Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἀποσταθῶμεν πράγματοσ τελουμένου, ὅπωσ δοκῶμεν τῶνδ’ ἀναίτιαι κακῶν εἶναι·
(아이스킬로스, Libation Bearers, episode, anapests 1:5)
τοῖσ δὲ ἀπερισκέπτωσ καὶ ἀπαρασκεύωσ δι’ οἰκείαν ἔχθραν ἢ φιλονικίαν ἐκθορυβοῦσιν ὑμᾶσ κριτὰσ παραινῶ μὴ ταχεῖσ εἶναι μηδὲ προπετεῖσ ἐσ ἄνδρασ μεγίστουσ τε καὶ στρατιᾶσ ἄρχοντασ ἱκανῆσ μηδὲ ἄκοντασ ἐκπολεμοῦν, ἀναμιμνησκομένουσ Μαρκίου τε τοῦ Κοριολανοῦ καὶ τὰ ἔναγχοσ δὴ ταῦτα Καίσαροσ, ὃν στρατιᾶσ ὁμοίωσ ἡγούμενον καὶ σπονδὰσ ἀρίστασ ἂν ἡμῖν γενομένασ προτείνοντα προπετῶσ πολέμιον ψηφισάμενοι τῷ ὄντι πολέμιον ἠναγκάσαμεν γενέσθαι, φείδεσθαι δὲ καὶ τοῦ δήμου πρὸ βραχέοσ τοῖσ φονεῦσι τοῖσ Καίσαροσ ἐπιδραμόντοσ, μὴ ἐσ ὕβριν αὐτοῦ δοκῶμεν τοῖσ μὲν ἡγεμονίασ ἐθνῶν διδόναι, Δέκμον δὲ ἐπαινεῖν, ὅτι τοῦ δήμου νόμον ἀκυροῖ, καὶ Ἀντώνιον πολέμιον κρίνειν, ὅτι τὴν Κελτικὴν ἔλαβε παρὰ τοῦ δήμου.
(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 8 12:2)
οὗτοι μὲν οὖν φοβοῦνται μὴ φεύγειν δοκῶμεν, ἐγὼ δὲ ἀπεύχομαι μὲν τοῦ λόγου τὴν ἀλήθειαν, τὸν ἐναντίον δὲ φοβοῦμαι φόβον μὴ πλεονάζοντεσ, εἶτ’ οὐ δυνηθῶμεν φεύγειν, ἀλλὰ πάθωμεν ταυτὸν τοῖσ περὶ τοὺσ κύβουσ φιλονεικοῦσιν, οἷσ ἐξὸν παριδεῖν ὅσον ἐζημιώθησαν, εἶτα ἀθώοισ εἶναι τοῦ πλείονοσ, ἡ μετὰ τῆσ ὀργῆσ ἔρισ τὴν εἰσ τοὔσχατον ἤνεγκε βλάβην.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸ ἐναντίον 13:3)
αἷσ τε χρῶνταί τινεσ τῶν πόλεων τῶν εὐνομεῖσθαι λεγομένων, κἂν εἴ τινεσ ἕτεραι τυγχάνουσιν ὑπὸ τινῶν εἰρημέναι καὶ δοκοῦσαι καλῶσ ἔχειν, ἵνα τό τ’ ὀρθῶσ ἔχον ὀφθῇ καὶ τὸ χρήσιμον, ἔτι δὲ τὸ ζητεῖν τι παρ’ αὐτὰσ ἕτερον μὴ δοκῇ πάντωσ εἶναι σοφίζεσθαι βουλομένων, ἀλλὰ διὰ τὸ μὴ καλῶσ ἔχειν ταύτασ τὰσ νῦν ὑπαρχούσασ, διὰ τοῦτο ταύτην δοκῶμεν ἐπιβαλέσθαι τὴν μέθοδον.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 2 4:1)
μή νυν ὁρᾶν δοκῶμεν αὐτόν.
(아리스토파네스, Peace, Lyric-Scene, iambics17)
ὑμῶν οὖν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ὁμοίωσ ἁπάντων δεόμεθα καὶ ἱκετεύομεν βοηθῆσαι ἡμῖν, ἂν δοκῶμεν ἀδικεῖσθαι.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Κατὰ Διονυσοδώρου Βλάβης 5:1)
ἡλικίασ γάρ, ἣ τὸ φενακίζειν ἥκιστα ἐπιδέχεται, ἐπὶ τὸ τέλειον ἥκομεν, καὶ ἀξιώσεωσ, ἣ τοῦ ῥᾳδιουργεῖν ἐλάχιστον φέρεται μέροσ, ἀρκούντωσ ἔχομεν, χρόνον τε οὐχ ἑτέρωθί που τὸν λειπόμενον βιοτεύειν μέλλομεν, ἀλλ’ ἐν ὑμῖν δίκασ, ὧν ἂν ἐξαπατῆσαι δοκῶμεν, ὑφέξοντεσ.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 6, chapter 40 3:2)
ἵνα τὴν αἰτίαν μαθόντεσ ὑφ’ ἧσ προήχθητε τὸν βωμὸν κατασκευάσαι μήτε προπετεῖσ δοκῶμεν ὅπλοισ μετιόντεσ ὑμᾶσ κατὰ λογισμὸν ὅσιον ποιησαμένουσ τὸν βωμόν, κατι δικαίωσ ἀμυνώμεθα τῆσ διαβολῆσ ἐλεγχθείσησ ἀληθοῦσ.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 5 133:1)
τὸ μὲν προκατάρχειν τῆσ ἀναγνωρίσεωσ οὐδὲ δοκιμάζομεν μὴ καὶ προαρπάζειν δοκῶμεν τὴν παρ’ ὑμῶν διδομένην δόξαν, πολλῶν δὲ χρόνων διαγενομένων ἀπὸ τῆσ ἐξ ἀρχῆσ ἀναποληθείσησ ἡμῖν οἰκειότητοσ ἐν ταῖσ ἱεραῖσ καὶ ἐπωνύμοισ ἡμέραισ θυσίασ τῷ θεῷ προσφέροντεσ καὶ ὑπὲρ τῆσ ὑμετέρασ σωτηρίασ τε καὶ νίκησ αὐτὸν παρακαλοῦμεν.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 13 204:1)
ἡμεῖσ δὲ οἱ πάλαι συνήθεισ καὶ συνέφηβοι καὶ δημόται ὅμωσ μετριάζομεν, ὡσ μὴ ἐπιπηδᾶν δοκῶμεν.
(루키아노스, Timon, (no name) 47:5)
καὶ ὅταν δὴ ὄναρ ὀνείρατα δοκῶμεν διηγεῖσθαι, ἄτοποσ ἡ ὁμοιότησ τούτων ἐκείνοισ.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Θεαίτητος 101:4)
"ἀλλ’ ἵνα μὴ μακρὰν ἀποπλανᾶσθαι δοκῶμεν ἢ κομιδῇ φλυαρεῖν, οἶσθα τοὺσ παιδικοὺσ ἔρωτασ ὡσ εἰσ ἀβεβαιότητα πολλὰ λέγουσι καὶ σκώπτουσι λέγοντεσ, ὥσπερ ᾠὸν αὐτῶν τριχὶ διαιρεῖσθαι τὴν φιλίαν, αὐτοὺσ δὲ νομάδων δίκην ἐνεαρίζοντασ τοῖσ τεθηλόσι καὶ ἀνθηροῖσ εἶθ’ ὡσ ἐκ γῆσ πολεμίασ ἀναστρατοπεδεύειν·
(플루타르코스, Amatorius, section 2413)
ἀλλ’ ἵνα μὴ δοκῶμεν ὥσπερ εἰσ τόπον ἀμαυρὸν τὸν παλαιὸν χρόνον ἐκ τῶν λαμπρῶν καὶ ἐναργῶν τεκμηρίων φεύγειν καὶ ὑποχωρεῖν, φέρε τοὺσ βασιλεῖσ ἐάσαντεσ ἐπὶ τὰσ γνωριμωτάτασ πράξεισ καὶ τοὺσ ἐπιφανεστάτουσ πολέμουσ τὸν λόγον μεταγάγωμεν, ἐν οἷσ πολλὴν τόλμαν καὶ ἀνδρείαν εἶναι αἰδῶ τε συνεργὸν ἀρετᾶσ δοριμάχου, ὥσ φησι Τιμόθεοσ, τίσ οὐκ ἂν ὁμολογήσειεν;
(플루타르코스, De fortuna Romanorum, section 11 1:1)
ἀλλ’ ἵνα μὴ δοκῶμεν ὥσπερ εἰσ τόπον ἀμαυρὸν τὸν παλαιὸν χρόνον ἐκ τῶν λαμπρῶν καὶ ἐναργῶν τεκμηρίων φεύγειν καὶ ὑποχωρεῖν, φέρε τοὺσ βασιλεῖσ ἐάσαντεσ ἐπὶ τὰσ γνωριμωτάτασ πράξεισ καὶ τοὺσ ἐπιφανεστάτουσ πολέμουσ τὸν λόγον μεταγάγωμεν.
(플루타르코스, De fortuna Romanorum, section 111)
διὸ δεῖ πεφράχθαι, καὶ τὸν λογισμὸν ὡσ πρόβολον ἐμποδὼν ἀεὶ τῇ γλώττῃ κείμενον ἐπέχειν τὸ ῥεῦμα καὶ τὸν ὄλισθον αὐτῆσ, ἵνα μὴ τῶν χηνῶν ἀφρονέστεροι εἶναι δοκῶμεν, οὕσ φασιν, ὅταν ὑπερβάλλωσιν.
(플루타르코스, De garrulitate, section 14 10:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION