὶ κἀγαθοὶ καὶ νῦν καὶ εἰσαῦθισ πᾶσι καὶ δοκῶσι καὶ ὦσιν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 30:4)
τετραπλεύρῳ δέ, ἐπειδὰν πάντοθεν οἱ πολέμιοι ἐπιστήσεσθαι πιθανοὶ δοκῶσι.
(아리아노스, chapter 28 7:3)
παρὰ πάντα ταῦτα τοὺσ ἐπὶ τοῖσ πράγμασι δωροδοκοῦντασ κολάζειν καὶ μισεῖν πανταχοῦ, ἵν’ οἱ μέτριοι καὶ δικαίουσ αὑτοὺσ παρέχοντεσ εὖ βεβουλεῦσθαι δοκῶσι καὶ τοῖσ ἄλλοισ καὶ ἑαυτοῖσ.
(데모스테네스, Speeches, Περὶ τῶν ἐν Χερρονήσῳ 90:5)
ἀλλ’ ἵνα πᾶσι δοκῶσι συμπράττειν ὅπωσ ἕκαστοι κομίσωνται ταῦθ’ ἅ φασιν αὑτῶν εἶναι, ἐπειδὰν δ’ ἰώσ’ ἐπὶ Μεσσήνην αὐτοί, συστρατεύωνται πάντεσ αὐτοῖσ οὗτοι καὶ βοηθῶσι προθύμωσ, ἢ δοκῶσ’ ἀδικεῖν, περὶ ὧν ἔφασαν ἕκαστοι σφῶν αὐτῶν εἶναι συμψήφουσ λαβόντεσ ἐκείνουσ, μὴ τὴν ὁμοίαν αὐτοῖσ χάριν ἀποδιδόντεσ.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Ὑπὲρ Μεγαλοπολιτῶν 23:2)
εἰ μὲν οὖν εἰργάσθαι τι τούτων ἐφ’ οἷσ ἀπόλωλεν ἡγούμενοσ τὸν Ἀρίσταρχον καὶ πεπιστευκὼσ τοῖσ τῶν αἰτιασαμένων λόγοισ ταῦτ’ ἔλεγεν, χρῆν μὲν οὐδ’ οὕτω μετρία γὰρ δίκη παρὰ τῶν φίλων ἐστίν, ἄν τι δοκῶσι πεποιηκέναι δεινόν, μηκέτι τῆσ λοιπῆσ φιλίασ κοινωνεῖν, τὸ δὲ τιμωρεῖσθαι καὶ ἐπεξιέναι τοῖσ πεπονθόσι καὶ τοῖσ ἐχθροῖσ παραλείπεται·
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Μειδίου περὶ τοῦ Κονδύλου 155:3)
καὶ προνοεῖ γε οὐ μόνον ὅπωσ μετέχωσι τῆσ λεγομένησ εὐδαιμονίασ, πολὺ δὲ μᾶλλον ὅπωσ ἄξιοι δοκῶσι κοινωνεῖντῆσ ἀρχῆσ, καὶ τοῦτο ἐσπούδακεν ἐξ ἅπαντοσ ὅπωσ μὴ διὰ τὴν συγγένειαν αὐτούσ, ἀλλὰ διὰ τὴν ἀρετὴν φαίνηται προτιμῶν.
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ γ. 145:1)
οὐ γὰρ ἀπέχρη τούτοισ περὶ τἄλλα ἐπιδείκνυσθαι τὴν αὑτῶν δεινότητα καὶ σοφίαν, ἀλλὰ καὶ θεῶν εἰκόνασ καὶ διαθέσεισ παντοδαπὰσ ἐπιδεικνύντεσ, ἰδίᾳ τε καὶ δημοσίᾳ χορηγοὺσ τὰσ πόλεισ λαμβάνοντεσ, πολλῆσ ἐνέπλησαν ὑπονοίασ καὶ ποικίλησ περὶ τοῦ δαιμονίου, οὐ παντελῶσ διαφερόμενοι τοῖσ ποιηταῖσ καὶ νομοθέταισ, τὸ μὲν ὅπωσ μὴ δοκῶσι παράνομοι καὶ ταῖσ ἐπικειμέναισ ἐνέχωνται ζημίαισ, τὸ δὲ ὁρῶντεσ προκατειλημμένουσ αὐτοὺσ ὑπὸ τῶν ποιητῶν καὶ πρεσβυτέραν οὖσαν τὴν ἐκείνων εἰδωλοποιίαν.
(디오, 크리소토모스, 연설, Ὀλυμπικὸσ ἢ περὶ τῆσ πρώτησ τοῦ θεοῦ ἐννοίας 58:2)
ἐκτροπὰσ τῶν λόγων, ἄν καὶ σφόδρα μακροὶ δοκῶσι, μὴ μέντοι περί γε φαύλων μηδὲ ἀναξίων μηδὲ οὐ προσηκόντων, μὴ δυσσκόλωσ φέρειν, ὡσ οὐκ αὐτὴν λιπόντοσ τὴν τῶν ὅλων ὑπόθεσιν τοῦ λέγοντοσ, ἑώσ ἂν περὶ τῶν ἀναγκαίων καὶ προσηκόντων φιλοσοφίᾳ διεξίῃ.
(디오, 크리소토모스, 연설, ΕΥΒΟΙΚΟΣ ἢ ΚΥΝΗΓΟΣ. 155:1)
μὴ πάσχωμεν ὅμοιόν τι τοῖσ ἄφροσι τῶν παίδων, οἵτινεσ αἰδούμενοι μὴ δοκῶσι μάτην ὀργίζεσθαι τοῖσ πατράσιν ἢ ταῖσ μητράσιν οὐ βούλονται καταλλάττεσθαι ῥᾳδίωσ.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΡΟΣ ΝΙΚΟΜΗΔΕΙΣ ΠΕΡΙ ΟΜΟΝΟΙΑΣ ΤΗΣ 40:3)
ἐὰν δὲ διδάσκῃσ αὐτούσ, ὅτι πᾶσα μὲν εἰρήνη παντόσ ἐστι πολέμου κρείττων, σύμβασισ δὲ φίλων κατὰ τὸν ἑκούσιον γινομένη τρόπον τῶν ὑπ’ ἀνάγκησ συγχωρηθέντων βεβαιοτέρα, καὶ ὅτι σωφρόνων ἐστὶν ἀνθρώπων, ὅταν μὲν εὖ πράττειν δοκῶσι, ταμιεύεσθαι τὰσ τύχασ, ὅταν δ’ εἰσ ταπεινὰσ καὶ φαύλασ ἔλθωσι, μηθὲν ὑπομένειν ἀγεννέσ·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 8, chapter 48 6:1)
οὕτωσ ἄρα τῇ ἀναιδείᾳ πέποιθασ, ὥστε καὶ βασανίζεσθαι ἀξιοῖσ, καὶ ψευδεῖσ λέγων τὰσ βασάνουσ τῶν προβεβασανισμένων, ἵν’ οἱ μὲν ῥυόμενοί σου τὸν πατέρα ἐκκρουσθῶσιν τοῦ ἠληθευκέναι, αἱ δὲ σαὶ βάσανοι δοκῶσι πισταί;
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 17 142:1)
ἐὰν δὲ οἱ τοῦ ὅλου στασιῶται ἀληθέστερα λέγειν δοκῶσι, φευξόμεθα παρ’ αὐτοὺσ ἀπ’ αὖ τῶν τὰ ἀκίνητα κινούντων.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Θεαίτητος 237:1)
τοὺσ ὑεῖσ μου, ἐπειδὰν ἡβήσωσι, τιμωρήσασθε, ὦ ἄνδρεσ, ταὐτὰ ταῦτα λυποῦντεσ ἅπερ ἐγὼ ὑμᾶσ ἐλύπουν, ἐὰν ὑμῖν δοκῶσιν ἢ χρημάτων ἢ ἄλλου του πρότερον ἐπιμελεῖσθαι ἢ ἀρετῆσ, καὶ ἐὰν δοκῶσί τι εἶναι μηδὲν ὄντεσ, ὀνειδίζετε αὐτοῖσ ὥσπερ ἐγὼ ὑμῖν, ὅτι οὐκ ἐπιμελοῦνται ὧν δεῖ, καὶ οἰόνταί τι εἶναι ὄντεσ οὐδενὸσ ἄξιοι.
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Ἀπολογία Σωκράτους 225:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION