Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ὥσθ’ ὁρ́α μὴ λέοντα ξυρεῖν ἐπιχειρῶμεν, οὐ Θρασύμαχον συκοφαντεῖν ἐπιχειροῦντεσ, ἀλλὰ κωμῳδεῖν Περικλέα, καὶ ταῦτα εἰσ δειλίαν, ἔπειτ’ αὐτοὶ δόξωμεν ἀνδρειότεροι τοῦ δέοντοσ εἶναι τοῖσ βουλομένοισ ἀντικατηγορεῖν, καὶ φανῇ τι καὶ δειλίασ, εἰ δὲ βούλει, σιωπῆσ ἀκίνδυνον γέρασ, ὥσ τισ τῶν Κείων ἔφη ποιητήσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 28:6)
δίκαιον μὲν ἀνθ’ ὧν κοινῇ πάντασ λειτουργεῖν ἀναγκάζει, ὅπερ ἐστὶ δημοκρατουμένων ὡσ ἀληθῶσ καὶ τὴν ἰσότητα διὰ πάντων τιμώντων, ἀλλὰ μὴ δι’ ἀτελείασ τὴν ἀναγκαίαν καὶ δημοτελῆ ταύτην εἰσφορὰν παραιτεῖσθαι, ὥσπερ δεδιότασ μὴ δόξωμεν εὖ ποιεῖν τὴν ἡμῶν αὐτῶν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 9:2)
εἰ τοίνυν ἃ κελεύουσιν οὗτοι, ταῦτα δεῖ περὶ πλείστου ποιεῖσθαι, καὶ ὧν μνησθέντεσ οὐκ ἔγνωσαν οὐδ’ ἡμᾶσ μεμνῆσθαι προσήκει, ἵνα μὴ νόμουσ τιμῶντεσ νόμουσ ἀτιμάζειν δόξωμεν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 13:7)
ὅταν οἱ τοῦ καλοῦ καὶ δικαίου παράδειγμα τοῖσ ἄλλοισ ἅπασιν ὄντεσ, ἔπειτ’ ἀγνωμοσύνησ καὶ ἀπιστίασ καὶ τοῦ μεταβάλλειν εἰκῆ καὶ ῥᾳδίωσ σχῶμεν αἰτίαν, καὶ δόξωμεν μετ’ Εὐρίπου χωρεῖν, καὶ τὴν ἐξ ἀρχῆσ ὑπόθεσιν διαφθείρειν καὶ ὅλωσ τῶν ἐπὶ σκηνῆσ ἢ ψάμμου παιζόντων οὐδὲν ἄμεινον ἴσχειν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 23:5)
καὶ τῶν μυθολογουμένων περὶ ἑκάστου τῶν ἀθανάτων, τὰ μὲν πολλὰ συντάξασθαι παρήσομεν κατ’ ἰδίαν διὰ τὸ τὴν ὑπόθεσιν ταύτην πολλοῦ λόγου προσδεῖσθαι, ὅσα δ’ ἂν ταῖσ προκειμέναισ ἱστορίαισ οἰκεῖα δόξωμεν ὑπάρχειν, παραθήσομεν ἐν κεφαλαίοισ, ἵνα μηδὲν τῶν ἀκοῆσ ἀξίων ἐπιζητῆται.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 1, chapter 6 1:1)
ὦ βουλή, φέρειν τοὺσ περὶ αὐτῶν λόγουσ εἰσ μέσον, ταραχάσ τε ὑποπτεύοντεσ ἔσεσθαι μεγάλασ, οἱᾶ εἰκὸσ ἐπὶ δεινοῖσ ἀκούσμασι, καὶ δι’ εὐλαβείασ ἔχοντεσ, μὴ ταχύτερα δόξωμεν ὑμῖν βεβουλεῦσθαι μᾶλλον ἢ φρονιμώτερα.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 10, chapter 10 2:1)
οὐδὲν δὲ κωλύει καὶ πίστεισ παρασχεῖν τοῦ προκειμένου, μή τι δόξωμεν ἐξ ἑτοίμου λαμβάνειν τῶν ἀμφισβήτησιν ἐχόντων λόγων.
(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 213)
ὑφορῶμαί τινα πρὸσ ταῦτα καταδρομὴν ἀνθρώπων τῆσ μὲν ἐγκυκλίου παιδείασ ἀπείρων, τὸ δὲ ἀγοραῖον τῆσ ῥητορικῆσ μέροσ ὁδοῦ τε καὶ τέχνησ χωρὶσ ἐπιτηδευόντων, πρὸσ οὓσ ἀναγκαῖον ἀπολογήσασθαι, μὴ δόξωμεν ἔρημον ἀφηκέναι τὸν ἀγῶνα.
(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 2561)
ἵνα δὲ μὴ δόξωμεν διαρτᾶν τὰσ ἀκολουθίασ, τοὺσ ἀναγινώσκοντασ ἐπὶ τὰ ἐν ἀρχαῖσ ῥηθέντα παραδείγματα κελεύοντεσ ἀναστρέφειν, λαμβανέσθω κἀνταῦθα ἐκ τῶν Πανηγρικῶν αὐτοῦ λόγων λέξισ οὐ πολλὴν διατριβὴν παρέξουσα τοῖσ ἀναγνωσομένοισ, ἐν ᾗ διεξέρχεται τὰ πραχθέντα Ἀθηναίοισ περὶ τὴν ἐν Σαλαμῖνι ναυμαχίαν.
(디오니시오스, De Demosthene, chapter 40 4:4)
προσέταξα δὲ τῷ οἰκέτῃ τούτῳ, ἢν διδῷσ αὐτῷ μοῖράν τινα ἢ συὸσ ἢ ἐλάφου ἢ σησαμοῦντοσ, ὡσ ἐμοὶ διακομίσειεν καὶ ἀντὶ τοῦ δείπνου ἀπολογία γένοιτο, μὴ λαβεῖν, μὴ καὶ δόξωμεν ἐπὶ τούτῳ πεπομφέναι.
(루키아노스, Symposium, (no name) 27:1)
πρότερον δέ σοι εἰπεῖν βούλομαι ὃν τρόπον ποιούμεθα τοὺσ φίλουσ, οὐκ ἐκ τῶν πότων, ὥσπερ ὑμεῖσ, οὐδὲ εἰ συνέφηβόσ τισ ἢ γείτων ἦν, ἀλλ’ ἐπειδάν τινα ἴδωμεν ἀγαθὸν ἄνδρα καὶ μεγάλα ἐργάσασθαι δυνάμενον, ἐπὶ τοῦτον ἅπαντεσ σπεύδομεν, καὶ ὅπερ ὑμεῖσ ἐν τοῖσ γάμοισ, τοῦτο ἡμεῖσ ἐπὶ τῶν φίλων ποιεῖν ἀξιοῦμεν, ἐπὶ πολὺ μνηστευόμενοι καὶ πάντα ὁμοῦ πράττοντεσ ὡσ μὴ διαμαρτάνοιμεν τῆσ φιλίασ μηδὲ ἀπόβλητοι δόξωμεν εἶναι.
(루키아노스, Toxaris vel amicitia, (no name) 36:1)
ἐπανελθόντεσ οὖν οἶκαδε καὶ τὸ γεγονὸσ μαθόντεσ, δικάζεσθαι μὲν τοῖσ γείτοσι πολλοῖσ οὖσιν ἢ τῷ ξένῳ οὐκ ἐδοκιμάζομεν, δεδιότεσ μὴ συκοφάνται δόξωμεν τοῖσ πολλοῖσ λέγοντεσ ὡσ ὑφείλετο ἡμῶν τισ δαρεικοὺσ τετρακοσίουσ καὶ ἐσθῆτα πολλὴν καὶ δάπιδάσ τινασ καὶ τὰ ἄλλα ὁπόσα εἴχομεν ἐσκοπούμεθα δὲ περὶ τῶν παρόντων ὅ τι πράξομεν, ἄποροι παντάπασιν ἐν τῇ ἀλλοδαπῇ γενόμενοι.
(루키아노스, Toxaris vel amicitia, (no name) 56:6)
ἆρ’ οὖν καὶ τἆλλα πάντα ἡμῖν ἐπιτρέποι ἂν μᾶλλον ἢ ἑαυτῷ καὶ τῷ ὑεῖ, περὶ ὅσων ἂν δόξωμεν αὐτῷ σοφώτεροι ἐκείνων εἶναι;
(플라톤, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, Λύσις 98:4)
λέγεσθαι δ’ οὖν, ὦ μακάριε, ἐῶμεν, ἵνα μὴ ὄφλωμεν ὥσπερ οἱ ἐν Αἰγίνῃ νύκτωρ περιιόντεσ ὀψὲ ὁδοῦ, καὶ ἡμεῖσ ἐπὶ τὰ πράγματα δόξωμεν αὖ τῇ ἀληθείᾳ οὕτω πωσ ἐληλυθέναι ὀψιαίτερον τοῦ δέοντοσ, ἢ ζήτει τινὰ ἄλλην ὀνόματοσ ὀρθότητα, καὶ μὴ ὁμολόγει δήλωμα συλλαβαῖσ καὶ γράμμασι πράγματοσ ὄνομα εἶναι.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Κρατύλος 300:4)
φυλάττωμεν δὴ παντάπασιν ἀπατηλὸν λόγον, μή πῃ πρεσβύτασ ἡμᾶσ ὄντασ νεοπρεπὴσ ὢν παραπείσῃ καὶ διαφυγὼν καταγελάστουσ ποιήσῃ, καὶ δόξωμεν μείζονα ἐπιβαλλόμενοι καὶ τῶν σμικρῶν ἀποτυχεῖν.
(플라톤, Laws, book 10 49:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION